Vergelijk: Ducati Diavel vs. Yamaha V-Max

Daar waar de V-Max met z’n opgegeven gewicht van 310 kilo een typisch voorbeeld is van ‘what you see is what you get’, heeft Ducati haar Diavel overgoten met een staaltje minimalisme waar de gemiddelde Scheveningse in bikini geklede zon- en strandaanbidster, die vanwege het barslechte weer helaas in afwezigheid moet uitblinken, jaloers op zou worden. Ondanks dat de motor over de nodige anabolen beschikt heeft Ducati het drooggewicht
Brede banden of niet, met beide fietsen kan aardig de hoek om worden gegaanvan de Diavel tot ‘slechts’ 210 kilo weten te beperken. Vooruit, daar mag je pak ‘m beet nog een kleine twintig kilo een vloeistoffen bijtellen maar dan nog praat je over een verschil van tachtig kilo, ofwel het gewicht van die bejaarde duopassagier die om vage reden niet achterop wenste te gaan. Hetgeen misschien geeneens écht verwonderlijk is te noemen, bij beide motoren heeft de duopassagier niet bepaald een hoge prioriteit gehad, maar dat even terzijde.

Dat Ducati misschien nog wel ’t meest over een duopassagier heeft nagedacht is duidelijk af te lezen aan de prachtig in het subframe verwerkte duovoetsteunen en slimme handgreep, die met een bedieningsknop onder het zadel eenvoudig is in en uit te schuiven. Daar houdt het verhaal bij de Diavel echter bij lange na niet op. Van de prachtige streepvormige
Je hebt kontjes, en je hebt kontjes

Geef zelf toe, waar zou je 't liefst je blik op werpen

Brembo 4-zuiger versus Yamaha zeszuiger. Het is voornamelijk het ABS wat de V-Max de das om doet, bij Ducati hebben we lang moeten wachten op ABS, maar het werkt dan ook voortreffelijkLED achterlichten met geïntegreerde knippers tot monsterachtige dubbele koplamp met tussenliggend LED stadslicht en het tweedelige display, álles is ontworpen om er vooral zo minimalistisch uit te zien. Bovendien is het op de tank geplaatste display, waar onder andere de gekozen setting van de fiets is af te lezen, voorzien van een heus kleurendisplay dat ook nog eens van kleur verandert zodra een tunnel wordt ingereden. In een woord briljant… De V-Max tekent daar maar karig bij af met z’n eenvoudige knipperlichten, van de MT01 overgenomen koplamppartij en eveneens tweedelige tellerpartij, waarvan het op de tank geplaatste deel bovendien in de zon niet bijster goed is af te lezen. Met forse uitlaten en V-Max kenmerkende luchtinlaten wil de fiets zijn spierballen laten zien, maar trekt daarbij net zoveel volle zalen als de huidige wereldkampioen bodybuilden nog zal doen.

En dan hebben we de fietsen nog geeneens gestart. De fraaie sound die de V4 zou kunnen produceren is -helaas- behoorlijk gedempt en wordt bovendien overstemt zodra de Ducati wordt gestart. Alsof je met je kleine transistorradio tegenover Pinkpop bent gaan zitten. Mocht je denken met je Aprilia RSV4 Factory een bak herrie in huis te hebben, think again. De Diavel klinkt zó hard en vet dat je buren zouden wensen dat je een F16 zou hebben gekocht. Hoe Ducati dit ooit door de geluidskeuring heeft gekregen? Simpel, door toepassing van een mechanisch bediende klep in de uitlaat die alleen, maar dan ook echt alléén, als de motor in z’n vrij staat bij het te meten toerental sluit en daarmee het oorverdovende geknal inperkt tot het gefluit van een hees kanariepietje. De wetgeving besodemieteren? Helemaal juist, maar geef ze eens ongelijk. Zolang niet alle fabrikanten dit gaan overnemen en de overheid dientengevolge deze maas in de wetgeving zal gaan sluiten kunnen wij hiervan blijven genieten.