Test: Kawasaki Z400

We denken niet dat er ook maar één iemand is die het niet aan heeft zien komen dat Kawasaki de Z400 zou gaan lanceren als opvolger van de Z300. Het afgelopen jaar had Team Green al de Ninja 400 op de markt gezet als opvolger van de Ninja 300 en laat de Z300 nou van die Ninja zijn afgeleid. Of andersom, ’t is maar net hoe je het bekijkt. Bij Kawasaki houden ze het er zelf op dat beide motoren gelijktijdig zijn ontwikkeld en datzelfde geldt natuurlijk dus ook voor de 400 versies. Zoiets zou de dokter eens voor moeten schrijven. Drie maal daags als 't effe kanEn dus hadden we er ons met een beetje knip en plakwerk gemakkelijk vanaf kunnen maken, maar in alle eerlijkheid zouden we deze Z400 te kort doen. Bovendien zijn er links en rechts toch nog wel wat verschillen te ontdekken tussen de gestroomlijnde Ninja en de naakte Z. 

Ten opzichte van de Z300 – waar je ‘m eigenlijk ook mee moet vergelijken, niet met de Ninja – biedt de Z400 op alle vlakken een significant verbeterde performance. Tenminste, zo claimt Kawasaki en grotendeels hebben ze ook wel gelijk. In een notendop is het blok maar liefst 15% sterker en is het rijwielgedeelte op alle vlakken naar een hoger niveau getild met onder andere betere vering en remmen. Wat we daar in de praktijk van moeten merken? Een blok dat veel sterker is van onderuit en een Z400 die veel beter stuurt. Of, om Kawasaki’s eigen woorden er weer even bij te halen: een rijder-vriendelijke combinatie die niet alleen ideaal is voor fun in het weekend, maar ook voor alledaags woon-werk verkeer. 

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Tom Haanstra, Ula Serra