Vergelijk Ducati Hypermotard 796 en Aprilia Dorsoduro 750

Een jaar geleden was ondergetekende uitverkoren om aan de haal te gaan met Honda’s nieuwste telgen, de CBR’s met C-ABS. In snijdende kou met geen enkele mogelijkheid het volle potentieel er uit te halen. Vlak daarvoor waren het een BMW en een GTR in een koud en bovendien nat Winterberg, terwijl de hoofdredacteur van achter dubbel glas de boel gadesloeg. Ditmaal liggen de kaarten anders: hij een VFR 1200, ik deze twee.

Een Hypermotard hebben we eerder gehad, ook in vergelijk met andere motoren van vergelijkbaar allooi. Of zelfs het tegengestelde. Conclusie toen was dat de Hyper, ondanks zijn appetijtelijke uiterlijk, eigenlijk net wat tussen wal en schip viel; was het nou een ‘dikke SM’ of niet? Wel een beetje hoger op de pootjes dan de gebruikelijke modellen uit Bologna maar nog bijzonder straatgericht en zeer kort op de neus, stuurgedrag waar een kolibri nog rode wangen van zou krijgen, een schakelpookje waar met geen mogelijkheid een crosslaars tussen te proppen valt en een vermogensafgifte waarmee je vaker je naam op straat schrijft met je helm dan dat je normaal wegrijdt.

De Dorsoduro is ook niet nieuw; gebaseerd op het blok van de Shiver, een Naked straatmachine nota bene, maar dan met iets hogere pootjes en een kek nieuw jasje. Moest het zomaar ineens ‘maar effe’ opnemen tegen geweldenaars met zomaar even een klap grotere cilinderinhoud, meer opties, meer bling, meer alles. Ondanks hele goede kaarten met een net gebalanceerd geheel, geen gerbek aan comfort en uiteraard het hele drive-by-wire en multimappingsverhaal, ondanks heel knap zelfs sommige zaken beter voor elkaar te hebben, was de Dorsoduro net een maatje te klein voor de bierkaaien uit de andere huizen.

De Hyper 796 is voor beiden dé uitkomst. Verdwenen is de verarmd-uranium slagkracht van de luchtgekoelde twin, in de plaats komt een gemoedelijk maar gretig 803 cc blok wat veel beter aansluit op wat het rijwielgedeete aankan. Eén pakket, één geheel. En voor de Aprilia ook een geschenk, want nu kan ook deze eens strijden tegen gelijken. Twee Davids tegen elkaar. Geen toeval, er is nou eenmaal vraag naar dit ‘tussensegment’.

Dat wil niet zeggen dat het nu ook twee dezelfde motoren zijn, in tegendeel. Het is juist opvallend hoeveel deze twee rivalen nog van elkaar verschillen. Beiden hebben hun eigen pluspunten en zo ook hun eigen nukken en eigenaardigheden. Dat maakt het dan ook zo leuk; er is daadwerkelijk iets te kiezen. De plussen? De Aprilia heeft het betere blok, de Duc het betere rijwiegedeelte. Tenminste, als je gaat voor de mooie-zomerdag-knalsessie. Zeker weten dat je met die combinatie het dikkere motoren zelfs nog bijonder moeilijk maakt. Maar dat wil niet zeggen dat het blok van de Duc of het rijwielgedeelte van de Aprilia zo slecht zijn. Daar valt nog zat aan te doen, met gemak. Is ook een kwestie van voorkeur en gewenning. Vooralsnog komt het gewoon prima uit dat ze er zijn. En dat wij ze dan op precies het juiste moment aan de tand kunnen voelen, da’s uiteraard geen toeval.

Aprilia Dorsoduro 750:

• Vermogen, comfort, uitrusting
• Stugge bak, licht vage wegligging, gewicht

Ducati Hypermotard 796:

• Strak rijwielgedeelte, stuurt als een fiets, lichte koppeling
• Lange gearing, gedrag in lage toeren

What up, homie! Ondanks wat de foto suggereert laat het display zich met één vinger bedienen. Aan het stuur...