Test: MV Agusta Brutale RR

Laat ik beginnen met het design van de Brutale. Wereldwijd staat MV Agusta bekend om zijn iconische ontwerpen, en met reden. Over industrieel ontwerp en styling hoef je ze bij MV Agusta niets te leren. Dat bewijst de Brutale-serie zonder uitzondering, met als voorlopig hoogtepunt het Meesterstuk, de Brutale 1090RR. Met de RR van lekkerr. Van alle kanten ziet deze motorfiets er zo gelikt en delicaat geproportioneerd uit als was het een beeldhouwwerk van Leonardo Da Vinci. De motor staat zodoende in een lange Italiaanse traditie, zullen we maar zeggen.

In het design centreren alle elementen zich rondom het beestachtige 1078 cc motorblok. Het wulpse frame kronkelt zich liefdevol om de cilinderkoppen, terwijl de compacte voorkant en tank plus luchtfilterkast het zwaartepunt van de motor nog verder centreren. Het is één bonk macho spiermassa, omspannen door een elegant jasje. Maar voordat ik té lyrisch word over het design, even een kanttekening: het design is vrijwel ongewijzigd sinds 2010. Daar is dus weinig 2013 aan. Normaal gesproken zou je dan nu kunnen spreken van een gedateerd design en strafpunten uitdelen voor een gebrek aan innovatiedrift, ware het niet dat MV Agusta er wederom mee wegkomt (denk ook aan de F4-series bijvoorbeeld, waarvan het ontwerp model na model tot de laatste druppel uitgemolken werd en wordt) omdat het design simpelweg te universeel mooi is om (ooit) lelijk te worden.

De updates

De wijzigingen aan het uiterlijk zijn voor 2013 dan ook niet meer dan bescheiden kanttekeningen in de geschiedenis van dit model. Cosmetische updates om te kunnen spreken van progressie. Het eerste wat opvalt, is dat het motorblok net als "vroeger" een zilverachtige kleur heeft meegekregen, in tegenstelling tot de zwarte jas van de voorganger. De wielen hebben dezelfde kleurverandering ondergaan, maar hebben daarnaast – belangrijker – ook een geclaimd gewicht verloren van maar liefst 1,5 kilo. D 
Nog steeds mooi tot in het kleinste detail, de 2013 Brutale RR

Nederland niet meer mooi om te rijden? Anders best een mooi weggetje dit, en drempelvrij...
 
De RR is met 158 pk de krachtigste Brutale ooit en hoeft alleen de Tuono V4 boven zich te dulden.at zijn cijfers om mee thuis te komen. Er is dagrijverlichting toegevoegd aan de voorkant van het cockpitkuipje. Deze twee lichtstrepen vergroten de zichtbaarheid, maar zien er ook gewoon cool uit. De achterlichten zijn ook nieuw en maken gebruik van contourverlichting, zoals je die ook steeds meer ziet bij auto's uit het wat hogere segment. Bij het remmen zie je twee fel oplichtende stippen onder de contourstrepen en dit ziet er heel strak uit. Met deze MV is definitief een eind gekomen aan het tijdperk van de gloeilamp, want ook de knipperlichten zijn leds. Het geeft de motor allemaal nét wat meer cachet.

De karakteristieke uitlaatdempers hebben een iets andere vorm gekregen, met als opvallendste verandering het slash-cut uiteinde van de dempers, wat volgens MV een knipoog is naar de Amerikaanse dragster-scene. De vorm van het zadel is wat aangepast voor minder snel billenpijn en dan zijn er nog wat parafernalia: een iets andere vorm voor de achteruitkijkspiegels, een lichtere nummerplaathouder en een herontworpen (en lichter) voorspatbord met mooie facetten en doorkijkjes. De rest van de motor is zo goed als ongewijzigd ten opzichte van vorig jaar. Dat betekent dat je de beschikking hebt over een beestachtig sterk motorblok, een strak sturend rijwielgedeelte, en een portie elektronica om wispelturigheden van de Pirelli Supercorsa SP-banden uit te bannen.