Test: Honda CB1000R Black Edition

Mocht de 2021 CB1000R hoog op je wensenlijst staan en bovenstaand epistel je hebben afgeschrikt, klik dan nu vooral niet weg. Want dat kriegelige gevoel van de digitale tralala smelt als sneeuw voor de zon zodra de startknop is ingedrukt en het alleen nog maar om jou en de motor draait. Bij koude motor is het stationaire toerental met 2.000 tpm best aan de hoge kant, maar in alle eerlijkheid zal dat een van de weinige dingen blijken te zijn waar iets over kan worden opgemerkt. Buiten dat hoge stationaire toerental bij koude loop is er nagenoeg niets om de CB1000R aan te merken. Hoewel Honda de CB1000R van eencompleet nieuw subframe heeft voorzien heeft dat volgens Honda geen invloed op de zithouding gehad en dat vinden wij niet vreemd. Eenmaal het been over het zadel word je verrast door een zit die het best als heerlijk compact kan worden omschreven, waardoor de CB in combinatie met het superfijne blok als een Gentleman aanvoelt. Als een Gentleman met spierballen welteverstaan,
Van welke kant je 'm ook bekijkt, de Black Edition is geil. Kentekenplaathouder is volgens Honda kleiner

Aan deze zijde een prachtige enkelzijdige achterbrug, aan de andere kant een minstens zo fraai wiel

Zwart aluminium met gepolijste details. Fraai, fraai, fraai

We zouden uren door kunnen gaan. Tokico's vertragen goedwant trap ‘m op z’n staart en je maakt echt wel een beest in de CB los, maar daar zullen we zo verder op in gaan.

Eerst nog even die zit, die echt super ontspannen te noemen is. De afstand van het zadel tot het stuur is niet te extreem en ook de positie van voetsteunen ten opzichte van de zit geeft geen enkele reden tot klagen. Je hebt niet echt het idee op, maar meer in de motor te zitten, wat best opmerkelijk is gezien als je in ogenschouw neemt dat de zithoogte met 830 mm best hoog te noemen is. Ik moet je ook bekennen dat ik die hoogte veel lager zou hebben ingeschat, zeker ook omdat ik ondanks mijn korte benen beide voeten gemakkelijk aan de grond kan zetten. Het doet me denken aan de zit van de Z1000, Kawasaki’s Hypernaked die Euro 5 helaas niet heeft overleefd, maar dan met een fijner, breder stuur dat je net wat beter klaar voor de aanval maakt.

Nu verder met het blok. Honda heeft het uit de CBR1000RR afkomstige blok zó ontzettend op koppel getuned dat het maar zelden zal voorkomen dat je ‘m tot in de begrenzer doortrekt. Mede ook dankzij de quickshifter die het schakelen nóg directer en perfecter heeft gemaakt (we zouden ook heel erg goed zonder quickshifter kunnen leven, zo geweldig als de bak zich zowel omhoog als omlaag laat schakelen). Het blok loopt ontzettend mooi en trillingsvrij, bouwt z’n vermogen lineair op en is zowel in de toerenkelder als in het middengebied en bovenin indrukwekkend. Om met dat eerste te beginnen, de 998 cc viercilinder lijnmotor is onderin zó heerlijk bullig dat je probleemloos de hele dag alles in zesde versnelling zou kunnen doen, tot aan het wegrijden toe. Als je dat zou willen. "Ik weet het wel, maar ik zeg lekker niks." Trouwens, effe wat anders, is dat gras hier twee kontjes hoog of lijkt dat maar zo?Mij overkwam het meer dan eens dat ik per ongeluk in tweede of zelfs derde versnelling wegreed en dat enkel opmerkte aan het cijfer 2 of 3 in het goed afleesbare TFT-display. 

Doordat het blok onderin zo sterk en soepel is betrapte ik me erop het grootste deel van de tijd te shortshiften, om optimaal op dat sterke koppel te kunnen surfen. Honda claimt het blok met name in het gebied tussen de 6-8.000 tpm op koppel te hebben getuned, maar dat laatste cijfer wordt haast nooit bereikt, vaak heb ik al voor de 5.000 tpm opgeschakeld. Dat heeft als grote voordeel dat ik in het rivierenland niemand tot overlast ben, maar er toch een behoorlijk tempo op na kan houden. Niet dat we ’t niet hebben geprobeerd, volgas valt het op dat de CB z’n vermogen mooi lineair opbouwt, waardoor je hoger in toeren de motor elke 1000 toeren sterker voelt worden en er heerlijk vandoor sleurt, zonder dat het té intimiderend wordt, je een keiharde schop onder je kont krijgt die vreselijk zeer doet.

Nee, dit de CB1000R is een motor die er waanzinnig vandoor kan gaan, maar nooit gemeen zal bijten. Je zou kunnen stellen dat ‘ie daardoor van alle markten thuis is. Of je nou even ontspannen een blokkie om wilt gaan, sportief op koppel wilt surfen of ‘m even flink wilt uitmelken, de CB slikt dat allemaal als zoete koek. Hoewel je in het geval van dat laatste wel rekening moet houden met z’n gewicht. Ja, ik weet dat dit geen 58° hellingshoek is, maar we zijn nu gewoon op straat ja. Op straat waar het een half uur geleden nog de stront van de dijk regendeRijklaar geeft Honda de CB1000R op voor 212 kilo en hoewel dat geeneens superzwaar te noemen is, voel je dat wel. Met name bij het remmen en het omgooien van het ene op het andere oor en dan eigenlijk alleen wanneer je ‘van-dik-hout’ aan het rijden bent. In een meer aards tempo is er weinig op z’n stuureigenschappen aan te merken, maar bij een wielbasis van slechts 1.455 mm, een balhoofdshoek van 25° en een naloop van 100 mm hadden we niet anders verwacht. Ook op de vering valt weinig aan te merken, de Showa SFF-BP voorvork is comfortabel genoeg om oneffenheden in het wegdek te absorberen en tegelijkertijd sportief genoeg om bij extreme remacties niet door te slaan en is bovendien volledig instelbaar. Alleen achter merk ik op dat de Showa achtershock iets te enthousiast uitveert wanneer je op tempo drempels neemt, wat zich naar een tik in je onderrug vertaalt. 

Ook de remmen zijn prima voor elkaar. Zoals gezegd voel je bij extreem remmen wel dat het gewicht zich naar voren verplaatst, maar de SFF-BP is goed genoeg gedempt om dat op te kunnen vangen. Je hoeft dus niet bang te zijn dat de voorvork doorslaat, ook niet wanneer je vlak voor een drempel het anker uitgooit. De radiaal gemonteerde 4-zuiger Tokico in combinatie met de radiale rempomp zorgt voor een goede vertraging en geeft je goede feedback, maar van mij had de rem iets meer bite mogen hebben. Van de andere kant: beter een rem met minder bite die wél vertraagt dan een rem met veel bite die niet vertraagt. De CB1000R zit duidelijk in de eerste categorie.