Test Ducati 1199 Panigale S Tricolore

Hoe goed de motor ook moge zijn, hoe lovend de recensies en eerste indrukken, hoezeer de aanwezigen bij de introductie gezwijnd hebben, in de echte wereld liggen de zaken toch iets anders. Natuurlijk, de motor is onwijs handelbaar. Natuurlijk is enige mate van doseerbaarheid in het stadsverkeer een pré en natuurlijk is er dan óók nog die verschrikkelijke kratchtsexplosie op het moment dat je de teugels wel kunt laten vieren, of je dat nou voor je plezier doet of om het goede voorbeeld te geven. De Panigale is een droommotor die zijn weerga niet kent, maar op straat is het nog minstens zo’n hork als zijn voorgangers. Is het niet de verbazing van het ‘is dit nou alles?’ onder de 7000 toeren, dan is het wel de frustratie van het onaangename hobbelen en horten als de situatie nou eenmaal niet toestaat dat je gas geeft. Misschien nog meer dan ooit is de Ducati een perfect circuitwapen, maar in het grote vergelijk verliest de motor op straat punten ten opzichte van de concurrentie. Perfect, maar niet altijd.

• Vermogen, sturen, remmen, display, stelmogelijkheden, alles
• Mechanisch kabaal, langzaam rijden, weinig houvast op kniehoogte