Test: Moto Morini 9,5

Wijvenmotor

Leuke hoek om een foto te nemen. Het is weer eens wat anders

Mocht je je nog steeds afvragen waar die typenaam 9½ vandaan komt, dat is géén verwijzing naar een waarde van wát dan ook aan de fiets. We weten immers dat het blok gewoon dezelfde cilinderinhoud heeft als de Corsaro, te weten 1187 cc. Genoeg voor 117 pk en een koppel van102 newtonmeter. Oftewel…niks geen 9½. Of je zou het over het verbruik moeten hebben, maar daarover later meer.

Die typeaanduiding is net als elke andere naam gewoon een naam en verwijst dus nergens naar. Het is slechts een eerbetoon aan Morini’s vroegere grootste succes, de 3½ (wat op zijn beurt wél direct terug te herleiden viel naar de cilinderinhoud…volgen we het nog?). Oftewel, Morini gaat retro op eigen wijze. Vandaar dus ook de stijlmiddelen en verwijzingen naar het glorietijdperk….met één opvallend detail: die spaakvelgen. Die had de 3½ niet, juist als uiting van modernisme. Hoeveel anders kan het lopen…

Bij het vrijkomen van gegevens van een motorfiets kan je je al heel aardig voorstellen hoe iets moet rijden. Met de foto’s erbij kan je ongeveer inschatten hoe iets moet zitten, en als daar dan ook nog eens je ervaring met een redelijk dichtbijstaand broertje bij komt, heb je alvast een aardige indruk. Maar toen werd gezegd dat dit blok écht heel wat anders zou moeten zijn dan het blok van de Corsaro, vroeg ik me toch wel een en ander af. Een blok als dat van de Corsaro tammer krijgen is geen punt, er zit genoeg puf in om nog meer dan aangenaam vermogen over te houden. Maar “totaal anders”, wat verteld werd, leek me toch wat vergezocht. Zeker als je in ogenschouw neemt dat deze fietsen geheel worden geassembleerd door vrouwen, krab je je nog wel een keertje extra achter je oor.

Niet dat dat nodig zou zijn trouwens; de meisjes hebben fantastisch werk geleverd. Vanuit Vianen vrijwel direct een dijk opsturend om er vervolgens vrijwel geen stap meer naast te zetten bleek een uiterst geschikte manier om dat uit te vinden. Aparte streek, dat midden-Nederland. Hoewel deze motoren nét nieuw binnen waren en dus al haast een seizoen later gefabriceerd dan de Corsaro die we eerder mochten proberen, met daarbij alle updates in acht nemend die inmiddels de revue gepasseerd zijn, is het tot leven wekken van de machine nog steeds een aparte gewaarwording. Tel uit je winst als er niet één, maar zes 9½‘s en een Corsaro tegelijkertijd aange’dedzj-dedzj-dedzj-‘d worden. Blijft apart, zo’n automatische startinrichting. Eenmaal gestart lopen de motoren naar behoren. Links en rechts wordt voorzichtig wat aan het gas gelurkt om uit te vinden of op zijn minst het inlaatgeluid behouden is gebleven en tevreden worden de versnellingen ingeschakeld. Wat betreft het uitlaatgeluid zal het menigeen wellicht zelfs tegenvallen; de enkele (nota bene) Termignoni is knap conform Euro-3 opgebouwd, maar met je neus bovenop de airbox heb je daar zelf alvast weinig last van.

Zo hoort het natuurlijk: bomenlaantje, zonnetje, wat wil je nog meer