Test: Triumph Daytona 675

Vis op het droge/in het water

Dat Triumph met de Daytona 675 een extreme supersport heeft neergezet is ons, eenmaal in de Franse hoofdstad gearriveerd, helemaal duidelijk. Met name tijdens het langzaam binnendoor rijden wil de zithouding van de fiets je gaan opbreken. De motor staat erg 'op-z'n-neus', wat bij dat soort snelheden behoorlijk veel druk op je polsen geeft. Net als bijvoorbeeld een Ducati 1098 of MV Agusta F4, om maar eens een paar motorfietsen te noemen. Wie een fiets voor dagelijks dwars door de stad langs alle files af te rijden zoekt, laat het liefst deze Triumph links liggen. Of eigenlijk toch weer niet, want zo vermoeiend als de zithouding bij dit soort snelheden kan zijn, zo wendbaar is de fiets in dat verkeer. Mede, of eigenlijk, juist dankzij zijn extreem smalle bouw is elk gaatje, hoe klein ook, voldoende voor de Brit om tussendoor te schieten. Sterker nog: we waren soms zelfs sneller dan de - voor onze scootertest aanwezige - Burgman 650 Executive stadsbus, puur en alleen vanwege z'n afmetingen.

Met de huidige brandstofprijzen is het natuurlijk ook fijn om te weten wat het verbruik is. En dat viel zowaar helemaal niet tegen bij deze Triumph Daytona 675. Met een diversiteit aan gebruikssoorten, van lange afstand snelweg tot filerijden dwars door de stad én een stevig uitstapje op 't circuit tot stevig binendoorrijden toe. Het verbruik was maximaal 1: 7.6 en minimaal 1:18,4 Gemiddeld over het hele weekend kwamen we op 1:14,6 en dat lijkt ons geen slechte score.

De rit over de Parijse périphérique valt ons dan ook totaal niet tegen. Het is in de namiddag als we ons op deze Parijse rondweg bevinden, en het is er druk, heel erg druk. Zoals waarschijnlijk elke dag en elk uur het geval is op deze weg. Nu hadden we niet de intentie om de capriolen van Pascal, le prince Noir, na te doen (de beste man maakte zich in de jaren '90 vorige eeuw onsterfelijk door met een camera op de tank gemonteerd de périphérique te rijden in 11:04 minuten met een GSX-R1100. Hij verwierf wereldfaam nadat het Duitse RTL+ er een tv-uitzending aan wijdde en het filmpje de hele wereld over ging.) maar als er één motor zou zijn waarmee deze stunt het beste na te doen... Omdat filerijden in Nederland ook aan de orde van de dag is, is deze rit een regelrechte vuurdoop om te zien in hoeverre deze fiets zich hiervoor leent.

Vol goede moed beginnen we aan de klus ons door de wirwar van auto’s te worstelen, en al gauw komen we tot de conclusie dat de nederlandse spelregels m.b.t filerijden overboord moeten om nog enigszins vooruit te komen. De smalle motor maakt het gelukkig mogelijk om het kleinst mogelijke gaatje te benutten, daar waar andere motoren toch iets omzichtiger te werk moeten gaan. Ook het al genoemde vermogen bij lage toeren is best wel handig, vooral omdat je niet met een nerveuze motor zit opgescheept. De nadelen na een half uurtje bikkelen zijn ons ook overduidelijk. De polsen protesteren door het ontbreken van de winddruk waardoor ze niet ontlast worden en het zweet loopt tegen de rug omhoog door de combinatie van de seatpipe en de fan die de warmte lekker richting het kruis blaast. Misschien is dat in de winter aangenaam, maar bij een leuke nazomer met een graad of 27 is het toch een ervaring die we best wil missen. Zoals vooraf eigenlijk ook wel verwacht van een supersport is dit niet iets waar de motor in uitblinkt.

Nee dan het circuit, waar deze Daytona eigenlijk voor gemaakt is (net als elke hedendaagse supersport). We zijn nu eenmaal toch in  de Franse hoofdstad, dus mag een bezoek aan het circuit Carole niet ontbreken in deze test. Het is een vrij korte baan met twee relatief lange rechte stukken en verder alleen maar bochten, bochten, bochten. Een erg leuke baan voor een 600cc en nadat we op ons beste Frans hemel en aarde hebben bewogen en de Fransen oneindig veel dank en geluk hebben toegewenst krijgen we groen licht om met de Triumph het circuit op te gaan. Een sessie van tien minuten was ons toegezegd, maar als ronde na ronde we wéér niet worden afgevlagd kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat men niet bepaald rouwig is om ons verzetje op de baan. Voordeel van een korte baan is trouwens dat je al vrij snel door hebt waar 't links en waar 't rechtsom gaat, zodat je je snel op 't rijden en de motor kunt concentreren.

Al snel blijkt dat het circuit uitermate geschikt is voor deze 675. Sterker nog, je zou denken dat de fiets op dit circuit is ontworpen. Het koppelsterke motorblok maakt dat de fiets zich erg vergevingsgezind rond laat rijden. Zo kan de krappe hairpin achterin het circuit gemakkelijk in tweede versnelling worden genomen, waarbij de motor nog steeds als een kogel uit z'n loop wordt geschoten het rechte stuk op. Ook de snel opeen volgende bochtencombinaties na start-finish weet de motor met speels gemak te doorstaan. De supercorsa’s geven geen krimp en bieden voldoende grip om nog wat harder te pushen. Vooral de uitwaaiende rechterbocht die uitmond in het eerste 'rechte' stuk bijt de achterband zich in het asfalt en kunnen alle honderdvijfentwintig paarden probleemloos de teugels worden gegeven. Ahhh, heerlijk, dit is genieten met een hoofdletter G. In de korte bochtencombinaties is de motor makkelijk van links naar rechts te krijgen en etaleert èn passant ook nog z'n stuurkwaliteiten… die bijzonder goed te noemen zijn. Waar je kijkt daar stuur je naar toe, zo wordt het altijd gezegd bij rijvaardigheidstrainingen, maar met deze fiets gaat dat wel héél erg gemakkelijk.

De fiets laat zich zo snaarstrak en met zulke precisie over het circuit jagen dat, wanneer je een kauwgom op de baan zou plakken, je ronde na ronde precies over die kauwgom zult rijden. Toch wisten we een klein minpunt te ontdekken aan deze Daytona 675. De heuvel af, heuvel op combinatie maakt de fiets met uitaccelereren erg licht van voren, waardoor de fiets de neiging krijgt flink met z'n kop te gaan schudden. In eerste instantie dachten we met een 'stuurdemper-loze' fiets te doen hebben, maar een korte inspectie na afloop van de sessie leerde ons dat de Triumph wel degelijk met een stuurdemper is uitgerust. Leuk, maar onder dit soort omstandigheden dus niet toereikend genoeg. Wil je veel met deze fiets het circuit opgaan zul je dus te rade moeten gaan bij een veringboer voor een instelbare stuurdemper. Maar dat was ook het enige wat we aan de fiets konden opmerken. Zondermeer chapeau voor de Britten.