Introductie Kawasaki Z1000SX

Toch niet weer… een afzichtig déjà vu gevoel komt in me op als op de redactie de uitnodiging voor de perspresentatie van de nieuwe Kawasaki Z1000SX binnenkomt. De vorige keer dat Kawasaki het lef had gehad om een model in Oostenrijk te presenteren was in 2005 met de ER-6n en de foto waar ik het water uit m’n laarzen giet hing jaren later nog boven mijn bureau. EKawasaki in Oostenrijk: ik had het kunnen weten...n dat was nota bene nog hartje zomer georganiseerd, laat staan dat je eind september naar de Oostenrijkse bergen gaat. “Eigenlijk hadden we naar Noorwegen willen gaan – omdat daar alle promotionele foto’s en filmbeelden zijn gemaakt,“ zo laat de goedlachse PR-dame van Kawasaki Europe ons weten, “maar daar is het momenteel min vijf en dat wilden we jullie ook weer niet aandoen. Voor wat het rijden betreft heeft de omgeving in dit deel van Oostenrijk best veel overeenkomsten, dus vonden we het een waardig alternatief.” Om er als extra zout in de kletsnatte wond nog doodleuk achteraan te vertellen dat het tot onze rijdag elke dag dik twintig graden is geweest. Ja ja, wrijf het er nog maar extra in…

Terwijl het water nét op het punt staat zich meester van mijn kruis te maken deinen die woorden nog bij me na. Min vijf is misschien best koud, maar ik had het graag willen proberen. Dan waren de fietsen in ieder geval ongetwijfeld wél met -als accessoire leverbare- handvatverwarming uitgerust, iets wat nu bij ijzige regen en plus vijf ontbreekt als een kolenkachel op een Noordpool expeditie. Bovendien had ik dan zelf ook waarschijnlijk iets warmers en waterdichter aangehad en last but not least lijkt ook de Z1000SX een broertje dood aan dit soort weersomstandigheden te hebben. In het op het heerlijke zeikweer aangepaste tempo dat door onze Oostenrijkse voorrijder is ingezet heeft de Z1000SX een nogal nerveus stuurgedrag: ofwel rechtdoor, ofwel ineens de bocht invallen. De spaarzame momenten dat het tempo boven de 100 km/u u
Het slechte weer gaf ons alle tijd om het dashboard te bestuderen. Qua vormgeving identiek aan het 2013 model, het digitale display daarentegen ziet er een stuk frisser uit en is met tractiecontrole en rijmodus uitgebreid. Een versnellingsindicator ontbreekt helaas nog steeds

De bediening is - waarvoor hulde - naar het stuur overgebracht, waardoor je niet alleen eenvoudig door de informatievoorziening kunt scrollen, maar bovendien tijdens het rijden de rijmodus en stand van tractiecontrole kunt aanpassenitkomt blijkt de groene gifkikker er beduidend meer zin in te hebben, maar met zo’n zestig per uur is het een heel ander verhaal. Omdat mijn eigen rijklaargewicht waarschijnlijk een stuk hoger is dan dat van de testrijder van Team Green, besluit ik de nu handig te verstellen veervoorspanning achter drie omwentelingen op te schroeven, met een aanzienlijke verbetering van het stuurgedrag tot gevolg. Ook de veervoorspanning verlagen elimineert vreemd genoeg dat onwillige stuurgedrag, het enige verschil met de verhoogde voorspanning is dat de fiets dan trager stuurt.

De route die Kawasaki voor ons heeft uitgedacht is dik 220 km lang en alsof dat nog niet genoeg zou zijn geweest staat voor de tweede dag nog een extra route van ruim honderd kilometer ingepland. Snelweg rijden is er ditmaal niet bij, daarvoor is in Oostenrijk een tolvignet verplicht, wat ons alle tijd geeft om in de zeikende regen de vernieuwingen van dit 2014 model nog eens de revue te laten passeren. Meest in het oog springend zijn de twee zijkoffers, die weliswaar nog steeds als extra accessoire moeten worden besteld, maar waar nu al wel bij het ontwerp rekening mee is gehouden. Alsof men onze kritiek in 2011 ter harte heeft genomen: ook de eerste Z1000SX kon van koffers worden voorzien, maar daarvoor moest wel eerst een afzichtelijk kofferrek worden gemonteerd die als een buitenbeugel het aanzicht van een knap tienermeisje verpestte. Ander voordeel is dat de koffer nu maar liefst 35 mm naar binnen zijn geplaatst, wat de massacentralisatie met koffers weer ten goede is gekomen en het rijden tussen de file door nét dat beetje gemakkelijker heeft gemaakt. Ook het ontwerp van de koffers zelf, die uiteraard in de kleuren van de motor worden geleverd, is op de schop gegaan en heeft nu duidelijk de lijnen van de Z meegekregen. E20° en zon, neerslagkans 10%. Dat is meteen de laatste keer dat ik op voorhand weeronline heb gechecktn dat staat toch stukken beter dan een kofferset waarvan je weet dat in plaats van dat opgeplakte merklogo er eigenlijk GIVI had moeten staan. Volgens Kawasaki zijn de koffers met een inhoud van 28 liter bovendien groter dan de (GIVI) koffers van z’n voorganger (er past probleemloos een integraalhelm in), en bovendien zijn ze met de contactsleutel te openen, wat wel zo handig is. Mocht de ruimte niet afdoende zijn, dan kan de kofferset met een topkoffer worden uitgebreid.

Behoudens de gewijzigde achterkant konden wij geen verschillen met z’n voorganger ontdekken, hoewel de motor er toch beduidend frisser uitziet. In deze fraaie groene kleurstelling vind ik ‘m best mooi om te zien en doet me voor wat het neusje betreft denken aan de allereerste ZX-10R. De grote katachtige koplampen die je dreigend aankijken en je laten weten dat het wel zo verstandig is om eerst handschoenen aan te trekken. En ondanks dat wij ze in ons land nog niet zo vaak in het wild hebben gespot is de fiets volgens de Groenen zondermeer een gouden zet geweest. Volgens Kawasaki is de Z1000SX marktleider in zijn segment met een aandeel van maar liefst 25%, maar dat is met gebrek aan competitie niet zo héél erg moeilijk om te claimen. Tijdens de presentatie werden als concurrenten modellen als de VFR1200 en K1300S aangehaald, maar die zijn wat ons betreft toch echt van een andere planeet, daar zouden we eerder Kawasaki’s eigen ZZR1400 tegenover willen zetten. Als concurrent zouden we eerder aan de FZ1 Fazer GT, de GSX-1250F of de Sprint GT denken, maar die modellen werden door Kawasaki niet genoemd.

Gelukkig wel zo slim geweest om waterdichte laarzen mee te nemen. Blijven m'n sokken tenminste droog...