Ducati dubbeltest: 1198 en 1198S

En dat terwijl wijzelf juist minder onder de indruk waren van dat ándere verschil: de vering van beide machines. Showa op de een, Öhlins op de ander. Bij laatstgenoemde verwacht je iets, bij de eerste verwacht je eigenlijk…iets minder. Maar ook Showa heeft iets te bewijzen; niet voor niets zijn de vorkpoten van de witte zwart gecoat…dat zou al iets moeten zeggen. Daarbij kan je natuurlijk geen troep leveren; het gaat immers om het vlaggeschip van Ducati en dat stuur je niet op twee zelfgebreide klompen op pad, dat moet en zal goed aan de weg plakken, op zijn minst zoals het een motor van dit kaliber betaamt en liefst nog iets beter. En dat is het ‘m waarschijnlijk; het is niet zozeer dat de goudgecoate vork ‘uit Zwéééden’ het zo slécht doet, in het geheel niet. De Japanner is echter al zo goed dat er verder akelig weinig te wensen overblijft. Waar dit aan ligt zal nog iets dieper op ingegaan worden als de 1198 een rechtstreeks duel met de RSV4 aangaat, maar dat terzijde. Geen moment hebben we tijdens de trip één van de motoren boven de ander verkozen vanwege de superieure wegligging van een van de twee. Die was er gewoon niet. Minder dan de indruk die het blok achterliet in elk geval, en we weten hoeveel dat in werkelijkheid scheelt.

Gamers!

Wat echter weldegelijk werkt, is de troefkaart die Ducati nu dubbel en dwars uitspeelt; DTC. Of zoals het ook wel genoemd wordt; Ducati Traction Control. Yes. Er is al veel over geschreven, het is al keer op keer onder de loep genomen en uitgelegd, punt is: het werkt. En ja vooruit; Ducati heeft er weer een primeurtje mee. Zal niet lang duren, maar totdat anderen het ook gaan invoeren is Ducati er uniek mee. Leuk voor ze. Als een soort van extra reddende engel op je schouder houdt het DTC voortdurend in de gaten of je een dingen doet die wel eens geld of je gezondheid zouden kunnen kosten. Nou hoor ik iemand direct opmerken ‘dat doet ABS ook maar dat vind je niet terug op een Duc’ en dat klopt. Maar ja…ABS is dan ook voor mietjes en DTC is stoer. Of zoiets. In de denkwereld van Ducati is een slipperclutch immers meer iets voor onervaren rijders dan voor de echte cracks; vandaar dat een Monster 696 er wél een heeft en een 1198 niet. Nou op die manier dus wordt voortaan DTC toegepast op modellen met de S, want ook de Streetfighter kan zich hierop beroepen. Mocht de boordcomputer oordelen dat je –voor de omstandigheden waarin je je op dat moment bevindt- teveel vermogen door het achterste contactoppervlak probeert te sturen, worden gecombineerd de injectie en ontsteking zodanig aangepast dat er even digitaal wat ‘gas terug’ genomen wordt waardoor een eventueel op de loer liggende driftactie in de kiem gesmoord wordt. En dat in acht verschillende maten! Nu stond in ons geval het systeem in standje ‘halverwege’ ingesteld en dat was van tijd tot tijd als genoeg om duidelijk merkbaar aanwezig te zijn dus weten we alvast dat mocht je echt op eieren rijden standje 8 de motor ongeveer tot 25 kilowatt terugknijpt, maar het werkt dus, en hoe. Zeker gezien de weeersomstandigheden ter plekke was het maar wát leuk om desondanks toch bot het volle vermogen op te roepen, al was het alleen om de machine te kunnen voelen protesteren….en dan langzaam terug te krabbelen. Hoe lekker dat op langere termijn zou zijn is nog de vraag, maar mocht je het zat zijn dan is er altijd nog standje ‘off’ en je hebt er geen omkijken meer naar. Voor een circuitdag of zo.

...Totdat we de technische gegevens erop nasloegen. Nu ontbrak het ons de tijd om de fietsen op de bank naast elkaar te zetten, maar zeker weten dat de rode de witte zou hebben overtroffen. Uitgaande van een fabriekstolernatie van 5% praat je maar zo over een verschil van 15 pk, en dat is zeker voelbaar. Maar dat verschil zou je ook kunnen hebben tussen twee 1198'en of twee 1198S'en. Dan het verschil in remmen, ook dat zou je kunnen toeschrijven op hoe een remblok is ingeremd. Een minimale verglazing van de remblok kan al een heel ander remgevoel ten gevolg hebben.
Blijft dus over puur en alleen het rijtechnische verhaal, en daarin bleken beide fietsen absoluut identiek te zijn. Insturen, lijn houden, van lijn kunnen veranderen, uitaccelereren, op alle vlakken konden we onder de door ons gereden omstandigheden geen verschillen ontdekken tussen beide fietsen. Terwijl toch als eerste telkens de sleutel van de rode fiets van tafel werd geritst. Omdat die voor je gevoel net wat pornografischer is. Omdat ie geen standaard Showa, maar van blingbling dure Öhlins is voorzien. En Ducati Traction Control. En Ducati Data Analyser. En je dus in de kroeg altijd de overteffende trap van een sterk verhaal zult kunnen maken.