Reizen: Sturen en culturen in de Franse Drome

De authentieke smalle en geplaveide dorpsstraatjes met oude poorten leidt de frisse ochtendwandeling naar de boven op de heuvel gelegen Sainta Foy Romaanse kerk, een historisch monument uit de 12e eeuw, alwaar we van het adembenemende uitzicht op Mont Vivarais en de Rhône vallei kunnen genieten. De geschiedenis van Mirmande, dat zondermeer tot een van mooiste dorpjes in de Drôme behoort, gaat terug naar 1238, als voor het eerst melding van het plaatsje wordt gemaakt. Het plaatsje wordt dan door Adhemar, zoon van de Koningin van Engeland,  overgedragen aan de bisschop van Valence. In het midden van de 14^e eeuw is de plaats dusdanig gegroeid dat een tweede muur, die nog steeds ten dele zichtbaar is, wordt aangelegd. In de 17^e eeuw groeit Mirmande buiten haar muren, dankzij de teelt van zijderups waardoor in de 19^e eeuw zelfs bijna 3.000 mensen in de inmiddels grote plaats werkzaam zijn. Met de neergang van de economie in het begin van de 20e eeuw keerden velen Mirmande de rug toe, de wedergeboorte heeft het dorp te danken aan de vele kunstenaars, zoals Andre Lhote, die zich in het plaatsje hebben gevestigd. We genieten van het uitzicht en slenteren via de smalle steegjes met plavuizen, die ons aan Le Mont Saint Michel doen denken, weer terug naar ons hotel, waar de motoren weer worden opgezadeld.

De Oase van rust wordt voor kort ingeruild voor de -relatief- drukke provinciale weg die parallel aan zowel de Rhône als de snelweg naar het zuiden loopt, waar de motorfietsen worden afgetankt. Opmerkelijk hoe ontzettend dichtbij, maar tegelijkertijd ontzettend ver weg Mirmande zich van de moderne wereld bevindt, hemelsbreed zal de afstand geen vijf kilometer zijn geweest. Na de korte tankstop keren we snel terug naar dit prachtige gebied en rijden daarbij richting Bourdeaux, om langs de uitgedroogde rivier Roubion de Col Lesou op te sturen. De net geen duizend meter hoge pas wordt gevolgd door de Col de Pré Guittard, waarna we door de prachtige kloof langs de rivier Arnayon richting het plaatsje Cornillon-sur-l’Oule rijden. Dat het hier absoluut genieten is wordt nog eens extra onderstreept als een Nederlands echtpaar ons tijdens onze lunch in Rémuzat vertelt hier al bijna 30 jaar naar toe op vakantie te gaan. De rust, de mooie natuur waar bossen en koven zich in sneltreintempo afwisselen, de prachtige wegen, beter dan dit zal je als Koning in Frankrijk haast niet kunnen leven. Vogelaars kunnen met een bezoek aan de Rocher du Cairehun, waar na een korte wandeling bovenop een steile rots de (aas)gieren vlak langs je heen scheren, bovendien hun hart ophalen.

Niet iets wat vandaag voor ons op het programma staat, niet alleen zijn we daarvoor veel te warm gekleed, bovendien hebben we nog het nodige op het programma staan. Vanuit Rémuzat wordt via een kloof richting Nyons gestuurd, waar we een lavendel distilleerderij zullen bezichtigen.
Het gebied rond Nyons staat bekend om haar olijfboomgaarden. De heuvelachtige slingerweg dwars door de boomgaarden wordt ook wel 'Prominade des Anglais' genoemd

De oude brug in Nyons, de stad die vanwege het warme klimaat 'Petit Nice' wordt genoemd en veel bejaarden zich hebben gevestigd. Zoals we konden zien...Maar niet voordat eerst richting Châteauneuf de Bordette wordt gereden om daar van de prachtige olijfboomgaarden genieten. Waarmee we meteen twee belangrijke exportproducten van de Drôme te pakken hebben, lavendel en olijven. Het tekort aan regenval is de lavendelvelden echter goed af te lezen, de normaal gesproken opvallend paars gekleurde velden zien dof en grauw doordat ze in tijden geen water hebben gezien. Nyons wordt door de Fransen ook wel als ‘Petit Nice’ aangeduid, vanwege het microklimaat, dat net als Nice schijnt te zijn. Iets wat we op deze zonnige en zeer warme lentedag absoluut willen geloven. Door het mooie klimaat hebben zich in de plaats veel gepensioneerden gevestigd, maar het belangrijkste is misschien wel het corso dat elk jaar met Pasen wordt georganiseerd en elk jaar duizenden mensen aan weet te trekken.

Het bezoek aan de lavendel distilleerderij is, net als het bezoek aan de wijnkelders gisteren, een aangename onderbreking van de fraaie tour. Op het heetst van de dag kun je beter binnen zitten, waar de vriendelijke medewerker ons de ins en outs van lavendel weet te vertellen. Om 1 liter olie te produceren is maar liefst 100 kilo lavendelbloem nodig, die in 6.000 liter grote tanks wordt gedistilleerd. De lavendel betrekt Distillerie Blue Provence uit de Provence, waar een netwerk van meer dan 15 boeren meer dan 300 hectare lavendel verbouwen. Rond juli wordt de lavendel geoogst, waarna deze in de grote tanks wordt verwerkt.
Lavendel, goed voor een breed scala aan producten. Hoe kleurig de lavendelgaarden normaal gesproken zouden moeten zijn wordt door Jochen nog eens extra op gewezen
Lavendelolie wordt als geurstof gebruikt in bijvoorbeeld zeep, douchegel en parfum, maar ook als korrels in bijvoorbeeld Potpourri's. Ook wordt lavendel als geneesmiddel tegen allerlei aandoeningen gebruikt. Daarnaast kan van lavendel ook lavendelthee of lavendelsiroop worden gemaakt, wat op een warme dag als deze prima ingaat.

Nadat de dorst is gelest laten we Petit Nice achter ons en maken ons op voor de laatste etappe van de dag, die volgens Jochen erg spectaculair moet zijn. En daar is geen woord van gelogen, zo wordt ons snel duidelijk als gang is gezet richting de Col de Valouse. De prachtige bergweg leidt ons dwars door een kloof, waar rechts de rotswand steil omhoog gaat en links het smalle beekje het weinige water door de vallei leidt. A-dem-be-ne-mend. De weg eindigt voor ons bij onze eindbestemming van deze tweede dag, het op een heuvel gelegen Hameau de Valouse, een pension met prachtige vergezichten waar we het idee hebben van de buitenwereld te zijn afgezonderd. Het is nog vroeg, waardoor we na onze spullen in ons huisje (kamers hebben meer de indeling van een vakantiehuisje) te hebben gedropt besluiten nog een extra rondje door de vallei te gaan maken. En nog een...