Test: KTM 990 Superduke vs Triumph Speedtriple R

Geloof het of niet, maar ook de gemiddelde Motorfreaks redacteur gaat soms ook nog eens puur voor de lol op motorvakantie, met z’n eigen motor. Want ook al is het testen van één of andere gloednieuwe exoot nou niet echt vervelend werk, soms is het ook gewoon lekker om zonder verplichtingen op het gebied van fotografie en notulen op de motor te stappen en gewoon motor te rijden. Deze test is dan ook ontsprongen aan het idee van een gewone motorvakantie met een KTM 990 Superduke en een Aprilia Tuono 2003 die beiden na de vakantie niet teruggebracht hoefden te worden naar de importeur. Helaas gooide het zo kogelvrij gewaande Rotax 990 V-twin blok van de Tuono, en dan met name de startkoppeling, op het laatste moment roet in het eten. Waardoor het er even op leek dat het geplande Alpen tripje al bij de planning zou blijven steken. Gelukkig boden onze vrienden bij Triumph Nederland uitkomst door een testfiets beschikbaar te stellen, op voorwaarde dat het verplichte notitieblokje en de fotoapparatuur wel mee genomen zouden worden op reis. Zo gezegd, zo gedaan en 1 dag voor vertrek stond er voor ons een Triumph Speed Triple R blinkend in de zon te wachten op het Alpen-avontuur. Het maken van een online motor journaal biedt zo soms z’n voordelen.

Les opposants

En zo laten wij van Motorfreaks niet lang na de Superbike-test in de Eifel zien meesters te zijn in het beteugelen van de ongecontroleerde chaos. Want hoewel de vormgeving van deze test met name aan het toeval toe te schrijven is, het is een test van formaat. De KTM en de Triumph lijken op papier en in de realiteit zowel tegenpolen als concurrenten.  Beide zijn rasnakeds, niet gebaseerd op een origineel supersportmodel maar vanaf de basis ontworpen als powernakeds met 1 doel: vouwen in het asfalt trekken en veel, heel veel bochten. Beide met een cilinderinhoud van rond de 1000cc, de één zit er 1 hele cc onder, de ander zit er met het verschil van een brommer boven. De vering is op beide modellen het neusje van de zalm, met op papier, een toch wel groot voordeel voor de Triumph die op het bekende en dus aansprekende spul van Öhlins staat. Daar tegenover staat de KTM op niet te onderschatten vering van, het van oorsprong Nederlandse, WP (Wat staat voor de initialen van de oprichter Wim Peters, wat wellicht een stuk minder tot de verbeelding spreekt.) Kijken we naar de motorblokken zijn het niet het aantal cilinders die het verschil in aandrijving maken, maar met name de motorconfiguratie. De Superduke wordt voortbewogen door het bekende LC8 blok van KTM. De 999cc grote V-twin is goed voor 118 pk bij 9000 tpm en een koppel van 100Nm op de kop af bij een ronde 7000 toeren. Daartegenover brengt de Triumph een driecilinder in-lijn (uiteraard) in de ring. Het driecilinderconcept van Triumph heeft zich in een groot scala aan het tests al meerdere malen bewezen en is ook in deze test, op papier althans, het sterkste. De maximale output van de motor wordt bij vergelijkbare toerentallen als de KTM op de ketting overgebracht, wat in de praktijk zou kunnen betekenen dat de motoren elkaar qua karakter niet veel hoeven ontlopen, op voorwaarde dat je het verschil van 17 pk en 11 Nm even vergeet. In het geval van de Speed Triple kom je dus uit op 135 pk bij 9400 tpm en 111Nm bij 7750 tpm. Ook bij deze nakeds is het op z’n zachts gezegd handig dat de pk’s tijdig een halt wordt toegeroepen. Dit wordt bij beide fietsen gedaan met dank aan de firma Brembo uit Italië. Bij beide motoren zijn de klauwen radiaal opgehangen, wat geen verbazing zal opwekken, want welke fabrikant steekt z’n klauwen nu nog axiaal in de hete boter als het op de vertraging van sportieve modellen aankomt? Het verschil in de remmen moet dan ook worden gezocht in ‘Monoblocks’ en ‘ABS’ voor de Triumph en ‘normale’ tweedelige klauwen op de KTM zonder remassistentie.