Test Europese Superbikes

"Zeg Ed, heb je die quickshifter nou al eens geprobeerd?" Ergens in januari, ergens omgeving Nijmegen, onderwerp: BMW’s K1300 S. Niet echt het eerste waar je aan denkt als je het over Grand Prix attributen hebt, maar iemand heeft bij BMW besloten dat wat op één motor kan, ook op alle andere moet kunnen en voilá: BMW is pionier op het gebied van eh..  Dit zou je dus eindeloos kunnen blijven doen. Vraag me af voor wie de schok nou groter was, het publek of degene die 'm, na zoveel jaar K en R, nu bouwen moet.het in de catalogus opnemen van dit kleinood. Nou had ik zelf al eerder mogen ruiken aan het bizarre praktisch nut van schakelen met je gas open op een HP2 Sport ergens rond de Moezel (en instant overtuigd van het nut ervan), voor Ed waren de omstandigheden minder zacht. En uiteraard nodigt een winters ritje niet zo uit. Dientengevolge moest het antwoord toen nog 'nee' blijven. Hoe verkeerd dat besluit toen was, krijgen we nu te horen na het eerste korte ritje op de S1000. "Man, wat is dat goed! Doet me nog het meest denken aan die paar rondjes op de Ten Kate Fireblade op Qatar, twee jaar geleden. Letterlijk; ik zei toen dat het leek alof je bij elke keer schakelen er tien pk bij kreeg, dat is precies zo op dit ding. Wát een apparaat!" Was getekend, een ontketende hoofdredacteur.

In de week dat de BMW onze gelederen mocht sieren zou Ed niet de enige zijn, integendeel. En dat zelfs zónder dat er noodzakelijk op gereden hoeft te worden. Bedoel, het is een BMW…superbike welteverstaan. De meest gehypete (gehypede? Ge..ja wat eigenlijk?) machine van de afgelopen twee jaar, moedige pogingen van VFR en Super Ténéré ten spijt. Vooral in oorlogskleuren is de machine al van kilometers herkenbaar en –tenminste in de periode dat wij er mee op pad waren- nog donders zeldzaam. Dat laatste is overigens gelijk het snelst verdwijnende fenomeen dankzij de bizar goede verkoop van het ding. Alles nog voordat de meeste nieuwe eigenaars er ook maar een meter mee gereden hebben. Maar vooralsnog is het lukraak ergens opdagen met 'de Beemer' voldoende voor veel en enthousiaste reacties. En enkele eh…aparte.
"Fraai ding. Nieuw zeker?"
"Ja, heb 'm toevallig gister net opgehaald” (altijd leuk om te zeggen en het vermijdt direct de neiging om echt diepgaande vragen te stellen…handig als je haast hebt)
"Blijft bijzonder. Een BMW met een ketting.."

 Randjes, richeltjes en gleuven waar je maar kijkt. En nog komt MV er mee weg En daarmee trekt deze passant precies de scheidingslijn tussen twee partijen. Hoe dan ook is de S1000 bijzonder, dat staat buiten discussie. Maar waar team A voornamelijk 'BMW met een ketting' ziet staan, gaat team B duidelijk voor 'Superbike met BMW-logo'. Ach, weet je gelijk met wie je te doen hebt; de BMW-adept die ineens sportief moet willen of de sportrijder die getrokken wordt door de nieuwe optie die per ongeluk maar niet geheel toevallig cijfermatig het aantrekkelijkst is. Want zou de motor ook zo'n aantrekkingskracht hebben als zou blijken dat het opgegeven vermogen ruimschoots overdreven was? Als de pers minder lovend was geweest? Kan altijd, er zijn nog minstens acht anderen die ook in dezelfde vijver vissen.

Hoe dan ook trekt de Duitser veel bekijks. Of het nou de fris witte (met blauw en rood, uiteraard) kleur is, de scherpe snit van het designjasje of tóch de koplamppartij die in het echt daadwerkelijk een stuk mooier is dan op de foto en bovendien iets uitdagends heeft; na verloop van tijd ga je het zelfs mooi en sexy vinden. Mja, over smaak valt niet te twisten misschien, maar je zou het graag doen. Dan maar een goed gesprek. Laat het ook aan Duitsland over als het op afwerking aankomt trouwens. Dat is nog eens een bijkomstigheid; ondanks alle knappe pogingen het niet zo te laten lijken (vier-in-lijn, kettingaandrijving, normale Upside down vork) blijft het in primo een BMW en dat betekent aandacht voor detail en gevoel. Neem eens plaats op het scherp gesneden zadel en voor je bevindt zich een werkruimte met zeer herkenbare, functionele en degelijke knopjes en schakelaars. Je zou haast de oude bediening van de knipperlichten gaan missen. Echter weet je tegelijkertijd ook waarom zelfs BMW is overgestapt op de wat gangbaarder schakelaars; het past allemaal gewoon niet meer. Ook het display is een feest van informatie en leesbaarheid, al



is de versnellingsindicator zodanig groot en prominent dat je toch even staat te kijken of dat cijfer niet ergens anders voor bedoeld is. Niets op aan te merken overigens. Geheel volgens de laatste trend is dat display overigens te bedienen met een van de multifunctionele knoppen op de linker clipon. Om frustraties te voorkomen is het trouwens wel aan te raden eerst te lezen wat er op een knop staat alvorens deze te bedienen. Voor je het weet zit je zo diep in een menu te wroeten dat je er zonder hulp van buitenaf haast niet meer uit komt. Nee, dan de MV, da's effe wat anders. Moet het vooral ook hebben van zijn gebrek aan wat dan ook; geen ABS, geen quickshifter, geen verkiesbare mappings. Kijk, zo kan het dus ook. Nog steeds. Doet wel wat karig aan zo, maar waar hebben we het eigenlijk over? Vroeger! Toen had je dat allemaal niet en moest je gewoon voorzichtig gasgeven! Met remmen hetzelfde; hoe beter je ze hebben wilt, hoe meer je weet dat je op zult moeten passen als het nat of koud is. Logisch toch? Hoe futuristisch het digitale display ook zijn mag, je zult je hand van het stuur moeten halen en gewoon zoals je gewend bent op een knop moeten drukken. En Aprilia? Die doet 't zoals elke andere Aprilia, met het schakelaartje links voor de menu's en de startknop rechts voor de mappings. ABS mag dan een hot item zijn, je mist het nu al op het moment dat je overstapt.