Onbegrepen
Tijd voor wat gas. Het mooie van een cilinderinhoud als deze is dat je eigenlijk altijd wel ruim voldoende gang in de zaak hebt, ongeacht het toerental. Vergeet die 150 pk nog maar even, die heb je pas nodig als je het tegen een F16 op wilt nemen. Zoals te verwachten is het blok ongekend soepel en is rondpruttelen rond de 3 á 4.000 toeren een eitje. Gewoon broem… klik, broem… klik de versnellingen door en in sommige dorpen ben je zelfs dan al strafbaar. De injectie voert alle commando's vlekkeloos uit en eigenlijk is de motor zo zijdezacht als het vriendelijke geluid je doet geloven. Maar ja, dat is uiteraard tótdat je er eens voor gaat zitten en het gas een streepje opendraait. De geel met zwarte kleurstelling begint dan meer en meer de associatie met geniepig stekende insecten waar te maken. Een tip? Hou het stuur vast. Stevig. En hoop dat je tennisarm van je studententijd voldoende genezen is, want zit je de rit uit tot het eind van elke versnelling dan zal je ‘m nodig hebben. De vermogenskromme is wel zo progressief dat het aanvoelt alsof elk streepje gas bij een verdubbeling van je armkracht vergt, en dat valt slechts ten dele (vanaf hogere snelheden) te verhalen op de windbescherming. Hierover later meer. Volgens de gegevens komen die 150 paarden er bij 11.000 toeren uit, terwijl het rode gebied toch echt bij 12.000 toeren begint. Voor een supersport geen enkel probleem natuurlijk, maar met een naked rij je toch net even anders. Lager in toeren vooral. Maar doe je dat, dan weet je gewoon dat er nóg meer uit te halen valt als je nóg even langer het gas opendraait… Het blijft dus een beetje een gevecht tussen ziel en zaligheid, tussen geweten en gevoel. De krommes van vermogen en koppel zijn zodanig progressief dat je jezelf continu tekort doet als je voor de vijfduizend toeren al zou opschakelen. Het koppel dat erbij hoort piekt trouwens met 8.000 toeren wel binnen het veelgebruikte gebied. Maar of dat nou een verzachtende omstandigheid is… voor je voorband wel in ieder geval. Best wel sneu eigenlijk; heb je een keer een goede voorkant in je motor, zelfs één met MotoGP-techniek en al, en dan gebruik je hem amper. Ratio Gebruik je je verstand en denk je terug aan de souplesse waarmee het blok in de onderste regionen al ruim voldoende voorwaartse kracht weet te ontwikkelen, dan weet je het eigenlijk wel maar het vermogen loopt zo vloeiend (hoewel progressief) op dat de werkelijkheid je een beetje ontgaat. Zet er echter een vergelijkbare motor naast en je hebt op die ander plots het idee dat hij niks in huis heeft, terwijl je wéét dat dat niet waar is. Oftewel, de FZ1 heeft gewoon écht veel te bieden in middentoeren. Kennelijk is die hele vliegwielmassatheorie zo gek nog niet. Voorheen was ik van mening dat 'het wel los lopen zou', immers méér massa kost ook méér moeite om in gang te zetten en dat zou je dan moeten merken, wat niet het geval is. Maar aan de andere kant is diezelfde 'meer' ook moeilijker tegen te houden, en dat is wel te merken, enerzijds door de trekkracht in het rijwielgedeelte zodra je die erbij koppelt, anderzijds doordat het ding gewoon moeiteloos doorbuffelt, ongeacht de omstandigheden. Onverstoorbaar gewoon. Ach, en al blijft het volgens mij niet helemaal kloppen, wat dan nog? Iets dat zo onwijs hard de letters van je jas trekt is gewoon goed, einde verhaal. Wat boeit die theorie nou, het werkt dus het klopt. Punt. Op momenten dat je wel beide wielen aan de grond hebt (en met een beetje oefenen lukt dat best aardig) werkt de vering, zowel voor als achter, als een zonnetje. Wel redelijk straf afgeveerd maar nooit oncomfortabel en zéker goed op zijn taak berekend. Om een motor van deze omvang, met een dergelijk gewicht (toch dik 200 kilootjes mensen) en vermogen zo lichtvoetig door het verkeer te laten laveren is gewoon een nette prestatie. En niet eens super zenuwachtig, al merk je soms wel duidelijk dat de voorzijde nogal licht wordt. Vind je het gek?!
 |
|
Abstract
Tijd voor wat gas. Het mooie van een cilinderinhoud als deze is dat je eigenlijk altijd wel ruim voldoende gang in de zaak hebt, ongeacht het toerental. Vergeet die 150 pk nog maar even, die heb je pas nodig als je het tegen een F16 op wilt nemen. Zoals te verwachten is het blok ongekend soepel en is rondpruttelen rond de 3 á 4.000 toeren een eitje. Gewoon broem… klik, broem… klik de versnellingen door en in sommige dorpen ben je zelfs dan al strafbaar. De injectie voert alle commando's vlekkeloos uit en eigenlijk is de motor zo zijdezacht als het vriendelijke geluid je doet geloven. Maar ja, dat is uiteraard tótdat je er eens voor gaat zitten en het gas een streepje opendraait. De geel met zwarte kleurstelling begint dan meer en meer de associatie met geniepig stekende insecten waar te maken. Een tip? Hou het stuur vast. Stevig. En hoop dat je tennisarm van je studententijd voldoende genezen is, want zit je de rit uit tot het eind van elke versnelling dan zal je ‘m nodig hebben. De vermogenskromme is wel zo progressief dat het aanvoelt alsof elk streepje gas bij een verdubbeling van je armkracht vergt, en dat valt slechts ten dele (vanaf hogere snelheden) te verhalen op de windbescherming. Hierover later meer. Volgens de gegevens komen die 150 paarden er bij 11.000 toeren uit, terwijl het rode gebied toch echt bij 12.000 toeren begint. Voor een supersport geen enkel probleem natuurlijk, maar met een naked rij je toch net even anders. Lager in toeren vooral. Maar doe je dat, dan weet je gewoon dat er nóg meer uit te halen valt als je nóg even langer het gas opendraait… Het blijft dus een beetje een gevecht tussen ziel en zaligheid, tussen geweten en gevoel. De krommes van vermogen en koppel zijn zodanig progressief dat je jezelf continu tekort doet als je voor de vijfduizend toeren al zou opschakelen. Het koppel dat erbij hoort piekt trouwens met 8.000 toeren wel binnen het veelgebruikte gebied. Maar of dat nou een verzachtende omstandigheid is… voor je voorband wel in ieder geval. Best wel sneu eigenlijk; heb je een keer een goede voorkant in je motor, zelfs één met MotoGP-techniek en al, en dan gebruik je hem amper. Ratio Gebruik je je verstand en denk je terug aan de souplesse waarmee het blok in de onderste regionen al ruim voldoende voorwaartse kracht weet te ontwikkelen, dan weet je het eigenlijk wel maar het vermogen loopt zo vloeiend (hoewel progressief) op dat de werkelijkheid je een beetje ontgaat. Zet er echter een vergelijkbare motor naast en je hebt op die ander plots het idee dat hij niks in huis heeft, terwijl je wéét dat dat niet waar is. Oftewel, de FZ1 heeft gewoon écht veel te bieden in middentoeren. Kennelijk is die hele vliegwielmassatheorie zo gek nog niet. Voorheen was ik van mening dat 'het wel los lopen zou', immers méér massa kost ook méér moeite om in gang te zetten en dat zou je dan moeten merken, wat niet het geval is. Maar aan de andere kant is diezelfde 'meer' ook moeilijker tegen te houden, en dat is wel te merken, enerzijds door de trekkracht in het rijwielgedeelte zodra je die erbij koppelt, anderzijds doordat het ding gewoon moeiteloos doorbuffelt, ongeacht de omstandigheden. Onverstoorbaar gewoon. Ach, en al blijft het volgens mij niet helemaal kloppen, wat dan nog? Iets dat zo onwijs hard de letters van je jas trekt is gewoon goed, einde verhaal. Wat boeit die theorie nou, het werkt dus het klopt. Punt. Op momenten dat je wel beide wielen aan de grond hebt (en met een beetje oefenen lukt dat best aardig) werkt de vering, zowel voor als achter, als een zonnetje. Wel redelijk straf afgeveerd maar nooit oncomfortabel en zéker goed op zijn taak berekend. Om een motor van deze omvang, met een dergelijk gewicht (toch dik 200 kilootjes mensen) en vermogen zo lichtvoetig door het verkeer te laten laveren is gewoon een nette prestatie. En niet eens super zenuwachtig, al merk je soms wel duidelijk dat de voorzijde nogal licht wordt. Vind je het gek?!
