Test: Honda VFR1200F vs. BMW K1300S

Als ik met beginnende onderkoelingsverschijnselen bij ons afspreekpunt een McKoffie bestel zie ik Peter Aansorgh in de hoek al genieten van zijn bakje pleur. ‘Min vier’ gaf de temperatuursensor in het digitale display van Honda’s VFR1200 aan, en dat is op deze vroege en nog schemerige ochtend pijnlijk voelbaar. De driedubbele van Heat Pax voorziene kledinglaag ten spijt was het afzien en ben ik blij mijn handen aan de McKoffie te kunnen warmen. Het zijn ook geen temperaturen om voor je lol te gaan motorrijden (laat staan testen), om maar niet te spreken van de sneeuw die de afgelopen dagen weer uit de hemel is komen vallen en het landschap weliswaar een schilderlijk aanzien heeft gegeven, maar het serieus testen van twee motorfietsen van dit kaliber zeker niet ten goede zal komen. Peter lijkt daarentegen weinig last te hebben gehad van deze bar en boze weersomstandigheden. “Handvatverwarming,” is het kort maar krachtige antwoord op mijn vraag hoe het voor hem wél vol te houden was. Dát en zijn driedubbeldikke Hein Gericke winteroverall, die trouwens meer weg lijkt te hebben van een skioutfit voor de Zuidpool expeditie, maar dat is vandaag niet belangrijk. Proberen warm te blijven daarentegen wel.

En dat terwijl het op voorhand nog wel zo’n goed idee had geleken. Zodra de nieuwe VFR1200 bij onze redactie zou arriveren zouden we daar meteen een BMW K1300S tegenover stellen. Per slot van rekening claimt Honda met haar nieuwe V4 de ultieme ‘Road-Sports’ te hebben ontwikkeld, en laat de Duitsers met de K1300S daar al jaren een ijzersterke troef mee in handen hebben. Twee toursportieve motoren met een bak aan vermogen, met voldoende toeters en bellen om tijdens een verjaardagspartij tot vervelens toe over te kunnen kletsen, die comfortabel genoeg moeten zijn om in één dag naar Zuid-Frankrijk te rijden en daarbij standaard kunnen worden uitgerust met –bijvoorbeeld- een luxe kofferset. Twee toursportieve motoren voor supersport rijders die wél het vermogen en de stuureigenschappen willen hebben, maar daarbij aan het eind van de dag graag zo fris als een hoentje een biertje aan de bar willen drinken. Kilometers zouden we gaan maken, het plan was snel gesmeed...

Zwaargewichten

Dat beide motoren aardig wat overeenkomsten hebben blijkt al snel als de technische gegevens van beide motoren naast elkaar worden gelegd. Voor wat betreft het (top)vermogen doen beide fietsen op papier met 173 tegenover 175 pk amper voor elkaar onder, waarbij de BMW zijn vermogen een kleine duizend toeren eerder beschikbaar stelt. Qua koppel zijn de verschillen iets groter en is wederom de BMW met 140 tegen 129 Nm de sterkere, niet in de laatste plaats dankzij zijn 56cc extra cilinderinhoud. Het gewicht blijkt daarentegen een heel ander verhaal te zijn. De VFR is met 267 kg welgeteld 13 kilo zwaarder, hoewel het de motor op zich niet af is te zien. Ook met rijden is het meergewicht amper merkbaar, maar daar zullen we later nog op terugkomen. Om het toeristische karakter van de machine te onderstrepen heeft Honda, net als BMW gekozen voor cardanaandrijving, die tijdens het rijden amper opvalt. Enkel bij erg lage snelheid (lees: stapvoets+) voelt de VFR1200F schokkerig aan in de transmissie, een beetje vergelijkbaar met een kettingfiets met versleten transmissiedempers, maar dat was ook het enige. De vroeger zo bekende (en beruchte) cardanreacties (het omhoog komen van de achterkant bij acceleratie) zijn door zowel Honda als BMW bij deze toursports prima geëlimineerd.

Nog meer overeenkomsten? Wat te denken van de eigenzinnige koplampen die beide fietsen uit honderden herkenbaar maken, en bij de VFR zelfs in het extreme is getrokken. Sterker, het was een van de speerpunten in de ontwikkeling van de nieuwe machine, de X-vormige koplamp moest de motor uit duizenden herkenbaar maken. Ander opmerkelijk punt zijn de bedieningsschakelaars op het stuur. Daar waar BMW tot voor kort een zeer eigenzinnig systeem had, maar met de lancering van de K1300S switchte naar het concept wat nog steeds door de meeste fabrikanten wordt toegepast, heeft Honda met de VFR1200F juist het tegenovergestelde gedaan door de positie van claxon en knipperlichtschakelaar om te draaien (met dankzij het veelvuldig overstappen een regelmatige ‘toet’ tot gevolg). Volgens Honda logischer en ergonomischer vanwege de nu kortere duimbeweging. Zowel de BMW als de Honda beschikken over een uitgebreid digitaal display waar meer dan voldoende informatie in wordt weergegeven. Wil je bagage meenemen, dan ben je op beide fietsen toegewezen op (zij)koffers die in het accessoirepakket zijn opgenomen en waarvan de ophangpunten bij de Honda al fraai in het design zijn verwerkt. Onder het zadel is daarentegen amper ruimte om zelfs iets als een schijfremslot in kwijt te kunnen.