Motorgeschiedenis: de Robert Lusk collectie

Meer conventionele motoren zouden jaren later de ruggengraat vormen van zijn collectie, aangevoerd door elf MV Agusta’s in de Lusk line-up, inclusief de trommelrem en schijfrem versies van de iconische 750S viercilinder – en een 1967 uitvoering van de 600 cc viercilinder met z’n niet geliefde vierkante koplamp. “De trommelrem 750 kwam uit Denemarken”, zegt Robert. “Ik heb de originele verkoopfactuur en hij had een erg lage kilometerstand toen ik ‘m kocht. De meeste MV’s op leeftijd zijn zo goed als nieuw, omdat ze alleen vereerd worden en gerespecteerd, maar niet gereden. Ik doe alle drie! Ik heb een 1977 MV Agusta 837 cc Boxer die van Phil Read is geweest. Een van slechts twee geproduceerd voordat Ferrari eiste dat de naam Boxer in Monza zou worden veranderd. Het is een geweldig groot ding, maar fantastisch om te rijden – De Italiaanse hoek. Of beter gezegd: de Italiaanse kamerwe hadden een MV dag op een vliegveld en ik reed 200 km/u op de startbaan.” In een andere sectie van The Shed staan een half dozijn Rumi’s, allemaal 125 cc tweetakt variërend van een Formichino scooter tot een van kenteken voorziene 125 GP racer. “Ze zijn Italiaans ontwerp ten voeten uit, maar in bepaald opzicht zo bizar”, zegt Robert. “Ik hou van alle Italiaanse onderdelen die erop zitten, zoals het schakelpedaal waarvan een Italiaanse gast me zei dat ‘ie zo gevormd was om ook met de hak te kunnen schakelen, zodat je schoenen mooi konden blijven blinken.

Naast een variatie van dit soort niche motoren heeft de Lusk collectie ook flink wat, erm… eigenaardigheden.  “Mijn college professor zei me eens dat ik een ‘vaag en veelzijdig persoon’ was”, zegt Robert met een glimlach op z’n gezicht. “Ik hou van zo’n beetje alles dat twee wielen heeft, ongeacht hoe ver van het spectrum verwijderd. Ik heb hier een Rokon, een vroege poging tweewiel aandrijving, en een 1996 Phillipe Starck ontworpen Aprilia 6.5 vijfkleps eencilinder, met de complete
Robert heeft z'n collectie van 100 naar 60 teruggebracht. Deze 1959 Duke Velocette heeft 'ie dus niet meer

Net als deze Henderson Four en Pierce Four, waar we enkele jaren geleden al over schreven set aan accessoires als de designer zadeltassen en het windscherm. Ik heb ook een aantal Zikes, Clive Sinclairs elektrische fiets evenals een Sinclair C5. Ik vind alles interessant dat innovatief is geweest en de lat hoger heeft gelegd, al is het maar een beetje – noem ‘t het streven naar eclectische excellentie.”

Na iets meer dan 100 motoren in bezit te hebben gehad, heeft Robert Lusk zijn collectie tot ongeveer 60 motoren teruggebracht. Waarom? “Ik ben altijd in grafisch ontwerp geïnteresseerd geweest en raakte gefascineerd door de kunst van de poster”, legt Robert uit. “Ik dacht na wat voor impact de motorfiets in die tijd op kunstenaars heeft gehad, toen ze nog nieuw waren – zo rond de eeuwwisseling. Hun invloed reikte destijds tot landschappen en paarden, of kerkelijke en historische beelden – maar toen was er ineens dit ding met zelfaandrijving dat het avontuur van reizen vertegenwoordigde. Een auto of motor bracht je overal en het kreeg een grote invloed op de levens van mensen, alleen al omdat je ’t kon zien. Daar begon dit dus allemaal mee – ik vroeg me af, hoe reageerden die gasten er destijds op? Hoe heeft het ze beïnvloed? Dus begon ik posters te verzamelen, voornamelijk originelen. In mijn gehele collectie van meer dan 200 posters zitten waarschijnlijk slechts 6 replica’s tussen. Ze tentoonstellen is een uitdaging, uiteraard – vandaar de behoefte om ruimte vrij te maken en wat geld te vergaren door wat van mijn collectie te verkopen. 

Nu Robert Lusk zijn koers is gaan verleggen voor wat z’n collectie betreft, betekent dat ook dat hij niet meer geïnteresseerd is om meer motoren te kopen? Is er nog een motor die hij nog niet heeft, maar wel graag zou willen hebben? “Genoeg”, legt Robert uit. “Een FN viercilinder zou een goed begin zijn – ik ben nog steeds op zoek naar obscure maar innovatieve modellen. Ik zag laatst een Dresch te koop, een 1930 Franse motor gebouwd door een steenrijke Frans-Algerijnse industrieel genaamd Henri Dresch, waar zoveel slimme dingen op zaten, zoals een vlak stalen stuur in plaats van een buis, een geperst stalen frame enzovoort. Ik ben nog steeds zoekende naar alles op twee wielen dat echt innovatief is – oh, en nog wat mooie posters, ook.”