Test: Brough Superior SS100

Zonder twijfel heeft de SS100 een serieuze visuele aanwezigheid – dit is een stijlvolle fiets die kwaliteit en exclusiviteit uitademt. Ze oogt lang, maar is ook erg rank – ranker zelfs dan de 1937 Matchless-aangedreven Brough Superior SS100 waarvan ik lang geleden de gelukkige eigenaar was, voordat er astronomische bedragen werden neergelegd. Hierdoor heeft de Brits-Franse fiets een behoorlijk ruime zitpositie, h

De Fior voorwielophanging heeft een retro-look. De dubbele dubbelschijf heeft het gyroscopisch effect aanzienlijk verkleind

Vanuit het zadel oogt het heerlijk klassiek, maar voor de startknop moet wel een betere oplossing worden bedacht
  
De 88° V-Twin is net als een Panigale dragend deel van de constructie. De voorwielophanging is aan de kop geschroefd, de achterbrug scharniert in het carter. Uit de uitlaten klinkt een bescheiden geprutteloewel met 830 mm hoogte het prachtig mooie zadel met suède lederen inserts een tikkie té hoog is – zo hoog dat het voor iemand die kleiner is dan mijn 1.80 m het best intimiderend kan zijn. Het met het oog op traditie gekozen 18” formaat van de wielen helpt hier niet bij. Henriette wil het zadel voor productie met 25 mm verlagen, en gezien het feit dat de voetsteunen relatief laag zijn geplaatst zal dit niet leiden tot een verkrampte zit. Het vlakke, iets naar achteren gebogen stuur is perfect gevormd om je te laten kiezen hoe je de Brough rijden wilt: ofwel rechtop zittend zonder overmatig gewicht op je armen of schouders voor een ontspannen rit, ofwel plat op de tank in de zoektocht naar snelheid. De dikke rubberen handvatten voelen fors aan en dragen bij aan het gevoel van de fiets, die talloze fraaie details heeft als de stijlvol ogende cilinders voor rem en koppeling.

Druk op de startknop – wat met handschoenen niet meevalt omdat de klein uitgevallen knop te diep in de houder is verzonken om goed in te kunnen drukken – en ben klaar voor een verrassing. De Boxer ontworpen motor staat met een cilinderhoek van 88° niet ver af van een 90° twin als elke Ducati, en de boring x slag van 94 x 71,8 mm is nagenoeg identiek aan het 94 x 71,5 mm formaat van een 1000DS Desmodue motor. De Brough Superior klinkt echter alles behalve een Ducati, met een absoluut hogere, minder sonore ritmische beat uit de twee ranke einddempers met elk een eigen katalysator, waarmee de fiets aan Euro 3 voldoet. Het klinkt erg stil, maar tegelijkertijd sportief en dankzij de gedempte klanken is de kleppentrein verrassend goed te horen als een geslaagde imitatie van een pushrod motor als mijn eigen klassieke SS100. Ja, echt…

De nieuwe SS100 mag een sterke visuele overeenkomst hebben met haar oude klassieke voorganger, compleet met een moderne interpretatie van alle stijlvolle accenten als de benzinetank, remmen, voorvork enzovoort, maar in haar huidige verschijning is ze niet van het Superbike niveau dat boven het maaiveld uitsteekt als de oorspronkelijke Brough Superior deed. Daarmee is niet gezegd dat dát in de toekomst niet kan zijn – zeker niet als er een turbo in komt – maar met 127 pk bij 7.800 toeren is het meer een Supersport 600 dan Superbike voor wat betreft acceleratie en puur vermogen. Daarbij staat het SBK reglement een cilinderinhoud van 1.200 cc voor tweecilinders toe. Het Akira-ontworpen motorblok kan daar later eventueel tot worden vergroot, maar dat ligt niet in de nabije toekomst. Zie het nu als een neoklassieke streetfighter, met een optie om in de toekomst Superbike stijl performance te leveren.