Test: Yamaha Ténéré 700

De Ténéré is een motor waarmee je overal kunt en durft te rijden, omdat jij de baas bent en de motor niet met je aan de haal gaat. Dat wil niet zeggen dat de motor tam aanvoelt, in tegendeel. Voor de aandrijving heeft de Ténéré 700 de 689cc CP2 aandrijfunit van de MT-07 en de Tracer 700 onder de framebuizen. Voor deze toepassing is het blok wel onder handen genomen. Zo is de injectiemapping aangepast, evenals het koelsysteem, de uitlaattuning, de airbox en de eindoverbrenging (nu 46/15). Warme chocomel zou d'r wel ingaan nu, maar ja, die fotograaf he...Dat alles voor een sterker middengebied en een directe respons. Het eindresultaat is een maximum vermogen van 54 kW (73 pk) @ 9.000 tpm en een maximum koppel van 68 Nm @ 6500 tpm. Er is ook een A2-variant.

Roffel

Getallen zeggen weinig, belangrijker is hoe het voelt. En het voelt soepel en rap! De blok geeft een lekkere, rustige roffel met een ietwat rauw randje dankzij de 270° krukas. Die geeft hem een vonkinterval van 270°- 450°- 270° net als een V-Twin. Zodra je de goed doseerbare, kabelbediende koppeling loslaat gaat de Ténéré er beheerst vandoor. Ook in de dorpen en steden is hij de vriendelijkheid zelve dankzij de brede powerband: je kunt vanaf 2000 toeren het gas opentrekken, dan roffelt hij er netjes en gecontroleerd vandoor. Hij trekt dan lekker lineair door tot ongeveer 6000 toeren. Daarna doet hij er een schepje bovenop met een lekkere boost, maar nog altijd vergelijk vergezeld van een rustige, nette roffel. En dat is bijzonder, want deze motor is voorzien van een Akrapovic sportuitlaat, Als 'ie nou nog lang door blijft gaan, dan peer ik 'm er zo tussenuit. De waterdichtheid van m'n kleding wel lang genoeg getest...maar ook daarmee klinkt deze allroad heel beschaafd. Zelfs als je vol gas bij het stoplicht wegstuift. Want dat is het leuke aan deze Ténéré: als je hem laag op de toeren rijdt, is het een gemakkelijke, rustige allemansvriend. Maar krijg je het op je heupen, dan trek je hem door in de toeren en dan is het een razendsnelle, sportieve allemansvriend. De gasaanname blijft perfect, de bak schakelt soepel en precies en de afstanden tussen de versnellingen zijn goed gekozen. Dat merk je vooral in de file, waar je nooit loopt te zoeken tussen twee versnellingen. Hij trekt altijd wel en gaat er zelfs bij 120 in de zes nog vlot vandoor, met 5300 tpm op de klok. Zelfs bij 180 km/uur, als de oude 660 al lang en breed de handdoek in de ring had gegooid, trekt de 700 nog door. En dat terwijl de Ténéré nog behoorlijk zuinig is ook: ik reed twee tanks met 23 km per liter. Volgens Yamaha kom je dan ook 350 km ver, maar ik tankte toch met 254 km op de teller, als het een-na-laatste blokje van de benzinemeter al even uit was. Met dus nog 4,5 liter in de
Voorvork is qua in- en uitgaande demping instelbaar. Brembo remmen voelen in de regen tam, maar met droog weer viel 't gelukkig mee

Uiteraard ook Brembo langs achteren. Kettingbeschermer is accessoire 

Uiteraard kunnen die rubbertjes eruit, voor wie echt offroad wil gaan. Accessoire zadel is lekker vlak, maar wel hoog 16 litertank, waar niet alleen E10 in mag, maar zelfs minderwaardige stookproducten met een octaangetal van 90 RON, die je op je wereldreis wel eens tegen kunt komen.

Wegligging

Niet alleen motorisch is de Ténéré 700 een allemansvriend: ook qua weggedrag is hij zo volgzaam als een golden retriever. Je kunt een heel gemakkelijk manoeuvreren en eventueel staand op de voetsteunen door smalle weggetjes of gravelpaadjes sturen. Als je heel scherpe u-bochten wilt maken, is het wat lastig dat hij zo hoog is, omdat je dan toch graag een voet aan de grond wilt zetten. Je merkt daarbij ook dat hij een beetje een grote naloop van 105 mm en “luie” balhoofdhoek van 27° heeft. Dat is gedaan om te zorgen dat hij offroad over een goede rechtuitstabiliteit beschikt en om te zorgen dat hij op de snelweg stabiel blijft. Dat is hij, tot 180 km/h toen gaat hij kaarsrecht rechtdoor en laat hij zich niet van de wijs brengen als je wat aan het stuur trekt of wat langsrichels tegenkomt. Dat is met motoren met lange veerwegen vaak wel anders. De Ténéré is stabiel en stuurt gewoon lekker, ook op hoge snelheden. Je kunt hem precies mikken waar je hem hebben wilt; in lange doorlopers blijft hij neutraal en in scherpe bochten kun je hem perfect op de apex kwakken, zonder dat hij de neiging heeft om wijd te lopen. Ik had het kunnen weten, nog even onverhard. Uiteraard vol kuilen en gaten, zodat het water nu echt m'n laars inlooptOok als je remmend een bocht ingaat, merk je dat hij geen enkele neiging heeft om zich op te richten, hij valt ook niet verder de bocht in zodra je de rem loslaat. Het blijft heel vertrouwd aanvoelen, terwijl de Pirelli Scorpion Rally STR-banden toch een behoorlijk open profiel hebben. Ze hebben echter zat grip, zelfs in de regen, die ik in overvloed mocht meemaken deze week...! 

Strak

De Ténéré schept veel vertrouwen. Enerzijds door het gemakkelijke stuurgedrag, dat profiteert van het lage gewicht van slechts 187 kg. Het komt echter ook omdat de machine goed in balans is. De gewichtsverdeling is 48% voor, 52% achter en de vering is van grote klasse. De veerweg is er, maar de vering is stug en progressief genoeg om een goede feedback aan een goed absorptievermogen te koppelen. Op klinkerweggetjes voelt het wat stug, maar als je dan de Brabantse gravelpaden op stormt merk je ineens hoe strak de motor blijft. Hij vliegt over kuilen en bulten alsof ze er niet zijn en hij duikt niet eens heel hard als je flink in de ankers gaat. De dubbele, 282mm remmen – voorzien van Brembo zwevend gelagerde tweezuigerremtangen - zijn goed te doseren. In de regen vond ik ze wat tam, maar bij droog weer blijken ze soepel aan te grijpen en goed door te remmen wanneer je doorknijpt, zonder dat ze te fel zijn.