Test: Kawasaki Z400

Nog niet genoeg vernieuwing voor je? Dan gaan we nog even door. Dankzij grote 32 mm inlaatkleppen kan er meer lucht de cilinder instromen, de gaskleppen zijn nu ovaal gevormd, waardoor deze in gesloten toestand onder een hoek kunnen staan. Wat op zijn beurt weer goed is geweest voor de gasrespons, doordat de gaskleppen nu sneller openen. Trouwens, nu we ’t toch over de gaskleppen hebben, dankzij de mogelijkheden van moderne benzine-injectie kon de tweede vlinderklep zoals die bij de 
Wavedisks, uiteraard. Remschijf voor is gelijk aan die van de Z1000

Akra voor het betere geluid, zeker een aanrader. Blok is er met sprongen op vooruit gegaan

Geen rubberen steuntjes om trillingen te verbloemen, maar fraaie aluminium exemplaren. Bak schakelt trouwens fantastisch, ook zonder koppeling Z300 was toegepast komen te vervallen. De injectoren zelf zijn trouwens dichter bij de inlaatpoorten gepositioneerd, om benzine rechtstreeks in de verbrandingskamer te kunnen spuiten. En dan zijn er nog zaken als de gesmede nokkenas (normaal voorbehouden aan dikke fietsen) waarmee 200 gram aan gewicht is bespaard (hey, alle kleine beetjes helpen hè), de oliespray tegen de onderkant van de zuiger wat een lichtgewicht ontwerp mogelijk heeft gemaakt, de vlakke zuigerkop die voor verhoging van de compressieverhouding heeft gezorgd (11,5:1), het lichtgewicht vliegwiel dat ervoor heeft gezorgd dat het blok nu sneller in toeren klimt. 

Door het compleet nieuw ontwikkelde motorblok als dragend deel in het rijwielgedeelte op te nemen is enerzijds gewicht bespaard en anderzijds de stijfheid van het geheel vergroot, doordat een lichtgewicht buisframe is toegepast. Een Swingarm Mounting Plate, een aluminium diecast schetsplaat, heeft dwarsverstevigingen overbodig gemaakt – waarmee weer gewicht is bespaard – en heeft ervoor gezorgd dat de achterbrug in het blok kan scharnieren, wat de stabiliteit heeft vergroot. Aan de voorkant heeft Kawasaki nu een stijvere 41 mm voorvork gemonteerd (was 37 mm) die stijf genoeg Zei het je toch. Misstaat 'm zeker niet, dit Bordeaurood. Doet me denken aan de 1992 ZXR750is om opgewassen te zijn tegen de grotere 310 mm remschijf die exact hetzelfde is als de Z1000, maar verder geen afstelmogelijkheden heeft. Enkel bij de achtershock kan de veervoorspanning in 5 standen worden aangepast, maar in alle eerlijkheid is dat verder ook geen gemis. We hebben gedurende de dag geen enkel moment het idee gehad dat we aan de vering hadden willen sleutelen.

Volgens Kawasaki brengt de Z400 rijklaar slechts 167 kilo op de schaal en dat is 3 kilo minder dan de oude Z300, ondanks dat de fiets meer dan 15% sterker is geworden. Want dat was nog onvermeld: de Z400 wordt opgegeven voor een topvermogen van 45 pk bij 10.000 toeren en een maximum koppel van 38 Nm bij 8.000 toeren per minuut en dat is inderdaad een flinke klap meer dan de 39 pk en 27 Nm van de oude Z300. 

Dat laatste is op de prachtige route die Kawasaki voor ons heeft uitgezet goed te merken. Het eerste wat opvalt zodra de Z400 de weg op wordt gestuurd is hoe ontzettend soepel het blok loopt en hoe ontzettend gemakkelijk ‘ie in toeren klimt. Of eigenlijk het tweede, het eerste dat opvalt is hoe ontzettend compact deze 400 zit. Iets té compact als je ’t mij vraagt, maar gelukkig heeft Kawasaki een 30 mm hoger zadel om dat probleem op te lossen, maar dat even terzijde. Buiten dat de voetsteunen net iets hoger zitten dan je zou verwachten (of het zadel net iets lager, net hoe je het bekijkt) is er echter weinig op de zit aan te merken. Het zadel is prima voor elkaar, het stuur zit precies waar je het wilt om een tikkie voorover te zitten en je kunt je derrière lekker tegen de duozit aan leggen wanneer je sportief aan het knallen bent. 

Eerst even terug naar dat soepele motorblok. Ik zou zelfs durven te stellen dat je ‘m schakellui kunt rijden, hoewel je dan geen wonderen moet verwachten. Het blijft natuurlijk wel een ‘kleintje’ 400 voor het A2 rijbewijs. Maar toch is het opmerkelijk hoe mooi en lichtvoetig het blok echt loopt. Het blok is trouwens niet het enige dat lichtvoetig is, lichtvoetig is ook de koppeling die 20% minder kracht vergt dankzij een compacter slipper-assist ontwerp (van ø139 mm naar ø125 mm), lichtvoetig is ook de versnellingsbak die zelfs Mocht je komende zomer toevallig naar de Costa Brava gaan, neem dan de kustweg van Tossa richting het noorden. Aanrader, echtzonder koppeling probleemloos op én terug te schakelen is. En lichtvoetig zijn ook de stuureigenschappen, wat deels is gerealiseerd door de wielbasis van 1.405 naar 1.370 mm te verkleinen. 

Het eerste deel van de route tot aan Lloret de Mar zijn de wegen deels nog nat van de vele regen de nacht ervoor en veel drukker dan ik voor deze tijd van het jaar had verwacht, maar geeft wel een goed beeld van hoe de Z400 in gewoon woon-werk verkeer te rijden is. En dat is, zoals gezegd, zeker niet verkeerd. Als een verse haring die je keel naar binnen glijdt, dat idee. De kustweg van Lloret naar Tossa de Mar begint het feest echter pas echt en de weg daarna vanuit Tossa richting het noorden helemaal, deze wegen lijken haast voor deze Z400 gemaakt. En andersom. Met speels gemak wordt de ene na de andere krappe bocht verorberd en ook snelle bochten kan nog behoorlijk hard doorheen worden gejast zonder dat het rijwielgedeelte begint te protesteren. Met dank ook aan het vertrouwen dat de Z400 je geeft. Hoe zeiden ze het bij Kawa ook alweer? “Een rijder-vriendelijke combinatie die niet alleen ideaal is voor fun in het weekend, maar ook voor alledaags woon-werk verkeer, ideaal voor Zouden ze d'r eigenlijk bij moeten doen, een weekendje hier knallen met je eigen Z. Kun je het ervaren dat we echt geen poep zitten te pratenbeginners, heropstappers en downsizers,” en afgaand op het gemak waarmee deze heerlijk bochtige kustweg wordt afgeragd en de smile van oor tot oor in m’n helm kan ik niet anders dan toegeven dat dát geen sterke praat is geweest.

Voor wat betreft de vering heeft Kawasaki duidelijk het accent op comfort gelegd en dat is goed voor wanneer je naar je werk aan het tokkelen bent en wanneer je een tikkie sportief aan het rijden bent, maar voor wie er een hobby van heeft gemaakt om elke rit er vol tegenaan te gaan zou de vering een tikkie directer mogen zijn en meer feedback mogen geven. Begrijp me goed, het is niet dat je niet hard kunt knallen met deze Z, het is meer dat ‘ie d’r niet voor uitnodigt. Beetje het allemansvriend idee, hij doet alles uit de kunst, maar heeft niet iets waar ‘ie echt in uitblinkt. Datzelfde kan worden gezegd van de remmen, die van mij wat meer initiële bite hadden mogen hebben. Met de vertraging die wordt gerealiseerd als je eenmaal aan het doorknijpen bent is niets mis mee, maar dat eerste aanlegmoment had iets strakker mogen zijn. Daar staat weer tegenover dat deze rem je never nooit verrast en daar valt zeker ook wel iets voor te zeggen.