Test: Moto Guzzi V85 TT

De V85 TT is een échte vertoning als je ‘m in het echie ziet, vooral de suggestieve two-tone kleurstelling, en ook de kwaliteit en afwerking oogt van extreem hoog niveau. Neem plaats op het 830 mm hoge zadel (optioneel kan een 810 mm en 850 mm zadel worden gekocht) en je wordt verwend met een behoorlijk rechtop maar wel zeer comfortabele zithouding via het taps toelopende aluminium stuur en de relatief laaggeplaatste voetsteunen, die desondanks alleen als je goed je best doet in bochten Had ik al gezegd dat ik in tijden niet zoveel lol heb gehad?bij extreme hellingshoeken het asfalt zullenschrapen – slijtboutjes zijn niet voorzien. De Kayaba vering is echt supergoed,met name de voorvork die goede feedback geeft bij met name de Metzeler band op de Urban gekleurde modellen. Ondanks de smalle 19” voorband kun je behoorlijk wat bochtensnelheid aanhouden, op een manier die je eerder niet voor mogelijk hield voor dit type motor. De tractiecontrole laat het toe om vroeg en hard op het gas te gaan vanuit de aaneenrijging van bochten langs de zuidwestkust van Sardinië. Het enige puntje van kritiek dat ik daar had was dat de achtershock een beetje ‘droog’ is in lowspeed demping over hobbels en bobbels in het asfalt, met name de initiële compressie was niet zo soepel als ik had gehoopt. Medium en high-speed demping is daarentegen prima voor elkaar, zelfs zonder linksysteem – ik voelde de shock onder me soepel in- en uitveren in snelle bochten met een dip in het midden, of over een serie oneffenheden op hoge snelheid genomen. 

De radiale remmen doen precies wat je verwachten mag van een product met Brembo op het label. De initiële bite is sterk maar niet té – ze voelen beter aan dan dezelfde remmen op de Triumph 1200 Scrambler die te agressief zijn voor offroad gebruik. Niet hier – of het de keuze van remblokken of de rempomp is, Moto Guzzi heeft de juiste keuze gemaakt en datzelfde geldt voor de manier waarop de V85 TT stuurt. Afgaand op de ultraconservatieve geometrie had ik verwacht dat ‘ie enigszins als een vrachtauto zou sturen en dat ik het hefboomeffect van het brede stuur ten volle zou moeten benutten om de TT de bocht om te krijgen, maar ik had het niet verkeerder in kunnen schatten. De V85 is supergemakkelijk van richting te veranderen en houdt eenmaal gekozen z’n lijn mooi vast, waarmee het een van de Vanuit het niets zoiets op de markt zetten, chapeau. Als dit niet als warme broodjes over de toonbank gaat...fijnste straat enduro’s is die ik in tijden gereden heb – de manier waarop deze Guzzi stuurt is haast delicaat. Je kunt zelfs meteen vinger de voorrem aanraken om net even dat tikkie te veel snelheid eenmaal in de bocht te reduceren en deze V85 doet dat zonder zich op te richten zoals sommige andere motoren met zoveel naloop neigen te doen. Goed werk, amici.

Het echte applaus moet echter worden bewaard voor het uitmuntende nieuwe motorblok van de V85 TT, dat veel moderner en verfijnder aanvoelt dan elk Moto Guzzi 90° stoterstangen V-twin dat dit blok voor is gegaan. Druk op de startknop en de twin komt direct tot leven en schud daarna bij 1.300 tpm stationair onvermijdelijk heen en weer als gevolg van de in lengterichting geplaatste krukas. Bedien daarna echter de lekker lichte koppeling – deze fiets zal vanwege dit en de rechtop zithouding een uitstekende commuter zijn – om de eerste versnelling te
Is dit gaaf of is dit gaaf? Een 20 mm lager of hoger zadel is leverbaar

Vergeet alle Guzzi blokken uit het verleden, dit is de alles-is-anders-show

Enkele Kayaba monoshock aan de rechterzijde, Kayaba upside down en Brembo voor. Nog vragen?selecteren, en niet alleen ontbreekt dan Guzzi’s traditionele ‘klonk’ die zo kenmerkend was voor een Guzzi versnellingsbak, maar je wordt verwend door een heerlijke vermogensafgifte die haast op een turbine lijkt. Het blok is ongelofelijk soepel en dat is niet alleen voor Guzzi begrippen, maar ook vergeleken met de concurrentie.

Nu moet daar wel een kleine kanttekening bij worden geplaatst. Hoewel het blok van onderuit mooi oppakt wordt ‘ie pas echt sterk wanneer je de 3.500 tpm bent gepasseerd, dan is het blok sterk genoeg om er echt vandoor te gaan. Rijdt in zesde versnelling minder toeren dan dat en het blok voelt ietwat traag aan. Je wordt dus aangemoedigd om de boterzacht schakelende versnellingsbak te gebruiken – ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst deze woorden heb gebruikt om een Guzzi versnellingsbak te omschrijven – om het blok op toeren te houden. Doe dat en je wordt verwend met een heerlijke respons, wat in mijn geval betekende dat ik het grootste deel van de trip in vierde versnelling reed – En dan te bedenken dat dit nog maar het begin is...ik vermoed dat de zesde versnelling een overdrive is en ook de overbrenging van de vijfde versnelling is behoorlijk groot.

Een van de drie motoren die ik gedurende de dag reed had last van kleine trillingen in de voetsteunen zodra ik boven de 5.000 tpm kwam, wat gezien het feit dat je bij dat toerental in zesde versnelling 130 km/u rijdt, zonder meer irritant is. Buiten dat is het blok echter zeer soepel met alleen een paar kleine tintelingen door het zadel als je in de buurt van de 7.800 tpm toerenbegrenzer komt, en in alle eerlijkheid is heb je daar zo hoog in toeren eigenlijk niets te zoeken. Dat soort motor is het niet. In plaats daarvan wil je juist surfen over de ultravlakke koppelkromme van de V85 TT en ergens bij 6.800 tpm de volgende versnelling selecteren, waarna je elke keer weer terugvalt naar het vette deel van de powerband.