Eerste test Energica Ego

Zie ik zowaar een toeschouwer die met z'n mobiel aan het filmen is?

Er is van buiten dan ook weinig wat je nog herinnert dat je naar een elektrische motorfiets staat te kijken. Mede dankzij de volle kuip natuurlijk, maar ook qua omvang en uitstraling is de Ego echt volwassen. Stap er op en je waant je op een superbike, het zit je is zogezegd ‘sportief hoog’, de voetsteunen idem. Dat scheelt weer wennen, het is op deze hoogte normaal gesproken altijd even uitzoeken hoe je je voeten nog kunt bHee, een gespikkelde Tjiftjaf! Soms is het wel aan te raden rekening te houden met overstekend wild, die horen je immers evenmin aankomenewegen om te schakelen: zo niet bij de Ego. Ze zijn overigens verstelbaar. En dan is het sleutel omdraaien, ‘startknop’ indrukken en klaar. Ohja, kleine gimmick: er zit ook nog een achteruit op. Startknop een paar tellen indrukken en een grote ‘R’ verschijnt in het display. Draai je dan aan het gas, dan rijdt de motor stapvoets achteruit. Toch wel leuk bij een motor van dit gewicht.

Toch blijft normaal rijden een stuk leuker. Gasgeven en echt vooruit gaan, het ging nooit zo goed als met de Ego. Op de dijkweg die we als route nemen valt er bij tijd en wijle dan ook echt te ruiken aan de potentie van de machine; de importeur die zelf op een Empulse R meerijdt wordt keer op keer snel kleiner. Het voelt ook echt aan als een flinke middenklasser; een vergelijk met bijvoorbeeld een 600cc supersport zou helemaal geen gek idee zijn. Sterker, ik voel me hier op de openbare weg zelfs wat beperkt in het uitvinden wat ‘ie kan en durf me af te vragen wat de motor op een circuit zou doen… tot die tijd is het een kick steeds opnieuw te kunnen surfen op de golf aan koppel die de motor keer op keer tentoonspreidt. H  
De superinformatieve interface in beeld. Bizar hoeveel je hiermee kunt

Het meeste is accu, zoals gewoonlijk
 
Hadden we de afwerking al genoemd?et voelt allemaal zo herkenbaar, zo natuurlijk… en het smaakt zoals bij elke motor naar méér. Meer snelheid, langer genieten… pas bovenin merk je verschil: waar een benzinemotor nog doortrekt tot tegen de begrenzer aan, bouwt de Ego wat af. Of dit ligt aan de lineaire afgifte van de elektromotor, de progressieve afgifte van een verbrandingsmotor of dat de Ego stiekem toch wat afbouwt bovenin is niet helemaal duidelijk, maar je voelt wel een soort van optimum in het middengebied. Geeft niet, het voelt erg natuurlijk en ken je het gevoel, dan blijf je als vanzelf rond dit gebied werken om telkens diezelfde kick weer te kunnen krijgen.

Mis je iets? Alleen als je er op let. Natuurlijk is de Ego stil en natuurlijk grijp je nog een keer mis met je linkerhand als je ergens stopt. Maar het went en het went snel. Zeker op een route als de onze, voornamelijk over een dijk met slechts hier en daar een dorpje of stadse verkeerssituatie, is het eigenlijk al heel snel heel normaal. Je zoekt nog meer naar de verschillende functies op het display of de schakelaar voor de richtingaanwijzers dan dat je misschakelt. Sterker, dat kan tegenwoordig natuurlijk op een gewone motor ook, maar daarbij kan het wel eens slecht uitkomen zoveel tegelijkertijd te moeten. Dat is al een stuk minder op de Ego. Qua rijden en sturen is het echt wel dik in orde, aOld habits never die... dus toch af en toe een greep in het luchtledige bij de linkerhand. Ik beloof beterschapl hebben we er –op verzoek- geen echt gekke dingen mee uitgehaald. Het is immers toch de enige in het land, bruikleen van de fabriek enzovoort en bovendien hijgt de importeur himself in onze nek. Dan hou je het rustig. Maar de potentie is aanwezig en ik twijfel er dan ook niet aan dat het nog veel harder kan. Zelfs alleen al om een beetje fatsoenlijk op één knie een bocht door te zeilen, maar waarschijnlijk nog wel meer. Ja, het ding is zwaar, maar dat is een eh… Kawa H2 bijvoorbeeld ook en die is ook goed handelbaar op snelheid. De vering is netjes stug maar niet overdreven hard, de remmen, tja… die werken gewoon zoals je zou verwachten van hun aanblik. Motorisch is het allereerst wennen, maar dat is meer te wijten aan de weggevallen referentie van geluid, snelheid en schakelmomenten dan aan de motor in wezen. Sterker, het ding is echt snel en weet dat met z’n rijeigenschappen overtuigend het hoofd te bieden. Zou zelfs zeggen dat ’t ding áf is, wat rijden en sturen betreft. Op- of aanmerkingen wijken niet af van die bij een willekeurig andere motor. En met de wetenschap dat rondom alles instelbaar is hebben we er vertrouwen in dat hier nog veel meer uit te halen valt, mochten we de kans krijgen.