Test: Honda NT1100

De NT1100 is ook leverbaar met een conventionele zesversnellingsbak, maar Honda had alleen de DCT versie met dubbele koppeling en semiautomatische transmissie voor de journalistengarde klaargezet. Ten opzichte van de Africa Twin heeft Honda de software aangepast. De eerste twee versnellingen schakelt de bak merkbaar soepeler, en wanneer in het achterland de kraan Ja, het regent, maar van de andere kant is dit zo wél de ultieme praktijktestvol wordt opengedraaid lijkt het schakelproces zoals tijdens de presentatie beloofd sneller dan bij de Africa Twin te gaan, maar ook zwaarder.

Zwaarder wordt ook de regen, maar daar heb ik op de NT tot mijn aangename verbazing bijzonder weinig last van: het in de hoogte helaas maar in vijf standen met de hand verstelbare windscherm in de bovenste stand zorgt er samen met de onopvallende maar zeer effectieve transparante deflectoren voor dat weer en wind niet tot mij door kunnen dringen. Ik zou zelfs rond kunnen cruisen met een jethelm en dan nog zou mijn gezicht droog blijven, net als de laarzen achter de deflectoren links en rechts van de motor.

Verder landinwaarts in de heuvels van de Serra de Montsant toont de temperatuuraanduiding in het FTF-display enkel nog eencijferige waardes, maar de standaard vijftraps handvatverwarming houdt mijn handen knus en warm op standje drie. Storender is het gevoel tussen m’n oren, dat het natte Spaanse asfalt niet zo vertrouwt. Mijn zorgen worden echter geleidelijk weggenomen door de vertrouwenwekkende stuureigenschappen en de waterdichte Metzeler Roadtec 01 banden. Het frame van de Africa Twin, maar dan voorzien van een nieuwe 644 millimeter lange achterbrug, heeft in een duidelijk handelbaardere geometrie geresulteerd, wat de DCT-NT een levendiger karakter heeft gegeven. Met lichte gietwielen met de in dit segment gebruikelijke zeventien inch banden in het formaat 120/70 voor en 180/55 achter rijdt de nochtans 248 kilo zware sportieve Tourer dankzij een goede balans
Nu we 't zo in detail bekijken... lijkt wel verdomd veel op de X-ADV, vind je niet?

Die knoppenwinkel links is om gek van te worden. De handrem naar rechts verplaatsen is daarentegen een briljante zet geweest, als je nu nog met de handrem 'aan' wegrijdt...

Met koffers is 'ie maar 901 mm breed, maar dat heeft wel als nadeel dat je d'r niet superveel in kwijt kunt

12V én USB aansluiting mooi neutraal en betrouwbaar, hellingshoeken doet de Honda zonder dat daarvoor het rijdersgewicht in de strijd moet worden gegooid. Over de ontelbare opeenvolging van bochten, die met droog weer verdomd veel plezier zullen geven, volgt de NT volgzaam en moeiteloos al mijn aanwijzingen op.  

In elke bocht zet de twin de beweging van mijn pols heel spontaan om en duwt mij in de sportieve Tour-modus op een sappige edoch vette wijze vooruit, vergezeld door een akoestisch geluid dat krachtig maar zeker niet opdringerig klinkt, zoals alleen een 270 graden twin dat kan doen. Over trekkracht van onderuit kan werkelijk niemand beklag doen, gevolgd door een sterk middengebied met DCT-schakelpatroon dat z’n werk naar wens doet – werkelijk een zeer goede combinatie voor veeleisende reizen. Als Honda nu ook nog eens het DCT hellingshoekafhankelijk had gemaakt, zoals bij de Africa Twin het geval is, dan was de droom van de Tourer bijna perfect geweest, want de upside down voorvork en vooral de achtershock verrukken met een gevoelige respons voor het beste wegcontact. De oneffenheden in het wegdek worden door de voor tourbegrippen relatief lange veerwegen van 150 millimeter heerlijk geabsorbeerd. Dat heeft van de NT gelukkig geen schommelstoel gemaakt, dankzij een goed gekozen afstelling blijft de Japanse ook bij hogere snelheden of wanneer het anker flink moet worden uitgegooid koersvast en stabiel, hoewel ik daar vanwege het natte wegdek wel enigszins voorzichtig ben. Hellingshoek afhankelijke rijdersassistentiesystemen zou onder deze omstandigheden nog meer vertrouwen hebben gegeven, maar dat staat voor de nabije toekomst nog niet gepland.