Test: Moto Morini 9,5

Anders

Eigenlijk is de hele gedachte achter de 9 ½ “anders”. Eigenlijk klopt er gewoon geen ene moer aan het ding. Zelfs de persinfo zegt het zelf al; het is niet persé echt een roadster, een toermachine, een Naked Sport of een stadsmotor. Ja goed... oké? Als zij het al niet zeker weten, hoe moeten wij er dan nog heldere soep van maken? Denk je net een beetje te kunnen wennen aan het idee een wat ‘netter’ broertje van de Corsaro voor je te hebben….komen ze met koffers, toerruiten en tanktassen aanzetten. Maar nee denk je dan, er zit namelijk wél een onwijs dikke Upside-down vork op, LED-verlichting achter en een digitaal display waar je nog net je PDA niet op aan kan sluiten. Neenee, ook dat niet; er zitten namelijk wél weer spaakwielen in en een ronde koplamp op…ja, maar juist dát is dan weer zo vet! Volgen we het nog?

Toch is het allemaal zo moeilijk niet. Kijk maar naar de beelden, het is gewoon een erg nette motorfiets. Tikje retro ja, maar net weer niet, dankzij die moderne onderdelen die er in verwerkt zitten. En niet op een storende manier, nee, juist het geheel is op de één of andere manier heel erg in harmonie. Best knap, maar voorop staat dat het niet de gebuttonde leren jas is als van de Corsaro. Eerder een blazer, maar dan wél met een spijkerbroek. Maak er een ribstof jasje van, een afgedragen, versleten jasje. Weliswaar een statement, maar desondanks vallen de revers en snit nog goed herkenbaar.

Wat dat betreft is de 9 ½ weer eens zo’n motor waar je een beetje naartoe moet groeien. Wellicht niet zo spetterend als veel extremere modellen, maar zéker ook niet saai. Kijk er wat vaker en langer naar en je gaat het waarderen. Lekker klassieke styling, leuk streepje op de tank, die ronde koplamp (toch een in het oog springend item) past heel netjes in het geheel en krijg nou niks….eigenlijk zijn die spaakwielen toch wel heel erg oké. Klassiek is wel een juiste term. Eigenlijk. En daarmee schaart de 9½ zich in het rijtje Honda Clubman, Triumph Bonneville en Kawasaki W650. Allemaal gedurfde projecten, juist vanwege het retro-uiterlijk wat op zich niet knallend is om een groot publiek aan te spreken, maar het toch moet hebben van een groep die juist een dergelijk uiterlijk op waarde weet te schatten. En wat ze allemaal nog meer gemeen hebben: onder het uiterlijk gaat gewoon moderne techniek schuil.
Misschien dat de 9½ daarin toch net een tikje verschilt; de prestaties zijn zéker modern, de techniek eveneens en ze proberen het ook niet te verbergen. Slechts in een leuk pakket te gieten.