Zoeken

Test: Aprilia RS 660

Middenklasse herschreven

24 oktober 2020

De RS 660 biedt relatieve newbies of oudere heropstappers echter ook de kans om hun horizon te verbreden op een motor die allesbehalve intimiderend is en gewoon een genot is om op te rijden. Met een geclaimd vermogen van 100 pk bij 10.500 tpm bij een drooggewicht van slechts 169 kilo (183 kg rijklaar met volle 15 liter benzinetank) en een maximumkoppel van 67 Nm bij 8.500 tpm heeft Aprilia een ongeëvenaarde middenklasse tweecilinder op de markt gezet, waar geen enkele fabrikant zich Als je drie verschillende kleuren hebt die allemaal even belangrijk voor je zijn, dan wil je ze natuurlijk ook alledrie in beeld krijgen natuurlijkaan heeft gewaagd – behalve Norton dan die een 105 pk / 158 kg 650 Superlicht lanceerde die in z’n debuutrace in de 2018 Isle of Man TT 8e finishte in de Lightweight TT, maar vanwege het faillissement maar een kort leven beschoren was. 

De Aprilia RS 660 is echter hier en nu en heeft de lat aanzienlijk hoger gelegd ten opzichte van al het andere dat momenteel in het 650-800 cc tweecilinder segment beschikbaar is. De kans om een dag kennis te maken met een preproductiemodel tijdens de perspresentatie in de Dolomieten ten noorden van Aprilia’s hoofdkwartier in Noale net buiten Venetië, leerde mij dat de RS 660 het script voor sportieve straatmotoren heeft herschreven, door te bewijzen dat er absoluut een kern van waarheid zit in het oude cliché dat minder inderdaad meer kan zijn.

Want hoewel de dynamische excellentie van zijn motorprestaties en rijeigenschappen opvallende kenmerken zijn, is het meest onderscheidende element in de samenstelling van de RS660 in zekere zin zijn ultra-rationele rijpositie en algehele architectuur. Want dit is een twin die denkt als een eencilinder, dankzij z’n slanke, ranke bouw, gecentraliseerde massa en korte 1.370 mm wielbasis, wat zich vertaalt naar lichtvoetige stuureigenschappen, zonder dat dat ten koste van stabiliteit in snelle bochten is gegaan, of tijdens de enorme remmanoeuvres die de Brembo remmen weten te realiseren. Terwijl je op het 820 mm hoge zadel zittend nochtans niet het idee had opgevouwen te zitten, of óp een motor te zitten zoals bij de Triumph Daytona 675 – om maar eens een concurrent te noemen. 

Nee, aan boord van de RS 660 heb je eerder het gevoel om in de motor te zitten, wat in combinatie met de clipons die – net als Ducati’s Supersport – boven de kroonplaat uitsteken voor de ontspannen zithouding zorgt en je niet continue druk op je polsen voelt. Het zadel is daarbij ter plaatse van de tank smal gevormd, waardoor ook kleine motorrijders en motorrijdsters voor het verkeerslicht gemakkelijk beide voeten aan de grond kunnen zetten. De Aprilia twin heeft een gebalanceerde zithouding die ook relatief ruim mag worden
Heel herkenbaar Aprilia. RSV4 DNA, maar dan net effe wat anders

Informatie te over, maar zonder dat het té druk wordt

Het schijnt dat je iemand hier achterop kunt laten zitten. Zal best, als SM je ding is
genoemd, dankzij de relatief laag gemonteerde aluminium voetsteunen met opmerkelijk randje dat moet voorkomen dat je voet van de steun afglijdt. De steunen zitten echter hoog genoeg om te voorkomen dat de grondspeling een probleem wordt, zelfs wanneer de uitstekende grip van de Pirelli Diablo Rosso Corsa II tot het uiterste wordt gepusht. Banden die trouwens zeker hebben bijgedragen aan het lichtvoetige stuurgedrag van de RS 660. Dit is een zeer slim bedachte motor die rijders van alle staturen, zowel man en vrouw, zich thuis zal laten voelen. Het is ook een echt veelzijdig model dat doordeweeks perfect kan worden gebruikt voor woonwerk verkeer, om vervolgens in het weekend een circuitdag mee te pikken of een sportieve route te rijden. 

Hoewel het design van de RS 660 minder extreem is dan de RSV4 waar hij deels van is afgeleid, heeft de fiets een onbetwistbare familiegelijkenis met Aprilia’s WK winnende machine in het WK Superbike. Wat geen verrassing is als je nagaat dat beide modellen het werk zijn van designteams die door de legendarische progettista Miguel Galluzzi worden geleid. Aprilia’s kenmerkende triple LED koplampen zijn scherp gepositioneerd en de eveneens LED dagrijverlichting die rond de twee hoofkoplampen loopt geeft de motor zijn onderscheidende gezichtssignatuur. De knipperlichten zijn in het profiel van de DRL (Daytime Running Lights) ondergebracht, wat het frontale aanzicht nog compacter En dus springen we van de ene kleur over op de andere maakt, hoewel er voor iemand van mijn lengte van 1.80 mtr voldoende ruimte is om achter het scherm te kruipen dat me verrassend effectief tegen winddruk wist te beschermen. Jammer alleen dat de schakelaar voor het seinlicht zich zo gemakkelijk laat bedienen dat vaker dan me lief was ik per ongeluk aan het seinen was. 

De verlichting is uitgerust met een aantal features die het rijden veiliger moeten maken. Een schemersensor schakelt automatisch de verlichting in als het donker wordt, terwijl de zelf-uitschakelende knipperlichten ook gaan knipperen in het geval van wat Aprilia een noodstop noemt – of waarschijnlijk wanneer je op z’n Aleix Espargaro’s probeert te remmen. Tot slot is ook bochtenverlichting voorzien, twee extra lampen die de binnenkant van de bocht verlichten. Qua bodywork valt ook kuip op, waarvan de dubbele lagen een aerodynamische functie hebben om enerzijds de stabiliteit te bevorderen en anderzijds de warme lucht van je benen af moeten voeren. 


Welke vindt jij nou 't mooist? Als je 't mij vraagt: doe deze maar...