Test: Ducati Scrambler Nightshift

“Het design van dit nieuwe voorbeeld van het “Land of Joy” is gekarakteriseerd door een klassieke lijn waaraan enkele agressieve klanken zijn toegevoegd die refereren naar de wereld van de Custom eigenbouw, zoals de afwezigheid van het achterspatbord”, aldus Ducati in de persinformatie van de Nightshift. “De nieuwe Ducati Scrambler Nightshift is klaar om de straten te Hoe later op de avond, hoe mooier het gezelschapveroveren met zijn zeer iconische stijl, de verfijning van zijn lijnen en de obsessieve zoektocht naar details. Dit nieuwe model, waarvan de naam meteen de sfeer van de nacht oproept, past in het "Land of Joy" als de ideale keuze voor iedereen die tegelijkertijd op zoek is naar een essentiële en stijlvolle fiets, met een comfortabele zitpositie, ook in het gezelschap van een passagier en waarmee de eigenaar kan experimenteren door middel van maatwerk.”

Dat Ducati met deze fraaie woorden de spijker op z’n kop heeft geslagen wordt ons snel duidelijk als we vlak voor het ingaan van de avondklok de Nightshift bij het Binnenhof hebben neergezet voor ons nachtelijk avontuur. “Excuse me, can we take a picture of the bike”, vragen twee jonge gasten die op ons af zijn komen lopen met een overduidelijk Pools accent. “Very nice bike, is it yours?” Om daarna met stomheid te worden geslagen als we zeggen dat ‘ie niet van ons is, maar van Ducati. “Ja oké, maar wie heeft ‘m dan gebouwd”, vragen beide jongens verbaasd, die inderdaad uit Polen afkomstig blijken te zijn en in Nederland studeren en werken – hoewel dat laatste vanwege de coronabeperkingen in de horeca nu even niet. “Ducati”, antwoorden wij. “Dit is de nieuwe Ducati Scrambler Nightshift.” In de stellige overtuiging dat hier een custombuild creatie staat lijken de twee vrienden maar niet te begrijpen dat deze motor gewoon van een productieband af is komen rollen, maar na drie keer uitleggen valt het kwartje dan eindelijk. “Serieus, ik had nooit gedacht dat dit een standaard model zou zijn. Het design is zó kek, en die details. Da’s toch om je vingers bij af te likken”, zegt een van de twee nog steeds stomverbaasd tegen ons. “Ik ben een echte motorliefhebber en dacht écht dat het een custombuild was. Veel plezier ermee!” 

Terwijl een laatste fietser ons stevig doortrappend passeert teneinde voor het invallen van de avondklok weer thuis te zijn, maken wij ons juist op voor de nacht. Volgens Ducati roept de Nightshift namelijk meteen de sfeer op van de nacht en geen betere manier om dat te checken dan midden in de nacht. Dat de Italianen met de Nightshift oog voor detail hebben gehad is nog eens duidelijk gebleken uit het gesprek dat we
Van welke kant je 'm ook bekijkt, de Nightshift is om door een ringetje te halen

Minimalisme ten voeten uit

De dubbelloops demper zorgt voor mooie klanken die niet te luidruchtig zijn dat ze de nachtrust verstoren

Geen goedkope stickers, maar een fraai gefreesd logo. Uitlaatbochten zijn ook ware kunst

Dat zadel maakt 'm wel superstrak. Noppen, uiteraard, maar dan wel noppen die sturen zojuist met de twee Poolse vrienden hebben gehad, een groter compliment dan mensen het idee te geven een uniek custombuild project te hebben gebouwd had Ducati zich niet kunnen wensen, maar dat is dus wel precies wat is gebeurd. En dat snappen we wel, veel meer dan de standaard Icon hebben de ontwerpers bij deze Nightshift oog voor detail gehad. 

Ducati zegt dat het ontwerp van de Nightshift is gekarakteriseerd door de keuze van klassieke en authentieke lijn, waarin het sportieve aspect door de afwezigheid van een achterspatbord wordt onderstreept. Op het oog lijkt het alsof ‘ie geen kontje heeft, maar enkel een zadelunit waarin achterlicht en knippers zijn verwerkt. Dikke kans dat dát een van de redenen was dat die twee Poolse gasten dachten dat het een custombuild project was, het is een designfeature waar in de custom garage cultuur veelvuldig gebruik van wordt gemaakt – het tot de essentie terugbrengen van een element. 

Het tot de essentie terugbrengen van het element zit ‘m niet alleen in het design, maar datzelfde gevoel overheerst zodra de motor is gestart en we ons gaan opmaken voor een nachtelijke rit door onze regeringsstad. Op een enkele auto na ligt de stad er stil en verlaten bij. Af en toe passeert een tram met daarin slechts enkele passagiers, waarvan we ons afvragen of ze onderweg zijn naar huis, of net als wij nachtdienst hebben. Enkele keren worden we door de nachtploeg van de Hermandad gepasseerd, maar waar we wel hadden verwacht meer dan eens uit te moeten leggen wat we in het holst van de nacht in hartje Den Haag moeten doen worden we geen enkele keer aan de kant gezet en ons naar de reden van onze nachtelijke aanwezigheid wordt gevraagd.