Introductie: Kawasaki ZX-6R

Met de nieuwe ZX-6R streept Kawasaki weer een paar punten van het wensenlijstje van de consument weg. Waar de vorige versie nog enkele verbeterpunten had (en ook deze uiteraard relatief waren, maar ja…wil je winnen dan tellen ook die mee, en zwaar) hebben de engineers zich juist hierop geconcentreerd en met resultaat. De gewichtsbesparing is fors te noemen, het resulterende rijgedrag een openbaring, zelfs zonder direct vergelijk met de concurrentie. Wat het allemaal écht betekent zal toch moeten wachten tot de overige deelnemers erbij gehaald kunnen worden, maar de basis is vast zeer belovend. Voor wat de vermogensafgifte betreft is de kromme zeker netjes te noemen al blijft het natuurlijk ‘maar’ een zeshonderdje en zal de aangedikte midrange zich pas echt kunnen bewijzen in aanwezigheid van de anderen die als het goed is dus ver achtergelaten moeten worden. Hetzelfde geldt in zekere mate toch ook voor de nieuwe BPF wondervork, al lijkt alles erop dat ook deze claim wel bewaarheid wordt. Niet voor niets schermt de nieuwe GSX-R 1000 met dezelfde vernieuwing. Een sluitend oordeel kan toch pas worden geveld als de hopeloos verouderde cartridge vork (begin maar vast te oefenen op je buurman) het niet meer kan bolwerken. Al met al staat hier een fris nieuw groen wapen, klaar voor de strijd op ’s werelds circuits en openbare wegen, als even niemand kijkt. Het kost even een retourtje Rijzende zon, maar dan heb je ook wat. Wat je van ver haalt is immers stiekem wel lekker…

Autopolis


Het circuit Autopolis waar de introductie plaatsvindt is op zijn beurt al net zo nieuw als de motor zelf. Oorspronkelijk aangelegd in 1990 om de motorsport in de regio toegankelijker te maken en een boost te geven en tevens een nieuwe optie op de kaart te zetten voor internationale raceklassen kabbelde het gebruik ervan een beetje voort, totdat Kawasaki in 2005 besloot het complex te kopen en te exploiteren, enerzijds voor de te houden races, anderzijds om er als test- en ontwikkelingsfaciliteit gebruik van te maken bij de ontwikkeling van nieuwe modellen. Zo is ook de ZX-R hier ontwikkeld. Het 4.674 meter lange circuit heeft een recht stuk van 902 meter, gevolgd door 11 rechter- en 9 linkerbochten. Tel daarbij een hoogteverschil van een niet misselijke 52 meter en je hebt een uitdagend geheel. Soms overzichtelijk, soms blind, stijgend, dalend of gecombineerd is een ronde Autopolis meer een ritje in een achtbaan. Aankomend van het rechte stuk kan er direct flink geankerd worden voor de eerste haakse rechter waarna het heuvelafwaarts gaat, door een snelle knik rechts naar rempunt twee, een derde versnellings rechterbocht. Hiervan uitaccelererend is het in één vloeiende bocht door een dubbele linker waarna flink afgeremd wordt voor het langzaamste punt, de rechter haarspeld. Nog geen steenworp verder begint alweer de combinatie heuvelop waar onder hellingshoek flink doorgeaccelereerd kan worden totdat je bijna weer op beginhoogte aankomt bij een blinde haaarspeld linksom waarna de baan weer de diepte ingaat. De bocht zelf ligt precies de rug van de helling. Het korte rechte stuk erna overbrugt zo goed als de gehele 52 meter hoogteverschil, waarna onderaan een tik terug in de bak voldoende is om de snelle rechter je katapulteert naar de knijpende rechter er direct na. Op dit punt stijgt de baan weer waardoor niet alleen de hellingshoek een duit in de zak doet maar er tegelijkertijd flink geaccelereerd zal moeten worden. Een knik naar links maakt je klaar om vervolgens een blinde dubbele rechter in te sturen, gevolgd door een al evenmin zichtbare linkerbocht. Mikken op de curbstones aan de buitenzijde is bij beide bochten het devies. Onder de brug door laat insturen voor de een na laatste linker en links blijven voor de eindeloos lijkende rechterbocht die je weer op het rechte stuk brengt, maar niet voordat een laatste linker nog even een kersje op de feestvreugde zet.