Zoeken

Test: MV Agusta Brutale 800 RR

Driecilinder serenade

9 mei 2018

Druk echter op de startknop en je wordt nog steeds verwend door een typische driecilinder serenade die weliswaar ietwat stiller maar nog steeds heel herkenbaar MV Agusta is. “We hadden een duidelijk doel voor ogen en dat was dat we niet op geluid wilden inboeten,” aldus Gillen. “Een MV moet klinken als een MV en moet voelen als een MV, dus we wilden de trillingen niet helemaal elimineren, alleen degenen die irritant zijn.” Buiten het 3-1-3 uitlaatsysteem met schuin afgesneden triple eindpijpjes heeft MV dat gerealiseerd door onderdelen in het motorblok te herzien, waaronder de balansas, primaire aandrijving, de aandrijving van de kleppentrein en de waterpomp, evenals een andere manier
Lijkt hetzelfde, maar toch compleet anders. Het display is de grootste teleurstelling: MV onwaardig: slecht afleesbaar en vreselijk achterhaald. Foei MV, voor dat geld toch op z'n minst een TFT

Nog zo'n bron van ellende, de menuschakelaars waar geen gevoel in zit. Probeer dat maar eens met dikke handschoenen aan, veel succes!

Euro 4, maar 't klinkt nog steeds als een MV. Rauw, gemeen, scherp. En het mooie is, dat inlaatgeluid zit je met je helm dus precies bovenop

Aan oog voor detail hebben ze in Varese geen gebrek gehad. Zelden een motor gezien die zó mooi is afgewerkt (buiten dat achterlijke display dan...)
het motorblok starrer in het frame te monteren, door middel van twee losse schetsplaten aan de voorkant in plaats van een enkele lange bout, wat tot een hogere torsiestijfheid van het geheel en verminderde trillingen heeft geleid. Door de vorm van de 16,5 liter benzinetank te herzien kon een grotere airbox worden toegepast, terwijl de vier rijmodi – Sport, Normal, Rain en Custom – nu door een nieuw algoritme van de Mikuni ride-by-wire worden aangestuurd. De verhoudingen van de versnellingsbak zijn niet aangepast, maar de natte antihop koppeling wordt nu hydraulisch bediend en de Electronically Assisted Shift (EAS) 2.0 quickshifter met autoblipper standaard is voorzien.

Het herziene frame heeft nog steeds z’n kenmerkende MV Agusta lay-out dat uit een vakwerk buisframe in combinatie met aluminium schetsplaten bestaat waarin de achterbrug scharniert, maar in plaats van het veelgebruikte 4130 chroommolybdeen heeft MV nu het vakwerk buisframe van ALS legeerstaal gemaakt dat naar verluid roestbestendiger moet zijn, en gemakkelijker is te lassen en meer weerstand biedt bij een crash, aldus Gillen. De achterbrug is 20 mm verlengd, waarmee ook de wielbasis tot 1.400 mm is vergroot en er meer gewicht naar het voorwiel is verplaatst voor extra grip in de bochten. De stuurgeometrie is eveneens minder extreem, Kan me niet schelen dat die achtergrond zo mooi pittoresk is, volgende keer gewoon weer een normale bocht, ja?met een naloop van 95 naar 103,5 mm vergroot en de balhoofdhoek een volle graad naar nu 24,5° onderuit gezet. Alles om de motor iets rustiger en minder extreem te laten sturen dan het Euro 3 model, om de Brutale toegankelijker te maken voor potentiële klanten.

Ook de volledig instelbare vering van de 800 RR is geüpdatet, het nieuwe design van de Sachs monoshock met progressief linksysteem heeft nu een veerweg van 124 mm terwijl de 43 mm aluminium Marzocchi voorvork met nieuwe binnen- en buitenpoten 125 mm veerweg heeft. De Brembo remmen zijn daarentegen identiek aan het Euro 3 model, met twee 320 mm schrijven met radiale 4-zuiger remklauwen voor en een enkele 220 mm schijf met 2-zuiger remklauw achter, voorzien van een schakelbaar Bosch 9-Plus ABS met Rear Lift-Up (RLM) dat helpt om stoppies te voorkomen. Het drooggewicht van de 2018 Brutale 800 RR is 175 kilo – 2 kilo meer Aan die strepen te zien is het hier wel vaker misgegaan. Hadden zeker teveel oog voor de pittoreske omgeving...dan z’n voorganger, zegt Gillen, maar het is ook 9 kilo meer dan de 35% goedkopere Triumph Street Triple RS, z’n enige driecilinder rivaal die in Nederland voor € 13.400,- over de toonbank gaat, tegen € 18.088,- voor deze MV. 

De Brutale 800 RR is leverbaar in ofwel rood/wit ofwel zwart/rood, met prachtig gevormde machinaal bewerkte gesmede aluminium wielen, die 800 gram lichter zijn dan de wielen van het Euro 3 model en zijn voorzien van Pirelli Diablo Sport Rosso III banden waarvan de groef de grip in het nat moet hebben vergroot. Het achterwiel heeft een nieuwe kleinere transmissiedemper die minder snel moet slijten en daarnaast een directer gevoel van gas naar achterwiel moet geven. Z’n agressieve vertoning is subtiel aangepast door de Spaanse ontwerper Carlos Solsona, die met de Senior Designer Adrian Morton van Benelli naar MV Agusta is gegaan. Of ik niet net kan doen alsof het snel lijkt. Wat denk je zelf?De koplamp oogt hetzelfde als het Euro 3 model, maar is nu volledig LED, net als het achterlicht dat in het nieuw gevormde kontje is gemonteerd. 

Verrassend genoeg heeft MV Agusta niet de moeite genomen een fullcolour TFT display toe te passen zoals Triumph dat op de beduidend goedkopere Street Triple RS wel heeft gedaan. In plaats daarvan kijk je uit op een achterhaald monochroom LCD schermpje dat van de Rivale is geleend en zelfs met perfecte ogen niet af te lezen is. Buiten snelheid en gekozen versnelling dan. Om nog maar te zwijgen van de controlelampjes die in zonlicht onzichtbaar zijn – ze lichten niet genoeg op en zijn veel te klein. Dit vergroot alleen maar de kans op fouten, met als meest vervelende het oranje waarschuwingslicht als enige aanwijzing dat je op ‘reserve’ aan het rijden bent (een brandstofindicator in het display ontbreekt). Op een motor die tot in het kleinste detail goed is ontworpen is dit fout, heel erg fout. Los van de afleesbaarheid: voor dit geld had het een TFT display moeten zijn.