Test: Suzuki Intruder M1800R2

Zet bijvoorbeeld de M1500 en de M1800R2 naast elkaar en van een afstandje is niet direct het verschil in grote te zien. Natuurlijk verraadt de imposante achterband en bijvoorbeeld de koplamp het met welke uitvoering je te maken hebt, maar het verschil in afmetingen is verder maar minimaal. Zoveel anders wordt het als je plaats neemt op de ‘grootste’ powercruiser. De zit is een stuk voller en je krijgt gelijk het gevoel dat je plaats hebt genomen op een ‘grotere’ motor met een blok tussen je benen. Eigenlijk nog geeneens zozeer dat het allemaal zoveel groter is, maar wel dat je benen verder uit elkaar moet doen om voeten op de grond te krijgen.  Wat vooral het debet is van de uitlaat. Niet alleen lastig voor mensen met korte benen, maar zelfs met een 1.80 meter bracht het ongemakken met zich mee. Erg gemakkelijk komt je been dan nog bij stilstand tegen de uitlaat aan. Weliswaar zit er nog een afschermplaat tussen je been en de uitlaat, maar de hitte is wel op een gegeven moment goed voelbaar.

Het kan dan dus erg warm worden op de M1800R2. Zelf zorgt een grote radiator voor verkoeling aan de Intruder. Deze is aan de voorkant mooi weggewerkt in het design. Over het algemeen valt weinig aan te merken aan het uiterlijk. Veel overeenkomsten met de vorige versie en de al eerder genoemde M1500. Een eigentijds en modern ontwerp met toch nog de zo kenmerkende cruiser onderdelen.

Zoals het ‘hoort’ is de analoge snelheidsmeter gemonteerd op de tank. Daarnaast heeft de M1800R2 op het stuur een digitale toerenteller. De meningen waren bij ons verdeeld over de afleesbaarheid van de 'tellers' en vooral de uitvoering van de toerenteller, die niet op de motor zou passen of een wat ‘afwijkende’ manier van aangeven heeft. Dit soort onderdelen blijft een persoonlijke smaak, maar aangezien degene die het meest er tegenaan heeft gekeken en uiteindelijk toch gecharmeerd was van de toerenteller, is de eigenlijk alleen de afleesbaarheid een onderdeel van discussie. 

De achterbrug cq cardan lijkt dan net weer even te zijn vergeten, want op de M1500 heeft deze meer uitstraling. Het is tevens jammer dat bij de door ons geteste model het isolatiemateriaal tussen het motorblok en tank soms net zichtbaar was. Zittend op de M1800R2 zie je het niet, dus dan is het geen probleem. Het zitten zelf brengt weer andere kleinigheidjes met zich mee. Het stuur zit wat ver weg, terwijl je achterwerk weer ver naar achteren zit. In de ronding van de zadel. Weinig ruimte is er om te verzitten en bij lang vertoeven, ga je toch denken aan één van de vooroordelen die – vooral bij niet cruisers rijders bestaan – namelijk dat op dit soort motoren lange tochten oncomfortabel zijn. De vering op de Intruder draagt door ook een steentje aan bij, bijna letterlijk want elk steentje – of andere oneffenheid - op je pad voel je. Aangezien het wegennet niet zo glad als een biljartlaken is, stelt de vering enigszins teleur. 

Een zelfde gevoel komt ook een beetje naar boven over de stuureigenschappen. Met de positieve verrassing van het kleinere zusje nog in het geheugen, was het op de M1800R2 helemaal een ‘rechtdoor’ mentaliteit wat naar boven kwam. Het ligt natuurlijk een beetje in de lijn van de verwachting, want met zo’n massieve achterband en tevens een behoorlijke soortelijke massa van 347 kilogram weet je bijna op voorhand al dat het werken word om de bocht door te komen. Zeker op lage snelheden kom je liever geen bocht tegen. Ben je op een smalle weg verkeerd gereden, dan zoek je echt wel een ruim punt uit om te kunnen keren.