Test: Mutt Motorcycles Hilts 250

Het idee achter Mutt Motorcycles is niet nieuw, in Frankrijk heeft Fred Fourgeaud, voormalig Endurance coureur en importeur van verschillende kleine merken,  in feite exact hetzelfde gedaan met Mash, terwijl het merk Brixton het resultaat is van een Oostenrijk-Japan-China Connection. Alle drie hetzelfde doel van kekke, basic motoren met een Europees design die in China zijn geproduceerd,
Nogmaals, oog voor detail

Zou menig custom show niet misstaan. Wel jammer dat de hendels niet instelbaar zijn 

Vering is beperkt instelbaar, alleen de veervoorspanning aan de achterkant, maar voelt lekker sportiefmaar daar dan elk op hun eigen manier invulling aan gegeven. Nu wil het toeval dat precies op het moment dat we deze Hilts 250 hebben opgehaald we op de valreep naar Frankrijk moeten gaan voor de presentatie van de Royal Enfield HNTR 350 en de Mash X-Ride Trial, de offroad versie van de twee jaar geleden gelanceerde X-Ride Classic. Waardoor we niet alleen een goede indruk krijgen van de looks, maar ook van de stuureigenschappen en de performance ten opzichte van die Britse Indiër en Franse Chinees. 

Het eerste dat opvalt wanneer we de motor van dichtbij bestuderen, is de hoge mate van afwerking. Waar Mash wat design-details betreft als je ’t ons vraagt toch echt wel wat steken heeft laten vallen, is aan de Hilts 250 de custombuild achtergrond van Mutt Motorcycles oprichters Thomas & Rigg duidelijk af te lezen. Van zeer fraaie kleine ronde LED-knipperlichten tot CNC-gefreesde balhoofdmoer en van de afwerking van de spatborden en het zadel toe. Hier staat geen goedkope Chinese meuk, maar een in Engeland ontworpen en in China geproduceerde lichte motorfiets, waarbij echt veel aandacht aan detail is besteed. 

Neem vervolgens plaats en het tweede dat opvalt is hoe ontzettend licht en compact de motor is. Met 830 mm lijkt de zithoogte best aan de forse kant, maar in de praktijk voelt het allesbehalve dat. Sterker, het is dat we het in de beknopte technische gegevens hebben gelezen, maar anders hadden we ’t veel lager ingeschat. Ondanks mijn korte benen krijg ik beide voeten gemakkelijk aan de grond. Hoezo "dat was niet de bedoeling"? Liggen toch noppenbanden onder, niet dan? Nou dan!Het vlakke zadel oogt trouwens niet alleen zeer cool, maar zit ook nog eens prinsheerlijk, geen enkele straf om hier uren op te moeten zitten. Het brede stuur ligt lekker in de hand en in combinatie met de laaggeplaatste voetsteunen heeft dit in een ruime, comfortabele zit geresulteerd. 

De motor is niet alleen compact, maar zoals gezegd ook licht. Zeer licht zelfs, ten opzichte van de Enfield Hunter scheelt het een duopassagier, zo extreem licht als deze Hilts 250 is. De Britten claimen een rijklaargewicht van 140 kilo en dat is nog lichter dan een 125 Duke (om maar eens een vlieggewicht te noemen), die KTM voor een rijklaargewicht zonder benzine van 139 kilo opgeeft. Trek van die 140 kilo rijklaar een volle tank benzine (13 liter / 9 kilo) af en je zit op een gewicht van 131 kilo rijklaar zonder benzine. Trouwens, nu we ’t toch over de tank hebben. In de vulopening ontbreekt een flens waar je normaal het pistool in steekt, waardoor bij het tanken de benzine in de hals van het pistool terugslaat en het pistool Lijkt net echt zo...dientengevolge afslaat. Maar nog even over dat gewicht, hij is dus zó licht dat je ‘m probleemloos aan de handgrepen achter van de grond tilt. 

Die afwezigheid van totaal overbodige kilo’s heeft ook een zeer positieve indruk op de stuureigenschappen gehad, zo superlicht als de motor van richting te veranderen is. Hoewel daar wel een kanttekening moet worden geplaatst. Noppenbanden geven een fiets weliswaar supercoole looks, maar komen stuureigenschappen over het algemeen niet ten goede. Dat wil zeggen: neutrale stuureigenschappen. Zo ook dus deze Hilts, die in eerste instantie overtuiging vraagt om de bocht in te worden gestuurd, om daarna verder de bocht in wil vallen. Nu is dat een kenmerkende (negatieve) eigenschap van noppenbanden op straat (en zegt het dus alles over de banden en niets over de fiets), wat te ondervangen is door ofwel hard en agressief in te sturen, ofwel de motor (in enduro-stijl) onder je weg te drukken. Dan heb je er de minste last van.