Introductie Bridgestone BT-016 Pro en R10 Racing
De praktijk... omdat het kán
Inhoudsopgave |
---|
Introductie Bridgestone BT-016 Pro en R10 Racing |
De theorie.... omdat het moet |
De praktijk... omdat het kán |
Proeven is leren |
Het toetje... mét sterretjes |
Gezien de omstandigheden lijkt de R10 dus de uitgelezen band om zeker van te zijn om mee rond te knallen. Meer grip betekent meer oke voordat het fout zou kunnen gaan. Een ZX-10R met R10 zou dus dé motor moeten zijn om eens serieus ronderecords mee te breken, de aanwezigheid van ABS en traction control in acht nemend. Waarom iedereen dan een andere motor verkiest boven deze is redelijk verrassend. Misschien dat het iets te maken heeft met het feit dat dit nog de eerste sessie is. Zou kunnen. Toch, met deze pluspunten en het feit dat een sessie per ZX10R in datzelfde Cartagena me nét door de neus werd geboord, zijn voor mij reden genoeg om er toch maar eens voor te gaan zitten. Dan maar gelijk stevig Engels ontbijten. En dan kom je dus toch de bekende ‘eerste sessie’ kwaaltjes weer tegen; nog wat stijfjes rijden, baan verkennen, wennen aan de motor, dat werk. En tegelijk nog even opletten of die banden misschien al iets zinnigs doen. Of het nodig is of niet is onbekend, maar voor de zekerheid wordt het aantal inrijrondes maar op drie gehouden voordat er wat beter gas gegeven gaat worden. Maar dan gebeurt er ook echt wat. Rij het rechte stuk op, draai de kraan open en wat je ook doet, het voorwiel krijgt Apolloneigingen. Goedemorgen! Verder gaat accelereren zoals je van een om en nabij 200 pk sterke motorfiets zou mogen verwachten, als is een vergelijk met een BMW niet zo eenvoudig. We rijden maar gewoon verder en dat naar volle tevredenheid. Een beetje enthousiast omgooien in de chicane resulteert in een wel erg flitsend reagerende motor en ik moet zelfs weer een stukje de andere kant op corrigeren. Flitsend insturen was het toch? Check dan maar. hoewel het tempo gestaag stijgt en uiteindelijk ook het ABS bij het aanremmen van de Tarzanbocht laat weten dat er vandaag niet harder dan dit geremd gaat worden, is het toch nog wat vroeg om een goed oordeel te vellen over de R10. Behalve dat het verwerken van dit vermogen geen probleem lijkt te zijn. Wel is na deze ene sessie al te zien dat we op een circuit rijden. De motoren met BT-016 Pro daarentegen staan er bij alsof ze niet eens gebruikt zijn.
Om daar verandering in te brengen en ook om gewoon eens voor de lol rond te sturen is een van 016 voorziene FZ1 SP lijdend voorwerp voor de volgende sessie. Een beetje vreemde eend in de bijt van vandaag aangezien het de enige naked is in een verder gestroomlijnd gezelschap, maar ook hier moet de 016 voor geschikt zijn, dus laten we maar eerst eens gewoon gas gaan geven. Wil nog aardig ook, dankzij de 1000cc zijn sommige 600jes nog eh… bijna bij te houden op het rechte stuk. Dat wil zeggen, totdat de snelheid boven de 200 uit komt, waar je met standje Dokwerker toch net wat meer rijwind vangt dan een supersportje. Ook is de vering uiteraard overduidelijk wat toeristischer dan op de andere machines, wat het ronden van een bocht tot een waar avontuur maakt. Weliswaar is het niet-standaard stuur een fantastische hefboom, het gebrek aan grondspeling zorgt dan toch ook weer dat je er stevig naast zult moeten hangen om er netjes weer uit te kunnen accelereren. Ook hier is de conclusie dat een oordeel over de banden nog maar even moet wachten tot na een ritje op een van de andere machines. Het feit dat een van de collega’s vlak voor me desondanks toch stukje bij beetje dichterbij kwam belooft desondanks toch al veel goeds.