Introductie Suzuki V-Strom 650 ABS

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik zit met een groot dilemma. Want hoe graag ik de nieuwe 2012 V-Strom 650 ABS tot op het bot af Hebben wij weer. Uitgerekend de dag dat wij mogen rijden is het bloedjeheet en dreigt het de hele dag te regenen. De V-Strom deert het nietswil branden, het gaat me gewoon niet lukken. De nieuwe fiets is nog steeds onmiskenbaar een V-Strom, maar dan met een Gladius-saus overgoten waardoor ogenschijnlijk de veranderingen tot het minimum zijn beperkt en het nog steeds ‘gewoon’ een V-Strom lijkt te zijn. En het dus lijkt alsof er weinig nieuws onder de zon is maar eerder sprake van ‘oude wijn in nieuwe zakken’. Terwijl rijden met de motor een totaal andere ervaring is en ik weldegelijk het gevoel heb met een totaal nieuwe motor onderweg te zijn.

We hebben het ook nooit begrepen, de ongekende verkoopcijfers die Suzuki met de DL650 V-Strom (die eigenlijk gewoon V-Strom 650 heet maar slechts met moeite van die foutieve benaming af kan komen). Hoewel het op zich een verdomd goede motor was die eigenlijk geen klap verkeerd gaf was de motor bovenal erg saai en konden we wel betere modellen bedenken waar we ons mee zouden kunnen vermaken. Tot Suzuki de V-Strom Adventure introduceerde, een uitgekiende vierdaagse vakantie in het berggebied van Andorra waar we kennis konden maken met een geheel andere zijde van de V-Strom. En ons ineens duidelijk werd waarom de motor Honda’s Transalp in een klap van de motorkaart had geveegd. Maar toch, ook dat gevoel ebt weer weg en rijdend in ons eigen kikkerlandje overheerste al snel weer het gevoel met een Uberlelijke, überlompe en übersaaie fiets rond te rijden. Net als bijvoorbeeld met BMW’s R1200GS, maar ook die fiets is bij de dealer haast niet aan te slepen.

Zo, nu dit eruit is kunnen we ons gaan concentreren op de 2012 V-Strom 650 ABS. Hoewel de motor op het oog nog steeds onmiskenbaar een V-Strom is en we uit de eerste persinformatie die voorafgaand aan de introductie door Suzuki werd vrijgegeven maar weinig veranderingen konden ontdekken blijkt de motor wel degelijk van de eerste tot de laatste schroef onderhanden te zijn genomen.
Van welke kant je de nieuwe V-Strom ook bekijkt, 't ziet er stukken sexiër uit

Achterlicht mogen we misschien al ergens anders van kennen, maar 't ziet er gewoon frisser uit. Punt

Overzichtelijk, goed afleesbaar, en bovendien voorzien van voldoende info als buitentemperatuur, tijd, gemiddeld verbruik, versnellingsindicator, dubbele tripmeter. Bovendien handig vanaf het stuur te bedienenMeest in het oog springend is het nieuwe uiterlijk, waarvan het concept overduidelijk van de Gladius is overgenomen. Dat zou je als niet bepaald innovatief kunnen bestempelen, maar het geeft de motor wel een beduidend ranker en sportiever aanzien. Sterker, de motor ziet er in het echt zo fris en fruitig uit dat we voor het eerst een ‘hier wil ik wel op worden gezien’ gevoel hebben, alsof je van een  van het Bulgaarse aardappelland geplukte boerenmeid bent overgestapt op een wulpse hoogblonde paaldanseres. Een gevoel dat nog eens wordt versterkt zodra je op de motor plaats hebt genomen en de ranke vormgeving nog beter tot uitdrukking komt. Weg is zicht op de brede, plompe en oubollige stroomlijn met tellerpartij die aan het voormalige Oostblok doen denken. De nieuwe stroomlijn lijkt niet alleen beduidend ranker (en neigt zelfs naar dat van de Versys), maar is bovendien voorzien van een modern en uitgebreid display dat naast goed afleesbaar ook de nodige informatie herbergt. En voor het eerst gewoon vanaf het stuur te bedienen is. Chapeau.

De ‘fris en fruitige’ uitstraling van de nieuwe V-Strom komt grotendeels op conto van de nieuwe stroomlijn die nu uit meerdere delen is opgebouwd. Matzwarte panelen, met daarop gekleurde covers gemonteerd, net als Suzuki eerder bij de Gladius heeft gedaan. Bijkomend voordeel is bovendien dat in geval van een schuiver je niet ineens een dure tank, maar alleen relatief goedkope covers hoeft te vervangen. Volgens Suzuki is de nieuwe V-Strom 10% zuiniger dan het vorige model, waardoor met behoud van actieradius de tankinhoud tot 20 liter kon worden verkleind. Nu kunnen we goed voorstellen dat groottoeristen liever de oude tankinhoud behouden hadden gezien waardoor de actieradius zou zijn vergroot, maar Suzuki heeft die twee liter tankinhoud wel op de juiste plaats weg weten te halen. Bovendien is ook het zadel vernieuwd en heeft de motor een 15mm hogere zithoogte gekregen waardoor een comfortabeler zithouding is ontstaan. Ook de handgrepen van de duopassagier zien er stukken beter uit, net als het gehele kontje trouwens. Zeker voor wat betreft het achteraanzicht, waar nu niet meer het gevoel overheerst dat er links een einddemper ontbreekt. De nieuwe koplampen hebben misschien een hoog CBF gehalte, maar dragen wel bij aan de jeugdigere uitstraling van de fiets. Het ruitje is
Heeft Chef Design net z'n stinkende best gedaan van de V-Strom een lekker ding te maken, weet Chef Accessoires dat weer vakkundig om zeep te helpen met een kofferset

Gelukkig is daar met rijden niet al te veel van te merken, al ben ik wel blij een donker vizier te dragennet als bij het vorige model in drie standen instelbaar, maar hiervoor zul je nog steeds even moeten sleutelen. Bovendien ontbreekt in het boordgereedschap uitgerekend de daarvoor benodigde inbussleutel, waardoor je een beroep zult moeten doen op je eigen gereedschapkist. Een handig in hoogte te verstellen scherm à la de Kawasaki Z1000SX zou een welkome aanvulling zijn geweest, maar volgens Suzuki was dit niet nodig omdat V-Strom rijders de hoogte van het scherm slechts eenmalig aanpassen .

Zo goed als Suzuki over de nieuwe vormgeving van de 2012 V-Strom 650 ABS heeft nagedacht, zo ondoordacht was de communicatie met Chef accessoires. Gelijk met de lancering van de nieuwe V-Strom heeft Suzuki een arsenaal aan accessoires uitgebracht, wat op zich een goed punt is, maar vooral de kofferset heeft nog steeds een hoog ‘aftermarket’ gehalte en maakt de fiets onnodig breed. Dat het ook anders kan hebben merken als Ducati en Honda al laten zien met de Multistrada 1200 en VFR1200, waar in het design al ophangpunten voor een kofferset zijn meegenomen. Nu moet nog steeds een lomp en lelijk montageframe worden aangebracht, wat de motor onhandig breed maakt. Te kiezen valt uit de robuust uitziende aluminium koffers zoals we ze kennen van de laatste V-Strom Black Rhino en kunststof exemplaren zoals op de aanwezige testmotoren gemonteerd. Onze voorkeur gaat hierbij te allen tijde uit naar die aluminium exemplaren, die niet alleen veel beter bij het imago van de fiets passen maar bovendien minder schadegevoelig zijn. Van de zes van accessoires voorziene V-Strom’s bleek geen enkel exemplaar voor wat betreft de zijkoffers nog vrij van krasschade te zijn. Bovendien is het jammer dat voor de koffers een andere sleutel moet worden gebruikt, waar een met contactsleutel geïntegreerd systeem het gemak zeker zou hebben gediend.

Niks mis mee, alleen de volgende keer graag twee dagen later met een Miss Universe verkiezing in het verschiet