Test: Suzuki V-Strom Black Rhino

We kunnen het ons bijna niet voorstellen, maar voor diegenen die nog nooit van de Black Rhino hebben gehoord willen we het graag nog een keer uitleggen. Het idee van de Black Rhino ontstond tijdens een dealertrip in Tanzania, waar ruim vijftig dealers als beloning voor hun goede verkopen zelf aan den lijve konden
Speerpunten van de Black Rhino: flinke koffers, beschermbeugels en een carterbeschermplaat die het allround/allroad karakter van de fiets moeten onderstrepen.
ondervinden hoe avontuurlijk Suzuki’s DL650 V-Strom nu eigenlijk was. Onder het mom ‘wat zou er eigenlijk op de fiets moeten zitten’ werd ter plekke een accessoirepakket samengesteld wat de motor recht zou doen. Accessoires die de motor niet alleen qua uiterlijk moesten verfraaien, maar die de motor veel comfort voor langere afstanden moest geven. Om Suzuki’s betrokkenheid bij de met uitsterven bedreigde Zwarte Neushoorn te onderstrepen werd de fiets tot Black Rhino gedoopt en werd daarmee deel van de Suzuki Rhino Club, die enkele jaren daarvoor door bij de 4x4 auto in het leven was geroepen.

Resultaat van dit alles was de eind 2005 gelanceerde V-Strom Black Rhino, een meer dan complete fiets waarin alle ideeën van Tanzania waren verwerkt, maar met één groot nadeel; de als Lola Ferrari’s kunstmatige bumpers gemonteerde buitenproportionele kofferset. Toch, hoe lelijk als wij de motor binnen de redactie vonden en niemand zich genegen voelde met de fiets eens nader kennis te maken, het model werd door het grote publiek met open armen ontvangen en was lange tijd zelfs de verkooptopper van de V-Strom familie. Waarmee voor de zoveelste keer weer werd aangetoond dat wat wij journalisten mooi vinden vaak voor geen meter verkoopt, terwijl de in onze ogen spuuglelijke modellen haast altijd tot de verkooptoppers kunnen worden gerekend, maar dat even terzijde.

Kortste route is kortste route. Nog vragen? 

Als we de nieuwe Black Rhino in Vianen bij de importeur ophalen is de nieuwe Trax kofferset van het – hoe kon het ook anders – Duitse SW-Motech direct onderwerp van gesprek. Zo sceptisch als we over het vorige model waren, zo enthousiast zijn we nu bij het aanschouwen van deze 2010 uitvoering.
Zelfs in het beste huwelijk raak je na 8 jaar op elkaar uitgekeken en wil je wel eens wat anders. Tijd voor een update.
Alsof na zes jaar eindelijk het ontbrekende puzzelstuk is gevonden. Wat iets eenvoudigs als een als accessoire gemonteerde kofferset al niet te weeg kan brengen. Sterker nog, het in onze ogen nog steeds foeilelijke uiterlijk van de V-Strom is in een klap een stuk minder lelijk geworden. Simpelweg omdat de met 37 en 45 liter inhoud robuuste koffers het forse uiterlijk van de V-Strom nu veel meer in balans brengen. Een uiterlijk dat trouwens een mooi voorbeeld van journalistiek de plank finaal misslaan was. Juist dát was (en is) namelijk volgens Suzuki PR man Arno Jansen namelijk hét verkoopargument van de DL650. Mensen maken een proefrit op een Transalp of Versys, maar kiezen uiteindelijk voor de V-Strom ‘omdat ie zo fors is’ en ze het gevoel hebben iets stevigs tussen de benen te hebben. En wij maar denken dat de afmeting er niet toe doet.

Eenmaal het been over het 820mm hoge zadel geworpen wordt ons enthousiasme toch ietwat getemperd. Sinds de lancering van het model in 2004 (als kleinere broer van de twee jaar eerder geintroduceerde - en gelijkogende - DL1000 V-Strom) onderging de fiets enkel voor modeljaar 2007 een kleine aanpassing waarbij de achterbrug werd verlengd, maar aan het uiterlijk of de uitvoering werd al die jaren niet getornd. En dat is te merken, vooral het dashboard verhoogt de gedateerde uitstraling van het model. Er is in zes jaar tijd veel veranderd op digitaal gebied en dat breekt de V-Strom anno 2010 een beetje op. De analoge toerenteller en snelheidsmeter zijn nog tot daar aan toe, maar het digitale display zou behoorlijk wat meer informatie kunnen bevatten. Zaken zoals bijvoorbeeld een buitentemperatuursensor, versnellingsindicator, reserve tripmeter, verbruiksindicator en een bandenspanningindicator, zaken die zijn Duitse - weliswaar grotere en veel duurdere - concurrent allemaal wel in huis heeft. En als we dan toch bezig zijn, een 12 volt aansluiting om onder andere een navigatiesysteem op aan te sluiten zou het leven voor veel avontuurlijke motorrijders een stuk aangenamer maken. Net als een paar opbergvakken in de kuip om je tankpas, tolkaart of telefoon in te stoppen, als je toch aan het globetrotten bent. Nu zijn dit zeker geen zaken om een motor voor te laten staan, maar het geeft duidelijk wel aan dat er wel degelijk ruimte voor verbetering is.