Test: Cagiva Raptor 650 IE

Salsa!

Om het eenvoudprincipe nog even voort te zetten: behalve de spiegels en de stand van het remhendel is niets, níets verstelbaar. De upside-down voor is potdicht en vlak afgesloten, de schokbreker achter heeft geen enkele schroefdraad, wartel of wat ook voor uitstulpsel wat ook maar iets zou veranderen als je er met een schroevendraaier aan zou zitten. Enerzijds mooi natuurlijk; zo heb je er geen omkijken naar en kan je het zeker niet erger maken, maar anderzijds...hoe hard je het wellicht (ooit) zou willen; je kan er echt niks anders van maken. Dit wordt kwalijk op het moment dat je je op 'lekker speel'-niveau gaat begeven, wat de motor ergens toch zelf uitlokt, het gaat immers zo makkelijk, het zou een schande zijn er geen gebruik van te maken. Het is dat Cagiva al voor een olifantje gekozen heeft als logo; een beestje met horens zou in dit geval gepaster zijn. Maar goed, zodra je echt ondeugend wordt, laat het beestje merken net zoveel schik te hebben als zijn berijder; vrolijk dansend en swingend veeg je vervolgens elke bocht door, en dat is naar mijn mening toch net iets te vroeg voor het aangename. Een beetje comfort is tot daar aan toe; het is immers nog steeds geen Ohlins-afgeveerde racemachine, maar je hoeft aan de andere kant toch ook niet zeeziek te worden. Of...áls je een motor dan zo lief afstelt, geef dan op zijn minst de mogelijkheid er iets aan te doen. Nu is het wat jammer.

Met je heupen moet je

Maar niet getreurd; ben je namelijk gewend dat het fietsje bij fris gebruik lekker enthousiast met je meedoet, dan valt daar wel mee om te gaan. En nog meer leuks: het kuipje is voor de verandering eens een toonbeeld van functionaliteit. Bijna niet mogelijk zou je denken, maar dan komt dat doordat hier aan windbescherming gedacht wordt. En hoewel het kleinood ook daar best goed zijn werk doet, is het werkelijke nut van bestuurderszijde te bewonderen: links en rechts van de tellerunit is namelijk precies voldoende ruimte om...je handschoenen te parkeren. Onwijs handig als je weer eens bij een pont, pomp, tol, Parkeergarage of Nordschleife staat te etteren met of losgeld of een kaartje. Handschoenen even in het kuipje en klaar..je kan geld tellen.

Het zijn eigenlijk kleinigheidjes als dat die de motor tóch nog apart maken. Verder doet het fiets voornamelijk zijn best je zo snel mogelijk te doen vergeten dat je met een heuse motorfiets onderweg bent, en zo heel af en toe lukt dat aardig. Alhoewel toch nét niet helemaal op het gemak (stel je voor dat je net tóch alsnog betrapt wordt), betekende een bord 'einde weg behalve voor fietsers' inderdaad niet meer dan een vlotte blik over de schouder en vervolgens vlot doorrijden.

Wat nou terug en om? Geen zin in, doen we niet aan. Niet met dit fietsje tenminste. Eenzelfde situatie deed zich al eens eerder voor met een Honda FMX en een Kawasaki ER-6 N. Een Yamaha Tricker zal het overigens ook doen, hoewel die fysiek nog eens de helft is van deze. Trek je conclusies.