Op fietse: Kamperen Motorfreaks style

Arco:

Meerdere malen heb ik, samen met een motormaat, niet te verwarren met 'motormate', (met dank aan Arjen van Druenen en Martin Jong) meerdaagse motortrips georganiseerd, compleet met campings en routes. Tweemaal voor een landelijke motorclub en daarna driemaal voor een groep motor-forummers. Deze vierdaagse trip wordt de 'MegaTour' genoemd, om een beetje het karakter te weergeven, en bestaat uit een aanrijroute gevolgd door een stuk stuurwerk naar de eerste camping op donderdag. Op vrijdag en zaterdag wordt er dan naar hartelust gestuurd op een gevariëerde route. Ook op de zondag staat er nog een stuk sturen op het programma waarna het laatste stuk weer, snel, naar huis voert. 

Toen deze 'MegaTour' tijdens een - altijd hilarische (toch, Ed?) - redactievergadering ter sprake kwam werd het idee geopperd om met een afvaardiging van de redactie hieraan deel te nemen. Zoals gezegd was er een vrije keuze in 'het lastpaard' en als sportredacteur zou het voor de hand hebben gelegen om een supersport te kiezen, ware het niet dat de 'chef de redaction' dat al had gedaan door beslag te leggen op de Suzuki GSX-R750 in Yoshimura uitvoering. Mijn tweede keus, de Aprilia Mana 850, was nog niet leverbaar in Nederland, lekker. Derde keus was een KTM 990 Superduke, maar ik begreep dat Vincent zijn keuze al op de KTM 690 had laten vallen en dat zou twee motoren in een vergelijkbaar, zo niet zelfde, segment betekenen. Na enig pijnigen van de hersenen kwam ik toch uit op een naked. Dit type motor heeft al enige tijd mijn voorkeur, rij zelf al weer bijna 4 jaar op een Kawasaki Z750, en waarom zou ik er dan eigenlijk van afwijken? Omdat Els een Ducati Monster S4R had gekozen? No way, die Duc is geen naked, zo had ik ervaren tijdens de 'Italië-trip' met Ed en Peter, dat is een kale sportmotor. De BMW K1200 R vond ik vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag een 'eyecatcher'. Een ontzettend stoere motor met een 'andere' ophanging voor zowel het achter- als voorwiel en óók nog eens een cardan! Dat betekent geen ketting smeren bij aankomst op de campings, maar direct aan het bieâh... of, nee, eerst maar de tent overeind.

Een half huishouden meeslepen; kan makkelijk, maar mooi wordt het niet natuurlijk 

Al direct bij het ophalen van de BMW K1200 R wist ik het, dít was de juiste keuze! De 'Beemer' was uitgerust met een vervangingsdemper en mán wat kwam daar een brul uit, niet té hard maar wel ontzettend lekker. In de eerste kilometers naar huis, om de bagage op te halen, betrapte ik mezelf er op dat ik totaal niets merkte van het feit dat ik op een motor reed met een enkelzijdige achterwielophanging en geen telescoopvoorvork maar een 'duolever', vergelijkbaar met de ophanging van een autowiel waarbij vering en besturing gescheiden zijn. Het sturen ging zo vanzelf dat het dus niet opviel, en dat is natuurlijk ook de bedoeling. De zitpositie is iets sportiever dan op mijn Z750 maar daar staat tegenover dat de motor in zijn geheel groter is en dat geeft je dan weer wat meer ruimte. Eenmaal thuis bleek dat de magneettanktas niet ging passen, de tank is namelijk van kunststof. Hm, dat beperkt de bagagemogelijkheden maar zorgde er weer wel voor dat ik vrij zicht had op de (met dank aan Ton Aarsman!) geleende routerolhouder. Dan maar een heuptas om daar de papieren en portemonnee in mee te nemen. De Oxford 'seatbag' paste perfect achterop en doordat de duo handgrepen redelijk ver naar achteren doorlopen kon daarop, en dus achter de seatbag, ook nog eens het luchtbed vastgemaakt worden. De tent was uitbesteed aan mijn vriendin, zoals Ed al zei, "je moet bij iemand anders in de tent gaan liggen". Nou had ik dat al twee jaar eerder gedaan dus ik was gedekt, eh..juist.

De vierdaagse trip was ook deze keer weer een succes, en dat was deels te danken aan mijn keuze voor de BMW K1200 R. Op het eerste stuk van de heenreis, over wat Hollandse snelwegen en Deutsche Autobahnen, kun je je geen betere metgezel wensen, tenzij je volledig uit de wind wilt zitten. Met een tempo van rond de 140 km/u rolden de snelwegkilometers vlot onder de wielen van de 'Beier' door, even aanzetten tot een kruissnelheid van 180 km/u? Géén probleem, snaarstrak én comfortabel, en na het middaguur 'weg van de snelweg' om de bochtige B-wegen van onze oosterburen onveilig te maken. Vooral de middel- en lange slingers vreet de BMW als koekjes! Bij het héle korte stuurwerk merk je dat de K1200 R een lange wielbasis heeft en het was dan ook daar, door een inschattingsfout van mezelf, dat Vincent me binnendoor voorbij stak met de KTM 690. Ach, dat pleziertje gun ik hem wel. Deze 'MegaTour' was iets anders van opzet dan de voorgaande edities, omdat er één dag zonder bagage gereden werd. En dat op die lekkere Duitse stuurwegen! De gehele trip heb ik met plezier gereden en toen ik de BMW K1200 R, na vier dagen heerlijk toeren, weer inleverde bij Ashmied Ozir van BMW Nederland nam ik dan ook met een beetje pijn in mijn hart afscheid. Ik denk dat de BMW en ik wel 'iets' hadden. Dat op de laatste middag een Duitse automobiliste de 'Beemer', bij het uitparkeren, tegen het asfalt tikte doet daar niets aan af.