Zoeken

Test: Kawasaki GTR 1400

Groene golf 

18 februari 2010
Inhoudsopgave
Test: Kawasaki GTR 1400
2: Stijf
3: Engeltjes
4: Groene golf
6: Technische Gegevens

GTR0120.jpg

GTR0031.jpg

De tetralever; ziet er bizar uit, werkt vlekkeloos

En als we dan toch bezig zijn (bent u er nog?), dan drukken we nog even verder door.  Hoe vaak heb je je druk gemaakt over het overdadige verbruik van je beukende buffel? Hot item deze dagen hoor. En zolang je niet tegen Alpes d’Huez, Stelvio’s  en rondjes Andorra op aan het klimmen bent, moet het dan ook bést minder kunnen. Helemaal hip is het in de vierwielerwereld om te weten hoe vervuilend je vervoer van moment tot moment is, want waar heb je anders een hybride voor gekocht? Niet de subsidie toch? Dus is ergens op je dashboard plaats vrijgemaakt voor een ‘groen-indicator’ die aangeeft of je wel verantwoord genoeg aan het Nieuw Rijden bent. Dus denkt Kawa ’dat kunnen wij ook!’ en ach, we hebben een digitaal display, dus ’t kost niet eens veel aanpassing. Behalve het verbruik (en actieradius, hoogste verbruik, hoogste snelheid, gemiddelde snelheid, buitentemperatuur, benzinevoorraad en of je poes thuis nog wel tevreden is) hebben we namelijk ook een eco-indicator die netjes oplicht op het moment dat je geen volgas rijdt en een beetje verantwoord met de benzinevoorraad omspringt. Alsof dat nog niet genoeg is zit links op het stuur nog een extra knop die het afgegeven vermogen wat tempert, een beetje zoals de explosief vermogende Superbikes tegenwoordig ook hebben, maar dan anders. Gewoon een beetje terugdringen, da’s alles. Grappig, maar in de week dat wij beschikking hadden over de GTR is het geen moment in ons opgekomen dat knopje in te drukken. Glad vergeten. En of het ook werkelijk effect heeft op het verbruik…dat zullen we nog eens uit moeten proberen, ergens van de zomer of zo. Of in een of ander zuidelijk gelegen land, zomaar een wilde gedachte. Ach, het idee is leuk.

Gehoorzaam

GTR0299.jpgGroen of niet, eens zullen we de GTR de sporen moeten geven voor dit verhaal en met het vooruitzicht dat zich in het rijdende trio een VFR en een K1300S (ander verhaal) bevinden zijn de kaarten voor degene die de Kawa bemant nog niet eens zó super slecht. Had dan ook nergens last van onderweg. De hoeveelheid laagjes was dan ook niet meer te overtreffen zonder drastisch aan verkeersveiligheid in te moeten boeten, maar dat mag toch de pret niet drukken. Achter de dubbele serredeur is het absoluut goed uit te houden, ook bij GTR-waardige snelheden. Wat nou ‘windchillfactor’? Man, ik doe 140! Kruissnelheid! Als mijn mond en oren niet zo effectief waren uitgeschakeld door doppen en doeken, had ik nog even een flink telefoneergesprek gehouden, maar dat doen we dan wel een andere keer. Nu ik het bedenk; een bluetoothkitje of dergelijk zou het echt af maken.  Nou had de GTR in het verleden nog wel eens moeite echt lekker in zijn vel te komen, met name bij insturen van een bocht, dat is met de recente botox-inectie al een stuk minder. Moet wel bij gezegd worden dat niet élke GTR (van de vorige generatie) hier last van had,

GTR0131.jpg

Geen vakjes rechts dus. Nieuwe spiegels zouden beter zicht moeten geven, het verschil is echter niet reusachtig. Werken wel ok

wat gelijk ook de moeilijkheid aangeeft, maar het wilde nog eens voorkomen dat de motor enigszins…. ‘log om zijn voorwiel’  leek te zijn. Is al genoeg over geschreven, onze collega Aansorgh heeft er zelfs een studie aan gewijd en is toen tot de conclusie gekomen dat de bandenkeus hier een redelijk centrale rol in speelt. Hoedanook valt het bij deze nieuwe niet zo ernstig meer op en stuurt de GTR….neutraal. het zal geen sportmotor worden natuurlijk, maar waar de K1300 bij stuivertje wisselen (‘nu we er toch zijn’)  opvallend vertrouwenswekkend stuurt en de VFR juist opvallend eh..  er niet uitspringt schikt ook de GTR zich daar tussenin qua neutraliteit en gemoedelijkheid. Iets wat collega Smits toch niet geheel onderschreef, hij kon geen vrienden worden met de wat afstandelijke GTR. Het is weldegelijk beter dan sommige GTR's uit het verleden, maar de motor die we tijdens ons uitje met de

Kawasaki Experience

meehadden scheen echt nergens last van te hebben. Voor zover de situatie het ons nu toeliet echt serieus te sturen natuurlijk, desalniettemin is er wel degelijk een hoek mee geattaqueerd. Alweer een reden om bij zomer en hittegolf het bochtige achterland langs kreken en kloven te sturen. Liefst met beschikking over een Yamaha FJR dan, het is onvermijdelijk deze twee met elkander te vergelijken. Onze voorzichtige verwachting is dat ‘die ander’ zich sportiever en lichtvoetiger zal laten beroeren. Maar wie weet, wellicht wint de Kawa het alsnog op punten. Er zijn al eens vreemdere dingen gebeurd. De moeite van het uitzoeken waard.

Aangezien de grootste veranderingen aan de GTR van electronische aard zijn kunnen we redelijk kort zijn over de rest. Zoals we van ‘der Alte’ al gewend waren zijn vermogensafgifte en comfort volledig in orde. Niet gek natuurlijk, de net iets meer dan 300 kilo’s worden nog steeds aangedreven door de licht aangepaste ZZR 1400 krachtbron en ook daar hebben we nooit iets over te klagen gehad. Gewoon, beest van een blok. Klaar. Maar nu dan dus met een pluchen halsbandje, zegmaar. En  zo mak en goed voor de buren als de motor zich mét halsbandje gedraagt, zo rollebollend met de tong uit de bek kan hij zich laten gaan als eenmaal het uitlaatgebied bereikt is. De zesbak –eveneens vrij van kritiek- is netjes verdeeld en zet de motor in hoogste versnelling op een ongekend laagtoerige brom, onderwijl is er nog immer dik voldoende vermogen en koppel voorhanden voor serieus vlotte inhaalacties, overdrive of niet.

Verbruik
Met een tank van 22 liter wil het nog wel even duren voordat deze leeg is. We hebben gedurende de testweek dan ook weinig hoeven tanken. In alle gevallen ruim voordat die 22 liter ook daarwerkelijk opgebruikt waren. De reservestand wordt dan ook ruim daarvoor aangeslagen, rond de 18 liter. Tegen die tijd heb je er al wel dik 250 kilometer opzitten, als het een beetje meegezeten heeft. We hebben een verbruik gemeten van 1 op 14,6, maar ook een 1 op 11,8. Voor een ecobewuste motor is dat niet echt superzuinig, maar aan de andere kant.... een 1400 cc viercilinder die 300 kilo mee moet nemen...kan makkelijk nog een stuk erger.

GTR0017B.jpg

{mospagebreaktitle=5: Conclusie}

GTR0029.jpg

De vraag of je met twintig briefjes een nieuwe GTR en een Mars zou kopen durf ik nog niet met volle overtuiging te beantwoorden, daarvoor missen op mijn persoonlijke lijst nog enkele vinkjes, maar ik zou mensen die het wél doen zeker niet uitlachen, zelfs niet buiten gehoorsafstand.Tel daarbij op dat ik wél graag eens op herhaling zou gaan en je hebt toch een idee. Het ding trekt toch. Wat zeg ik? Zelfs (of juist?) onder subwinterse omstandigheden toont de GTR zich een waardig vervoermiddel, een bruine Ark in een wit ondergelopen wereld, een stalen ros voor de doorwinterridder. Kawasaki is een nieuwe weg ingeslagen met de hoeveelheid electronica en dat mag enerzijds een welkome aanvulling zijn, anderzijds heb je tegelijk ietswat ook in de vierwielerwereld al speelt; de hang naar nostalgie, de echte ‘bemoeienisloze’ motoren voor mannen van staal en vrouwen met zware shag. Ik dwaal af. Dat Kawasaki zich beroept op attributen en accessoires die des te meer de nadruk leggen op het  ‘luxe slee’-gevoel is hun keus… of deze terecht zal blijken of een scherprechter zullen verkoopcijfers uit moeten wijzen. Er valt nog altijd gewoon goed mee te rijden en het is ook niet ongepast; we hebben het hier wél over een GTR.  Het is alvast iets unieks en dat heeft toch ook wel wat.

  • Comfort, uitrusting, windbescherming, laadvermogen
  • Wegligging, vaag sturen, sneeuw

GTR0053B.jpg