Zoeken

Test: Husqvarna SVARTPILEN 125

Ideaal verkeershulpmiddel

7 januari 2021

Het grote verschil tussen de KTM 125 Duke en deze Husqvarna SVARTPILEN 125 zit ‘m in het bodywork en de styling, dat op de Husqvarna een allesomvattend, kort eendelig ontwerp is dat een bijna monocoque-achtige uitstraling creëert waarin de 9,5-liter tank en het subframe is verborgen. De SVARTPILEN heeft een groter stuur in scrambler-stijl, dat in combinatie met het 835 mm hoge zadel een vrij ruime rijpositie oplevert met een behoorlijk rechtop houding. Dit maakt de baby Husqvarna Zo'n lockdown heeft eigenlijk best wel wat voordelentot een ideaal verkeershulpmiddel, omdat je over de gladde vlakke zadel naar voren kunt schuiven om rechtop zittend over de daken van auto's voor je uit te kijken, terwijl het vlakke en brede stuur ervoor zorgt dat je gemakkelijk door de krappe ruimtes in het verkeer kunt laveren. De zeer lichte koppeling en de scherpe maar controleerbare gasrespons helpen ook. Dit is absoluut een Urban Warrior die zich heel goed thuis voelt in druk verkeer. Het feit dat ik met een lengte van 1,80 m bij verkeerslichten met beide voeten plat op de grond kon zetten, hielp ook. Dit is een zeer geschikte fiets die nieuwkomers veel zelfvertrouwen zal geven, terwijl de meer ervaren rijders gewoon van het rijden zullen genieten.

Hoewel om begrensde vorm de snelheidsbegrenzer van 100 km/u het plezier buiten de stad ongetwijfeld behoorlijk in de weg zal staan, is het wel leuk om dat punt te bereiken, dankzij de gewillige kleine motor van de 125 SVARTPILEN. Je kunt de goed schakelende versnellingsbak ten volle benutten, waarbij het grote rode schakellampje bovenin het ronde dashboard in elke versnelling bij 8.000 tpm je al knipperend erop attendeert dat je bij 10.000 toeren opschakelen moet. In vijfde versnelling brengt je dat op 100 km/u, in zesde versnelling verscheen meermaals 120 km/u in het display voordat de toerenbegrenzer in het ronde display een einde aan de pret maakte. Een display dat trouwens totaal, maar dan ook totaal anders is dan dat van de 125 Duke. Met dezelfde centrale digitale snelheidsmeter en versnellingsindicator aan de linkerkant, analoge brandstof-, motortemperatuur- en toerenteller rond de buitenkant van de wijzerplaat, met respectievelijk de tripmeter en de tijd boven en onder zie ik meer overeenkomsten met het display van een Fiat 500. De slogan 'Pioneering since 1903' die in het midden te zien is wanneer je de contactsleutel omdraait, kan worden Hoewel, met een mondkapje op rijden is ook niet allesvervangen door DTE, brandstofverbruik, twee tripmeters in zowel tijd als kilometerstand, etc. etc. door op een knop te drukken.

Andere premium kenmerken van de SVARTPILEN zijn de LED verlichting rondom, met de ronde koplamp - ja, heel retro - met een MINI-achtige dagrijverlichting rond de rand, terwijl de achterlichtunit netjes in het kontje is geïntegreerd. Bovenop de tank is een klein bagagerek voorzien met bevestigingspunten voor een tanktas, een kleine beschermplaat, en overal zijn Husqvarna-logo’s terug te vinden, van koppelingsdeksel tot uitlaatfolie en van tankdop tot de handgrepen voor de duopassagier. Daarnaast zijn beide wielen versiert, evenals de bovenste kroonplaat. Geen excuses om dit te verwarren met een KTM! De ronde spiegels in retrostijl zijn functioneel toereikend, maar geven geen geweldig zicht naar achteren. Over de zijstandaard niets dan lof, stabiel, robuust en goed te bereiken, en ook de instelbare hendels zijn items die op lang niet elke 125cc / A1 terug te vinden zijn.
Van welke kant je 'm ook bekijkt

Het blijft een unieke verschijning
De enige echte visuele domper is de kentekenplaathouder achter het achterwiel, waar ook de richtingaanwijzers in zijn ondergebracht. Het kontje ziet er daardoor weliswaar strakker uit, maar de houder zelf… mooi is anders.

De 125cc eencilinder komt direct tot leven als je de elektrische startknop indrukt en nestelt zich daarna in een ietwat hoog stationair toerental met een gedempte maar zeker fruitig klinkende dreun uit de uitlaat, die bij het afremmen af en toe een lekkere terugslag (vooruit, terugslagje) geeft. Mechanisch geluid is de eencilinder vreemd – dat beetje wat je hoort maakt dat hij best krachtig klinkt voor een 125cc-straatmotor. Precies dezelfde indruk die de fiets op je maakt als je eenmaal onderweg bent, met een korte eerste versnelling om direct van je plek te komen, gevolgd door gelijkmatig verdeelde verhoudingen in de zesversnellingsbak. Het blok in de toerenbegrenzer jagen is leuk, maar dat hoef je echt niet elke versnelling te doen om een ​​gevoel van snelheid te krijgen. De motor heeft best wat koppel voor een kleintje, waardoor je de keuze hebt om ofwel de hele tijd in derde en vierde versnelling door bochten te surfen, ofwel als Moto3 coureur het blok elke versnelling in de begrenzer te raggen. Jouw keuze.

Een essentieel element hiervoor is echter hoe vertrouwenwekkend en gemakkelijk de 125 SVARTPILEN zich laat bedienen, vooral de koppeling waarvan ik uit persoonlijke ervaring bij het leren rijden van mijn drie kinderen weet hoe dat de grootste hindernis voor een beginner kan zijn. De hele transmissie op de SVARTPILEN is onberispelijk en het vliegwiel levert een zekere mate van massatraagheid om te voorkomen dat het motortoerental te veel terugvalt wanneer je opschakelt. Zat ik me druk te maken hoe de boodschappen mee te krijgen, blijken ze 't ook thuis te bezorgen. Probleem opgelost, ga ik nog effe een blokje omDat een powershifter niet terug te vinden is op dit instapmodel had ik ook niet anders verwacht, wel dat de bak het liefst heeft dat je met schakelen de koppeling gebruikt. Hoeveel ervaring je ook hebt met schakelen zonder koppeling, je zult merken dat ’t niet echt vloeiend gaat. 

De rechte rijhouding van de 125 SVARTPILEN geeft ook enorm veel vertrouwen, met een voorspelbaar rijgedrag, ondersteund door de onwaarschijnlijk uitstekende grip van de knobbelige Pirelli-banden. Hij stuurt erg neutraal, veel meer als een verkleinde KTM 690-single dan het meer nerveuze gedrag van bijvoorbeeld een CBF125 Honda, en dat Indo-Italiaanse rempakket is uitstekend - de radiale voorrem werkte heel goed om 158 kilo aan motor plus 83 kilo aan rijder in een noodstop rap tot stilstand te krijgen. Afremmen op de motor gaat de SVARTPILEN ook redelijk goed af, vermoedelijk dankzij die hoge compressieverhouding, zonder dat de achterkant begint te klapperen. Het enige waar ik minder dan van onder de indruk was, was dat het vrij smalle zadel meer op vorm dan op functie is ontworpen – het minimale schuim voelt vrij stevig aan, wat al snel resulteerde in een pijnlijke kont.