Introductie: Suzuki Gladius

Zit als...

Als de fashion op kleren slaat dan moet het niet alleen mooi zijn. Het moet ook goed passen wil je er wat aan hebben. Voor een zwaard geldt hetzelfde... ligt deze niet goed in de hand, dan kan je er maar weinig mee. De Gladius trek je weliswaar niet aan, maar je gaat er wel op zitten. En ze zit gelijk als gegoten. Met de toegankelijke zithoogte van 785 mm kan je gemakkelijk plaatsnemen op de nieuwe Suzuki en krijg ik gemakkelijk de voeten aan de grond met mijn 1.80m zonder dat de motor gelijk te laag aanvoelt. De van boven toch wel forse tank heeft genoeg uitsparing om de knieën goed kwijt te kunnen maar sluit tegelijkertijd voldoende aan zonder dat je de knieën naar binnen moet drukken of ze vanzelf naar buiten worden gedrukt. Wel is het even wennen dat naar het gevoel de stepjes ietwat hoog zitten geplaatst. Maar dat went snel. En om eerlijk te zijn, zijn de laatste motoren waar ondergetekende op heeft gereden vooral grote toerfietsen en Allroads geweest. Dus daar kan het ook aan liggen.

De houding voelt verder erg comfortabel aan. Met de tijd die wij op de Gladius hebben doorgebracht veroorzaakte het zadel geen ongemakken aan het achterwerk. Je zit op de Gladius redelijk dicht op de tank, waar je goed op aansluit. Het stuur zit precies op de juiste afstand, hoogte en breedte om heerlijk in de hand te liggen. Ze voelt klein en kort aan, zonder te 'weinig' motor te zijn. Met dit zwaard in de hand wil je wel ten strijde trekken. Voor de Romeinen was de strijd vooral een bloedige aangelegenheid. Met de Suzuki blijft dat gelukkig achterwegen. Een strijd om met de Gladius op pad te gaan is het absoluut niet... verre van dat!

Vanaf de eerste meters voelt de Gladius al zeer wendbaar aan. De route die op het programma staat om kennis te maken met de Gladius belooft dat we voldoende kunnen ondervinden of de Suzuki zich gemakkelijk over bochtige wegen laat sturen. Op het vulkanische eiland leiden onze wegen vooral door de bochtige wegen en dat is wel opvallend aangezien Suzuki de Gladius zelf ook als 'Urban' motorfiets neerzet. En in de stad zijn de omstandigheden toch vaak net weer even anders dan op een relatief rustige bergweg waar wij voornamelijk over rijden. En dat is totaal geen straf. Met een speels gemak is de Gladius de bocht door te krijgen. Zo gemakkelijk dat in het begin ze zelfs iets te bewegelijk aanvoelt. Al snel zitten de slijtbouten in de bochten aan de grond. Eerlijk gezegd moet dat ook niet al te moeilijk zijn, want deze zijn opvallend lang. We komen dat wel vaker tegen, maar of ze dan ook zo lang zijn. Neemt niet weg dat de Gladius van een potje sturen niet vies is.

De Gladius is uitgerust met Dunlop Sportmax Qualifers. Nu is de ervaring met deze banden niet altijd even positief. Bij de Gladius is dit niet van toepassing. De Dunlop's geven veel vertrouwen en wij hebben ze niet op 'momentjes' kunnen betrappen. Terwijl de rijstijl regelmatig toch wel sportief was te noemen, wat natuurlijk ook past bij de sportieve rubbers. De Gladius is zelf ook niet vies van een stevig potje doorrijden. Het motorblok heeft zich wat dat betreft al bewezen in de SV en de V-Strom. Het is echter moeilijk te zeggen of de Gladius merkbaar sterker geworden is in de lage toeren of in het middengebied. Ze lijkt onder in wat gemakkelijker op te pakken, maar dat is al een eigenschap van een V-Twin. Vanaf 2000 toeren gaat ze al, maar bij een wat vlottere rijstijl ligt het werkgebied eerder tussen de 4 en 8000 toeren. De naald gaat door tot en met de tien en een half. Snel zal je daar over het algemeen niet komen. Boven in de toeren is de jus wel een beetje op.