Introductie Kawasaki Z1000

Zie je? Spetters.  Nee, we gaan naar Spanje zeggen ze dan, altijd mooi daar... wordt het dus toch weer een klassieke Kawa-introductie 

Toch is iedereen maar wat blij met een droge dag twee, ondanks de voor racehandschoenbegrippen onaards koude start. Eenmaal mist en het eerste uur getrotseerd warmt de lucht langzaam op tot menselijke waarden en zijn we weer terug bij het moment van het begin van dit verhaal. Tijd om gas te geven.

En dat gaat niet onverdienstelijk. Vergeet die 220 kilo, vergeet Sugomi, vergeet ‘ja maar dat andere merk heeft veertig pk meer’, de komende tijd is het zitten, gasgeven en rijden maar. Zo zou je het ook goed samen kunnen vatten, de Z laat zich zo makkelijk leiden dat je niet veel meer hebt om je druk over te hoeven maken.  Zo hebben we het jarenlang gedaan en zo doet de Kawa het nog steeds.

Waar je ook kijkt, er is aandacht aan besteed

Vergeleken met de oude Z1000 is de nieuwe zo goed als even zwaar, maar heeft er op andere vlakken wel op gewonnen. Voor een motor met zoveel aanwezigheid is de zithouding bijzonder uitgekiend. Op de plaatsen die er toe doen is de motor mooi smal gehouden zodat de zit niet veel afwijkt van willekeurig welke andere naked. De positie van het bovenlijf is sportief, maar niet vervelend en in de praktijk is het heel goed langere tijd uit te houden. En niet alleen op de snelweg, liever niet eigenlijk. Ondanks de vorm van de koplamp zit je toch nog behoorlijk in de wind dus zoek je liever een weg als waar wij rijden op. Ook al is het zadel voorzien van een puik bultje om je tegen schrap te zetten. Nog zo’n detail: dat bultje zit dus aan het vóórste deel, zodat je daar ook met een duocover nog net zo veel profijt van hebt.

Wat we nog niet eerder tegenkwamen; een dikke nieuwe Showa aan de voorkant. En dan ook maar meteen niet de standaard Big Piston maar de SFF-BP zoals ook op de ZX-6R terug te vinden is. Deze vork heeft alle voordelen van de BPF, maar heeft voor het gemak ook nog eens alle verstelling aan de bovenzijde: links veervoorspanning, rechts in- en uitgaande demping. Daarmee heeft Kawasaki goed ingezet, want over de voorzijde had geen van de collega’s ook maar iets te klagen. Eén van hen begon wel over een te harde achterkant, maar dat werd lang niet door iedereen onderschreven.  Standaard staat de Z1000 wel opvallen hard – voor een naked- maar geef  je de motor wat ‘ie verdient dan is dat maar wat fijn. Op stevig illegaal tempo is de motor nog steeds duidelijk in de communicatie en neigt uiteindelijk ietsje naar té, maar is van geen kant te betrappen op verdoezelen of ‘comfort boven feedback’ wat je misschien toch zou verwachten. Toch is er ook over comfort niets te klagen, de motor lijkt alleen wat te willen gaan dribbelen als het echt te gek wordt en je in een bocht wat oneffenheden zou tegenkomen. Is opgelost met een minimale aanpassing voor en achter, klusje van niks.

Even een andere kleur voor de verandering. Zo komt ook de golvende lijn van voor naar achter goed uit de verf, da's nou precies je Sugomi