Test: Honda Goldwing F6C

Met de F6C zet Honda de Goldwing niet voor de eerste keer op een hongerdieet. Al in 1996 werd de eerste F6C, of Valkery zoals de motor in de States genoemd wordt, geproduceerd op basis van de toenmalige 1520cc grote Goldwing. Inmiddels is de motorinhoud toegenomen met 312cc tot 1832cc en staat het huidige ontwerp van de nieuwe F6C een flink stuk af van het origineel. Het nieuwe blok heeft geen effect gehad op de originele naam, binnen of buiten de USA, maar wel op het uiterlijk en het vermogen. Het design van de in 2013 geintroduceerde F6C wijkt flink af van de traditionele cruiser-lijnen van de eerste Flat Six Custom en lijkt zich nu beter thuis te voelen binnen de wereld van de muscle bikes en powercruisers.  Wie een duik neemt in de recente Honda geschiedenis stuit op de in gelimiteerde oplage geproduceerde 1800cc grote Honda Rune uit 2003.  De lijnen van dit onbekende model lijken verdacht veel op die van de huidige F6C. Een bewijs dat Honda niet over één nacht ijs is gegaan in het ontwerpen van de motor én van het belang dat Honda hecht aan de ontwikkeling van zijn Goldwing platform. Tevens een bewijs dat het 'platform denken' voor Honda niet zo nieuw is als het lijkt. De drie Goldwing modellen lijken in eerste instantie dan ook identieke motoren waar meer, danwel minder plastic, toeters en bellen aan bevestigd zijn. Wat onderzoek wijst echter uit dat de Flat Six Custom op een aantal punten afwijkt van de grotere en bravere broer de Goldwing. Zo krijgt de F6C 22 mm meer grondspeling mee, is de wielbasis met 1707mm 17mm toegenomen, waardoor de naloop met 5 mm is gegroeid naar 114 mm en zijn beide wielen één inch groter. Opmerkelijk, want Honda adverteert dat de F6C lichtvoetiger moet aanvoelen dan zijn grote broer. Nou is dit ook het geval, maar daar zal de gewichtsbesparing van 80 kg ten opzichte van de Goldwing de grootste verantwoordelijkheid voor dragen. Dit betekend nog steeds dat de F6C in afgetankte staat 341 kilo weegt. Niet echt een getal dat aan lichtvoetigheid doet denken. Een conclusie waar het designteam betrokken bij deze motor blij mee zal zijn. De eerste kennismaking met deze Flat Six staat in het teken van omvang gevolgd door ontzag. De F6C is laag, lang en breed en op het blinkende chroom na, zwart. Rustend op zijn zij-standaard dwingt deze Honda respect af. Niet een motor waar iedereen zomaar mee weg lijkt te kunnen rijden. De kenmerkende zescilinder boxer vindt een afdak onder de twee zijdelings geplaatste radiatoren. Dit ontwerp geeft de F6C een meer dan gespierd uiterlijk. De enkele koplamp lijkt tussen de radiatoren te zijn gedwongen waardoor het beeld ontstaat van dat van een bodybuilder die zich net iets te vaak tegoed heeft gedaan aan een shotje steroiden. Leuk detail is de dubbele staande led verlichting aan weerszijde van de koplamp. Hierdoor oogt de F6C niet alleen modern, de LED verlichting valt gewoon goed op en draagt bij aan de zichtbaarheid van deze Honda. Een motor die ongeacht smaak indruk maakt dus. Opmerkelijk hierbij is het verschil in reacties die we kregen op Facebook versus de reacties op straat. Waren die op Facebook vooral negatief “Wat een hok.” versus “Wat een vet ding!” en “Barry, is dat niet wat voor jou?” op straat.