Eerste test: Moto Morini Corsaro Avio

Dat de werkelijkheid natuurlijk iets anders is moge duidelijk zijn, alleen al vanwege het feit dat geen enkele fiets zijn topvermogen tegen de toerenbegrenzer aan levert. Natuurlijk, deze Avio zou hierop de spreekwoordelijk uitzondering op de regel kunnen zijn, ware het niet dat de motor gevoelsmatig het sterkst zo rond de zevenenhalfduizend toeren is. De Avio is daarbij duidelijk wel gebruiksvriendelijker, zeker bij lage toeren is het opvallend hoe soepel (lees: minder bokkig) de motor zich laat rijden. Helemaal soepel is de motor echter nog steeds niet, maar dat kan ook niet anders. Nog steeds hebben we het hier over een dikke V-Twin - en niet zomaar een V-Twin, maar dé Bialbero CorsaCorta 1187cc dikke V-Twin - en die kan onmogelijk de souplesse van een viercilinder evenaren. En dat is maar goed ook, per slot van rekening wil je wél dat het model iets van zijn robuuste karakter overhoudt, instapmodel of niet. Van zeerovers verwacht je ook niet dat ze ineens als Hare Krishna’s door het leven gaan.

Omdat we tijdens de periode dat de Avio in ons testpark is zijn gezegend met spaarzaam mooi en zonnig weer, kunnen we ondanks de nog steeds lage – hoewel, voor winterse begrippen weer zachte, weersomstandigheden de fiets stevig aan de tand voelen. Al vanaf drieduizend toeren pakt de motor mooi op en gaat daarbij door tot bij 8.500 de toerenbegrenzer een eind aan de pret maakt. In de praktijk zul je echter de motor niet vaak tot het naadje uitpersen, tussen de vijf- en zevenduidend toeren is de motor het best in z’n hum. Met gemak laat de Morini zich over de bochtige route die voor ons ligt sturen, maar zodra we de fiets écht de sporen geven laat met name de achtervering weten het daar niet bepaald mee eens te zijn. De Italianen mogen de fiets dan wel dezelfde vering hebben meegeven als het oorspronkelijke model, het voelt verre van dat.

Nu was dat eerdere model al geplaagd door een niet bepaald sterke achtershock, bij deze Avio voelt de demping eerder aan als een fietspomp, zo slap. Niet eerder zoveel onrust meegemaakt in een rijwielgedeelte als bij deze fiets, en dat is zondermeer jammer te noemen. Het deed ons een beetje denken aan onze ervaringen met de nieuwe Fireblade op Albacete, die ook werd geplaagd door een te slappe achterzijde. In snelle bochtencombinaties heeft de fiets al snel de neiging om te gaan pompen, waarna de zwabberende achterzijde zijn onrust doorstuurt naar de voorkant, met een hevig in het stuur slaande Avio tot gevolg. Of men heeft in Italië met de standaard afstelling van de motor aardig liggen prutsen, of de vering van de fiets is tóch anders. Hetgeen maar zo zou kunnen, de Avio zou niet de eerste motor zijn waarbij de veringsboeren niet de gevraagde specificatie hebben afgeleverd.