Test: Kawasaki Versys-X 300 Adventure

“Ik heb een behoorlijk pittige route voor je uitgezet dwars door de Pyreneeën,” vertelt Joan Marti Utset van het in Lloret de Mar gevestigde Crom Events, dat voor ons de eerste twee dagen van de trip tot aan het Franse Millau heeft uitgezet, ’s ochtends aan het ontbijt. “Het eerste stuk is even rechttoe-rechtaan, waarvan een stukje vierbaans – nee, geen snelweg – om op gang te komen, maar daarna is het alleen nog maar bocht, bocht, en nog meer bocht. Zoveel dat je aan het eind van de dag geen bocht Je bent helemaal gestoord, van Spanje naar Nederland met een 300? Hoeveel maanden heb je uitgetrokken?meer kunt zien. Het laatste deel van de route van vandaag is offroad, maar zorg dat je daar niet later dan half 6 bent. Daarna wordt het donker en dat is op normale bergwegen in de Pyreneeën al een uitdaging, laat staan dat je dat offroad moet doen.” Nou, dan moesten we maar niet te veel tijd verspillen, spullen op de motor en koers zetten richting Nederland. 

Dat spullen op de motor pakken gaat trouwens supergemakkelijk. Standaard is de Versys-X 300 al voorzien van stevige handgrepen en een bagagerek met ogen om een sjorband (of in ons geval: een Rockstrap) doorheen te halen, daarnaast was ons testexemplaar voorzien van het Adventure pakket dat naast valbeugels, handkappen, een middenbok en een tankpad uit twee 17 liter kunststof zijkoffers bestaat. Niet echt supergroot (en daardoor totaal niet hinderlijk bij bijvoorbeeld filerijden), maar gelukkig wel precies groot genoeg voor m’n laptopschoudertas, waar alle elektronische apparatuur en laadstekkers en kabels in zit. De andere koffer gebruik ik om wat grijpgrage spullen in op te Laat ze maar, wij weten wel beter ondertussenbergen als een fotocamera om onderweg kiekjes te kunnen maken, een regenbroek (je weet maar nooit) en wat flesjes water voor onderweg, en de rest van de spullen in m’n bagagerol. Meer dan genoeg bagagemogelijkheden dus om er een weekje tussenuit te gaan.

De bevestiging van de koffers aan de motor is trouwens prima voor elkaar, maar dat kan niet van het slotmechanisme van het deksel worden gezegd: doordat het aan de binnenzijde niet is afgeschermd draait het slot niet alleen niet echt soepel met een volle koffer, maar zijn we nog voor het eind van de eerste dag van de linkse koffer al het slotje kwijt zijn. Waarschijnlijk is het mechanisme afgebroken toen voor de foto de laptoptas er vlug even moest worden uitgehaald (en weer terug gestopt). Door de bagagerol iets meer naar links (boven het deksel) te verplaatsen zijn we van een bij slecht wegdek klepperend deksel verlost, maar het verdient niet de schoonheidsprijs. Geen lekker begin van de trip, maar we weten dan nog niet dat dat meteen het enige is waar we deze trip tegenaan zullen gaan lopen. 

Nog voordat Lloret de Mar achter me ligt weet ik alweer waarom we twee jaar geleden zo ontzettend gecharmeerd waren van deze Versys-X 300. Met een rijklaargewicht van slechts 175 kilo is Kawa’s kleintje Allroad lekker licht en dat gecombineerd met de smalle bandjes zorgt ervoor dat ik als een gladde aal door het compleet vastgelopen verkeer in Lloret manoeuvreer. Nooit gedacht in Lloret de Mar in de file te staan, en zeker niet in deze tijd van het jaar nu de storm die hoogseizoen heet grotendeels is geluwd.
Volwassen display, overzichtelijk ook. TomTom kan mooi op 't stuur worden gemonteerd

Geen fratsen, dus gewoon oldskool schakelaars waar niets mis mee is

Onderdeel van het Adventure pakket: beugels, tankpad..

En een kofferset, precies groot genoeg voor onze laptop schoudertas Dat superwendbaar heeft de Versys-X ook te danken aan z’n uitgekiende zit. Oorspronkelijk hadden ze in Akashi een 815 mm zadel bedacht, dat optioneel voor een 845 mm zadel kon worden ingeruild, maar in Europa hebben ze dat slim omgedraaid en het 845 mm zadel standaard gemaakt, waardoor ‘ie veel volwassener aanvoelt dan de typenaam doet vermoeden en ergonomisch nu heel erg doordacht is. Ondanks dat ik met 1.72 mtr lengte niet al te groot ben krijg ik gemakkelijk beide voeten aan de grond, alleen het opstappen is vanwege de koffers wat lastiger, maar 9 van de 10 keer stap ik gewoon via de voetsteunen op. 

Eenmaal de verkeersinfarct van Lloret achter me tokkel ik relaxt met het verkeer mee, waarbij de toerenteller zo rond de 6~7.000 toeren verblijft. Als je alle ruimte hebt is inhalen vervolgens prima te doen, maar wie dat even vlug wil doen zal twee of drie versnellingen terug moeten gaan. Waarbij we bij het tweede punt aan zijn gekomen waarin deze X ontzettend uitblinkt: de versnellingsbak. Mooi dat Kawasaki een slipper-assist koppeling heeft voorzien die de bediening vederlicht heeft gemaakt, maar behalve met wegrijden heb je de koppeling nergens voor nodig. Zowel opschakelen als terugschakelen gaat ook zonder koppeling perfect, who needs a quickshifter wanneer je een bak hebt die zo goed schakelt als deze Versys-X 300. "Elke weg, elk moment." Dat moesten we dan maar eens proberen hè...Als op het kleine stukje vierbaansweg het tempo wordt bespeur ik lichte trillingen in de voetsteunen, maar dat komt meer door z’n maagdelijke kilometerstand van net 400 kilometer. Tweeduizend kilometer later terug in Nederland zijn ze weg (of we zijn er gewend aan geraakt en dat het ons niet meer stoort, dat kan natuurlijk ook). Bij 120 km/u in zes draait de 289cc paralleltwin 9.000 tpm en met het rode gebied vanaf 12.000 tpm lijkt het einde dan wel in zicht te zijn, maar de begrenzer grijpt pas 1.000 toeren later bij 13.000 tpm in. Niet dat we dat in zes hebben gered, maar inmiddels alweer een weekje terug in eigen land weten we dat een kruissnelheid van 140 km/u prima is te doen.