Introductie Kawasaki ZX-10R

Het eerst wat in het oog springt, zodra we – opnieuw – kennismaken met de 2008 Ninja ZX-10R, zijn de wel heel erg apart voorgegeven knipperlichten. Knipperlichten die dusdanig lelijk in het oog springen dat Kawasaki er zelf al kleine ‘smoke’ varianten van in het accessoirepakket heeft zitten. En die bij bijvoorbeeld onze oosterburen al standaard worden gemonteerd. Ander onderdeel wat nogal prominent aanwezig is, is de kolossale uitlaatpot die ten opzichte van het model dat in Parijs werd getoond lichtjes werd aangepast. Helaas niet in vormgeving, slechts het omhulsel werd ietwat matter uitgevoerd. Hebben die uitlaatboeren ook weer eens iets te doen. Dat de fiets in plaats van de op de Motorshow geshowde vijfspaaks wielen op zesspaaks varianten is gezet had een productietechnische reden: de vijfspaaks wielen waren niet tijdig klaar.

Standaard worden die zesspaaks wielen trouwens voorzien van Pirelli Diablo Corsa 3 banden, maar kunnen desgewenst ook van het hier op Qatar gemonteerde Supercorsa SC2 worden voorzien. Net wat je intentie is: voor rijden op straat moet volgens de wel héél erg sexy klinkende Italiaanse Pirelli persdame de Diablo 3 afdoende zijn, voor rijden op ’t circuit de Supercorsa SC2.

Ook het windscherm werd sinds de lancering van het model nog ietwat aangepast. Hmmm, windbescherming… De 10 mag volgens de heren engineers dan wel over een goede windbescherming beschikken, over die van mezelf heb ik nog zo m’n twijfels. Gelukkig voor mij blijkt de op het circuit aanwezige Qataraanse – en vrouwelijke – variant van Doctor Costa over een behoorlijk paardenmiddel te beschikken. Capsules om ongeplande en ongewilde uitlaatemissies tegen te houden en poeders en drankjes om mijn vocht- en zoutpeil weer op niveau te krijgen. Terwijl Dave, onze monteur voor de komende twee dagen, mij te kennen geeft dat ik de baan op kan vraag ik me af waar we ditmaal in hemelsnaam aan zijn begonnen.

Ik sluit mijn vizier en maak me op voor de eerste sessie van twintig lange minuten. Twintig minuten die normaal gesproken in een wip en een zucht voorbij lijken te gaan, maar zo niet vandaag. De eerste drie ronden, als we door WK Supersport coureur Pere Riba in 'rustig' tempo op weg worden geholpen zijn nog te doen, daarna wordt 't al ras anders, maar daarover zometeen meer. Eerst terug naar dat 'rustige' tempo, wat ons de tijd geeft de motor eens nader te bestuderen. Opvallend is de ontzettend comfortabele zithouding. Met mijn 1,72 lengte voel ik me heerlijk opgesloten, maar we zouden ons kunnen voorstellen dat lange rijders daar een andere mening op na kunnen houden. Het tijdens de briefing geclaimde verbeterde contactvlak tussen motorfiets en rijder kunnen we alleen maar beamen; het buitenbeen zit lekker strak tegen het frame en de bovenarm tegen de tank gedrukt. Het display is bijzonder fraai vormgegeven en daarnaast bijzonder goed af te lezen. Zelfs met de hoogstaande brandende zon is te allen tijde de informatie goed afleesbaar. De snelheidsindicatie is centraal in de toerenteller geplaatst, wat maakt dat in één oogopslag zowel snelheid als toerental kunnen worden afgelezen. Kijk iets langer en je weet meteen in welke versnelling je rijdt dankzij de – rechts van de snelheidsmeter geplaatste – versnellingsindicator. Zoals het een echte Superbike racer betaamt is het  display verder – uiteraard – voorzien van een schakelindicator lampje en een laptimer.

Het positieve gevoel verandert al snel zodra Riba na die eerste drie ronden het veld heeft geruimd en we écht gas mogen geven. Het lange vliegen, de nachtelijke buikloop met bijbehorend slaapgebrek en vochttekort, en het – uit voorzorg – erg karige ontbijt vergen hun tol. Het Ninja Samurai zwaard mag dan heerlijk in de hand liggen, van ‘ultra-high feedback’ is vooralsnog weinig te merken. Sterker nog, de motor ontpopt zich als een wilde tijger die ab-so-luut niet zonder maliënkolder wil worden aangepakt. Maar dan wel een tijger met geknipte stembanden, van het pornografische geluid dat de eerste versie destijds in 2004 ten gehore bracht is –helaas – weinig meer overgebleven. We kunnen stellen dat het gat in de Ram-Air intake z’n werk naar behoren doet, maar van ons had ’t niet gehoeven.

Snap niet hoe dat verhaal zo snel rond is kunnen gaan, dat van die buikloop.

Terug naar die wilde tijger, die hoofdschuddend aangeeft niet van plan te zijn zich naar mijn plannen te willen schikken. Precies waar we vandaag niet op zitten te wachten, een motor met een eigen wil. Na afloop van onze eerste sessie zijn de aantekeningen dan ook niet mals: aan de pluskant staan de goede zithouding, dito windbescherming en het erg soepele motorblok, aan de minkant de erg nerveuze voorkant, het erg beweeglijke rijwielgedeelte, een haast on-Kawasaki stille geluidsbeleving (hadden we al gezegd die 2004 graag terug te willen?) en een zwaar prutsende redacteur.