Test: Triumph Thruxton

Tekst: Thilo Kozik
Fotografie: RKM

Het oer Cafe Racer gevoel

Al sinds mensenheugenis maakt de retroklassieke familie deel uit van het Triumph gamma, waarbij de Britten er alles aan is gelegen om een vernieuwing zo veel mogelijk aan het oog te onttrekken. Voor zover er wél verschillen te ontdekken zijn dan veelal een andere (nieuwe) kleur, terwijl onderhuids toch de nodige zaken aangepast kunnen zijn. Zo ook de 2014 Thruxton, die onder andere een a
Klassieke tellerpartij

Spiegels aan eht uiteinde van het stuur

De fraaie bies meekt 'm helemaal afnder uitlaatsysteem heeft gekregen om een betere ademhaling – en niet onbelangrijk, een vettere sound – te realiseren. De sportiefste klassieker van de retro-familie staat het dichtst bij de oude Britse Café Racers die de motorwereld in de jaren ’70 van de vorige eeuw zo domineerden. Destijds werden Britse tweecilinders –een motor als de Bonneville in het bijzonder- als basis voor eigenbouw projecten gebruikt. Projecten waarmee van het ene naar het andere café werd geracet, die door modificaties als diepgeplaatste clipons, eenpersoons zadels en omhoog getrokken uitlaatsystemen werden gekenmerkt.

De motor heeft zijn naam te danken aan een circuit in Hampshire, waar de Britten in de wegrace motorsport erg succesvol waren – de huidige Thruxton treedt in het spoor van die legendarische Thruxton T120R uit de ‘60er jaren. Met z’n vlakke, tweedelige sportieve stuur, de fraai vormgegeven spaakwielen met lichtmetaal velgen en de centraal geplaatste striping oogt de motor als ware hij onderweg naar de startgrid van een classicrace. De nu standaard afdekkap van de duozit draagt daar z’n steentje aan bij, en kan uiteraard voor het rijden met duopassagier worden gedemonteerd – per slot van rekening zijn er niet voor niets duovoetsteunen gemonteerd. Naast de afdekkap behoort nu ook het in kleur gespoten en van sportieve striping voorzienevflyschreen tot de standaarduitrusting van de fiets, evenals de fraai verchroomde kettingbeschermer.

Ondanks de sportieve geometrie met zithoogte van 820 mm zit de Thruxton verrassend aangenaam. De positie van het zadel ten opzichte van de voetsteunen is zo gekozen dat er voor de gemiddelde motorrijder meer dan voldoende ruimte bij een ontspannen kniehoek is, enkel het diepgeplaatste stuur breekt de Thruxton op den duur op: de voorover gebogen zithouding is te sportief en daardoor op lange afstanden vermoeiend.

Technisch is de Thruxton net als de toenmalige Café Racer gebaseerd op de Bonneville, waarbij de uit het zustermodel afkomstige 865cc grote luchtgekoelde paralleltwin met vierkleps technologie en dubbele bovenliggende nokkenassen –uiteraard- voor toepassing in deze Café Racer is aangepast. Het profiel van de nokkenas is aangepast en de compressieverhouding is door toepassing van een hogere zuiger van 9,2:1 naar 9,9:1 vergroot, wat heeft geresulteerd in een topvermogen van 69 pk die vriendelijk, maar wel nadrukkelijk aan het achterwiel wordt afgegeven. Aan de nieuwe motorrijder heeft Triumph ook al gedacht, door een A2 begrenzingskit die voor de motor leverbaar is en waarmee het vermogen op het volgens A2 rijbewijsrichtlijn maximale vermogen van 48 pk kan worden afgeknepen. Uiterlijk mag de motor nog steeds herinneren aan de klassieke stoterstang motoren uit lang vervlogen tijden, maar de krachtbron is volgens de huidige moderne normen gebouwd. Moderne techniek die Triumph heeft proberen te maskeren. De ogenschijnlijke stoterstanggeleiding en carburateurs zijn nep, de injectoren van de benzine-injectie hebben de Britten mooi weten te verbergen. Om het authentieke gevoel verder te onderstrepen zijn de koelribben van de cilinder nu gefreesd en vormen een mooi contrast met de rest van de motor, evenals de leidingen van de oliekoeler die nu zwart zijn gespoten.

Kenmerkend karakter

Het kenmerkende karakter van een paralleltwin heeft Thruxton te danken aan een 360° kruktap, terwijl twee balansassen zijn aangebracht om de trillingen van de korteslag motor – de boring maal slag verhouding ligt op 90 x 68 mm – die heden ten dage nu eenmaal ongewenst zijn te elimineren. Met z’n niet onaardige koppel van 69 Nm gaat de motor in alle vijf de versnellingen goed en controleerbaar van z’n plek, hoewel een ferme beweging van de linkervoet wordt gevraagd om een andere versnelling te selecteren. De acceleratie is voldoende om met het gewone verkeer mee te komen, maar staat ver van wat met de moderne generatie motoren mogelijk is. In de jaren ’60 zou het echter voldoende zijn geweest om een wedstrijd in het voordeel te beslechten. Het retro-gevoel wordt nog eens extra onderstreept door het nieuwe uitlaatsysteem: de megafoonuitlaten zijn door Triumph namelijk bewerkt om een vettere sound te realiseren, waardoor de Thruxton er voor je gevoel nét dat beetje krachtiger vandoor gaat.

Het kenmerkende Britse tweecilinder motorblok is in een klassiek rijwielgedeelte gemonteerd dat uit een stalen dubbel wiegframe, een conventionele voorvork en een stijve dubbele achterbrug met in veervoorspanning instelbare stereo vering bestaat. De wielbasis is met 1.490 mm relatief kort en de balhoofdhoek is met 27° redelijk neutraal, wat heeft geresulteerd in een motor die gemakkelijk van richting te veranderen zou moeten zijn. Zou, want écht licht gaat het insturen niet. De Thruxton stuurt erg precies en wekt veel v
De megafoon uitlaten klinken niet verkeerd, maar voor het echte werk zijn Arrow pijpen aan te bevelen

Oogt klassiek, maar wel volhangen met hedendaagse techniek

De voorrem past prima in het beeld van een klassieke fiets, maar had wat feller gemogenertrouwen, maar vraagt wel de nodige kracht om de hoek om te worden gezet. Het stabiele stalen dubbele wiegframe en dito achterbrug zijn prima op hun taken berekend; het rijwielgedeelte is strak genoeg om een goede stabiliteit te waarborgen. De stuurprecisie heeft de motor trouwens te danken aan de combinatie van een 18” voorwiel en 17” achterwiel, dat tevens z’n steentje heeft bijgedragen aan de klassieke looks van de fiets. Belangrijker is echter dat de manier waarop de motor de hoek om kan worden gezet precies past in het beeld van een klassieke Café Racer.

Een enkele 320 mm grote en zwevend opgehangen remschijf weet de Thruxton nadrukkelijk weer tot stilstand te krijgen. Veel beter in ieder geval dan z’n everknie uit de jaren ’60 dat destijds deed. Vergeleken met de huidige generatie stoppers had de enkele schijf best wel wat heftiger mogen zijn. Bovendien is de motor ABS nog steeds vreemd, wat anno 2014 zeker wel als minpunt mag worden genoemd. 

Talrijke eigenzinnigheden en kwalitatief hoogwaardige details zoals de stijlvolle aan het uiteinde van het stuur gemonteerde spiegels onderstrepen de minimalistische vormgeving, terwijl de met het stuur meedraaiende tellers, de sportieve graphics en de racy megafoonuitlaat een brug naar de legendarische Café Racers van weleer hebben geslagen. Zoals gebruikelijk bij Triumph laat het in eigen huis ontwikkelde onderdelenpakket niets te wensen over om de motor geheel naar eigen geur en smaak te individualiseren: om de sportieve looks nog verder te onderstrepen is een groot assortiment aan originele Triumph accessoires leverbaar. Daar horen ook twee prachtig bewerkte uitlaatpijpen bij uit de Arrow Special Parts catalogus, die niet alleen de prestaties van de paralleltwin ten goede komen maar tevens voor een nog nadrukkelijkere sound moeten zorgen. De gepolijste motorbescherming en gefreesde afdekplaatjes van het gasklephuis zorgen voor een fraaiere looks, evenals verdere opties als een alternatief zadel en zijdeksels, verschillende verchroomde onderdelen en zadeltassen voor diegenen die met er de Thruxton een weekendje uit mee willen gaan.

Conclusie

Voor de prijs van € 10.790 (€ 9.650 BE) kan met Phantom Black en Brooklands Green de keuze uit twee klassieke kleuren voor de Thruxton worden gemaakt, die beide van een gouden bies en met de hand aangebrachte sierlijnen zijn voorzien. Dat is niet écht goedkoop, maar zal bij het gebrek aan alternatieven voor fans die voor een échte Café Racer look gaan nog acceptabel zijn. Daarnaast heeft Triumph voor modeljaar 2015 de Thruxton nog in een vette Ace Café uitvoering uitgebracht.

• stabiel rijwielgedeelte, authentieke looks, goede ergonomie
• best prijzig, krappe plek duozit, geen ABS

Technische gegevens