Eerste test: Husqvarna 701 Enduro en 701 Supermoto

De overstap van de 701 Enduro naar de 701 Supermoto is een ware verademing, dankzij de kortere veerwegen beschikt de Supermoto over een 20 mm lagere zit van 890 mm, maar dat voelt in de praktijk als meer dan 10 centimeter aan. Opstappen en vanuit het zadel de zijstandaard inklappen is geen enkel pGeloof niet dat we vandaag die 61,3° hellingshoek gaan halen. Zal eerder 90° zijnrobleem en ik sta met een voet beduidend gemakkelijker aan de grond. Ook het sturen gaat weer als vertrouwd, het 17” voorwiel kan heerlijk de bocht in worden gelegd en het Metzeler plakrubber, dat nog minder afwaterprofiel lijkt te hebben dan een intermediate circuitband, laat vanaf de eerste meters weten over meer dan genoeg grip te beschikken. De route slingert door het Portugese heuvellandschap, het asfalt is van wisselende kwaliteit, maar de WP vering slikt alles als zoete koek en geeft me geen enkel moment het gevoel dat er aan de knoppen moet worden gedraaid. Wat dankzij de gescheiden demping met grote draaiknoppen bovenop de vorkpoot trouwens eenvoudig is te doen. Zo mooi als de vering alle oneffenheden absorbeert, maar tegelijkertijd wel stug genoeg is om de Supermoto volgas door snelle bochten van dik 150 km/u te laten jagen, zonder dat daarbij de achterkant de neiging heeft te gaan pompen.

Het motorblok blinkt uit in enorme souplesse en laat zich met speels gemak tot fraaie wheelies verleiden. In tweede versnelling schiet het voorwiel naar lievenlust in de lucht, waarna snel opschakelend de levensduur van de voorband weer aardig kan worden verlengd. Zelfs de lichte regenval die ons overvalt deert de Supermoto niets, in een iets aangepast tempo (maar niet heus) vervolgt onze voorrijder de weg en ben ik in een serieus gevecht verwikkeld met een Duitse en Oostenrijkse collega als waren we de MotoGP op Phillip Island. Onvoorstelbaar hoeveel vertrouwen de 701 Supermoto me zelfs onder deze niet bepaald ideale omstandigheden nog geeft. In gedachten flitst het akkefietje dat ik elf jaar geleden met een SM510 nog bij mij thuis op de dijk had gehad, toen in de regen na 83 knalbochten ineens het voorwiel weggleed, maar die ellende blijft me vandaag gelukkig bespaard.

Tuurlijk, in Nederland het mooiste weer. Altijd grappig, die collega's met hun whatsappjes...

Precies op de plek waar de fotoshoot is gepland maakt de lichte regen plaats voor een serieuze regenbui, maar dat blijkt een zeer lokale regenbui te zijn. Amper vijf minuten weer op pad zijn alle wegen weer kurkdroog alsof er nog geen druppel regen is gevallen. Het tempo gaat van best sportief naar vol het gas erop en ik bevind me in het gezelschap van twee Britten die hier ook niet vies van zijn. D 
Sierlijk is een understatement, bekijk alleen het hitteschild eens. De controlelampjes van het display doen Chinees aan
 
Brembo Monoblock voor het betere ankerwerk. Het ABS van het achterwiel kan worden uitgeschakeld, maar daarvoor is wel een dongle nodig e 701 Supermoto slikt het allemaal als Wieger Ketellapper, de fiets kan dankzij de vierzuiger Brembo Monoblock tot diep in de bocht worden geremd, om daarna met een fraaie wheelie op jacht naar de volgende bocht te gaan. Totdat we de kartbaan bij het circuit van Portimao naderen en het wegdek opnieuw kletsnat is: ook hier heeft Pluvius kortstondig de hemelsluizen open gehad.

De 45 minuten sessie die ons op de kartbaan rest had de kers op de taart moeten zijn, maar op de spekgladde baan voelt dat heel anders aan. Zeker als ik, eenmaal goed op dreef, in het snelle binnenstuk twee ronden achter elkaar de voorkant verlies en de 701 met m’n linker laars moet opvangen. Volgens Husqvarna kan met de 701 Supermoto een hellingshoek van maar liefst 61,3 graden worden gehaald – meer dan in de MotoGP! – maar daar gaan we vandaag maar even niet naar op zoek, zeker weten dat dát in een ‘horizontaaltje’ eindigen zal. Vanwege het slechte weer laat ik het ABS ook voor wat het is, de achterkant breed opzij zetten zit er vandaag ook niet in.