Test: Kawasaki Versys-X 300 Adventure

Vanaf de afrit van de vierbaansweg begint de pret pas echt. De bergweg door het Espai Natural de les Guilleries-Savassona is van de krapste soort, maar lijkt deze Versys-X op het lijf geschreven te zijn. Met speels gemak kan de motor van het ene op het andere oor worden gelegd en zelfs de krapste haarspeldbochten zijn kinderspel, waarbij de kwaliteit van het asfalt nog geeneens zoveel verschil uitmaakt. Krappe bergweg, check! Als de brandweerIn het begin is het asfalt nog redelijk strak en zijn de bochten nog niet superkrap, maar dat verandert naarmate we dieper de bergen ingaan tot het niveau dat ik twijfel of ik nog wel goed zit. De Versys deert het steeds slechter wordende wegdek en de steeds krappere bochten echter helemaal niets en slikt alles als zoete koek. Terwijl Google Maps me leert dat ik nog steeds op de goede weg zit, maar wel aangeeft dat ik over de resterende 50 kilometer tot Rupit – de meetingpoint met m’n fotograaf – nog anderhalf uur zal doen. Slik. 

Ook het onverharde deel van de route is voor de Versys-X geen enkel probleem, maar in alle eerlijkheid was het ook niet super extreem. Meer een onverharde weg van slechte kwaliteit, dat idee. Voor echte trialpaden à la de KTM Adventure Rally zou de beperkte veerweg van 130 mm voor en 148 mm achter de Versys-X de das omdoen, evenals z’n voor offroad begrippen beperkte grondspeling van 180 mm, maar buiten dat zou je denk ik nog een heel end kunnen komen. Op deze onverharde weg geeft de vering geen reden tot klagen, de gekozen setting is echt prima voor elkaar. Zowel voor als achter worden oneffenheden dusdanig geabsorbeerd dat zelfs het meest erbarmelijke wegdek niet oncomfortabel voelt. De voorvork is soepel genoeg om alle hobbels en bobbels als een stoomstrijkijzer glad te strijken, maar is stug genoeg om te voorkomen dat ‘ie bij hard remmen doorslaat. Ook over de achtershock niets dan lof, pas op het Franse platteland waar de bochten wat ruimer zijn merk ik dat bij snelle bochten van pak ‘m beet boven de 120 km/u de grens van de shock wel is bereikt en er beweging in de achterkant ontstaat. Kan trouwens niet krap genoeg zijn voor deze XZonder dat het trouwens angstaanjagend wordt, geen enkel moment dat we dachten “nu wordt het te gek.”

Het enige wat me de eerste dag teleurstelt is het zadel. Dat en de actieradius. Eerst dat zadel: tegen het eind van de dag heb ik best een zere kont, maar de andere dagen heb ik nergens geen last meer van gehad. Of ik ben er gewend aan geraakt. Dan het verbruik: Kawasaki claimt dat je makkelijk 400 kilometer moet kunnen rijden op een tank, maar op de onverharde weg raak ik toch lichtelijk in paniek als in het display het aantal restkilometers tijdens de fotografie onder de 40 km komt. Mijn geluk dat Joan op steenworp afstand van hier woont en weet waar hier in de buurt de tankstations zijn. Om eenmaal bij de pomp te zien dat het aantal restkilometers alweer tot 90 km is gegroeid en er slechts 13,65 liter in de 17 liter tank kan. Bij een tripmeterstand van 267,4 kilometer is dat een stuk minder zuinig dan ik had verwacht (1:19,6 om precies te zijn - 5,1 liter voor de Belgische lezers),
Geen kakofonie aan geluid, maar of dat erg is? Blok loopt echt fan-tas-tisch

Schermpje beschermt best goed en turbulentie valt heel erg mee. Handkappen waren wel lekker in de regen, handvatverwarming zou nog mooier zijn geweestmaar de volgende dagen zal blijken dat de fotografie hier volledig debet aan is geweest. De tweede dag rijd ik probleemloos op een tank naar Millau en gooi bij een tripstand van 378 km (en volgens het display nog 78 restkilometers) de tank weer vol met 14,61 liter E10, ofwel een verbruik van 1 op 25,9 (3,9 liter)! Met een 17 litertank geeft dat de Versys-X een actieradius van 440 kilometer, maar ik denk dat wanneer ik het rustig aan zou doen 500 kilometer zelfs wel haalbaar zou moeten zijn.

Met inmiddels een kleine 650 kilometer op de klok in fantastisch weer besluit ik nog een klein stuk door te rijden en vind een hotel 57 kilometer verderop, maar als ik in het zicht van de haven ben en nog maar 20 kilometer heb te gaan kleurt de lucht precies de kant die de weg opslingert gitzwart en word ik op ongekend noodweer getrakteerd. Nu had ik gelukkig precies op tijd m’n regenbroek aangedaan, bovendien leren die laatste kilometers in zeikregen me dat de Versys-X 300 daar eigenlijk niet wakker van ligt. De volgende dag wordt me dat nóg duidelijker, als ik vanuit Banassac via het Parc naturel régional de l’Aubrac en Parc natural régional des Volcans d’Auvergne mijn route richting Onverharde wegen, check! Volgende keer maar eens met noppenbanden doen, kunnen we nog verder gaanNederland vervolg en een groot deel van de dag in miezerregen bij temperaturen van zo rond de 12°C rij. Om nog maar te zwijgen van de mist die me bij tijd en wijle op de bergpassen het zicht ontneemt. 

Omstandigheden waarvan je denkt “Oh was ik maar…”, maar opnieuw raakt de Versys-X 300 hiervan niet van de wijs. Sterker: ondanks het slechte weer heb ik het echt prima naar m’n zin en had voor nu misschien alleen handvatverwarming gewenst, maar dat is ook het enige. Het tempo is niet veel langzamer dan dat het de eerste twee zonovergoten dagen was en in alle eerlijkheid zijn er niet veel motoren waar ik onder dit soort omstandigheden zoveel plezier mee heb gehad en zo sportief en gemakkelijk heb gestuurd. Wat naast de goede vering door de zijdezachte gasrespons, de lineaire vermogensafgifte en zeer gebruiksvriendelijke remmen komt. Trouwens, wat remmen betreft: de enkele schijf voor had van mij iets meer bite mogen hebben, maar buiten dat is er geen reden tot klagen: de vertraging is prima voor elkaar.