Zoeken

Dubbeltest: Triumph Street Twin en Street Scrambler

Subtiele aanpassingen

7 december 2018

Om nader kennis te maken met beide modellen had Triumph een 225 kilometer lange route uitgezet vanuit Cascais ten westen van Lissabon langs de Atlantische oceaan en het achtergelegen heuvellandschap richting het noorden. Een route die me leerde dat Triumph met beide modellen inderdaad een flinke stap heeft gezet ten opzichte van wat in feite al een verdomd goed pakket was. Maar voordat we daar dieper op ingaan, vragen eerst de subtiele aanpassingen in detail, en dan met name bij de Street Twin, Het mogen dan 'back to basic' motoren zijn, 55 pk is maa magertjes voor een dikke 900de aandacht. Triumph gebruikt in haar verkooppraatje namelijk maar al te graag het woordje premium, en dat is eerlijk gezegd ook niet minder dan terecht. Hoewel geproduceerd in een van de drie eigen fabrieken in Thailand, heeft de 2019 Street Twin ogenschijnlijk qua looks dat extra beetje verfijning die eerder bij een handgemaakte machine past, vooral wanneer je ‘m in de nieuwe klassiek ogende Matt Ironstone kleurstelling ziet die Triumph nu naar Portugal heeft gebracht. De 10-spaaks wielen lijken van een dure aftermarket fabrikant afkomstig te zijn en het nieuwe zadel is eveneens high-end, met contrasterende vinyls die er als leder uitzien, en opvallende stiksels. Het zadel is trouwens ook anders van vorm en voorzien van een 10mm dikkere vulling voor meer comfort op lange afstand, wat de zithoogte op 760mm heeft gebracht. 

Dit zit is erg aangenaam en met mijn 1.80 mtr lengte voelde ik me geeneens verkrampt, omdat er ruimte genoeg is om je te verplaatsen. Het korte, vlakke stuur dat op 60 mm risers is gemonteerd en van instelbare rem- en koppelingshendels voorzien is ietwat naar achteren gebogen, wat voor een ontspannen zithouding heeft gezorgd. De positie van de voetsteunen moedigt je aan om met de tenen op de steun te rijden, met je knieën tegen de flank van de tank – je voelt je een met de Street Twin en de rit is totaal niet vermoeiend dankzij de totale afwezigheid van trillingen, ongeacht het toerental. De retro-ogende spiegels bieden een goed zicht naar achteren en zijn ook vrij van trillingen. 

Druk op de slim gecombineerde killswitch/startknop om de vloeistofgekoelde twin tot leven te brengen, en geniet van het geluid dat uit de standaard uitlaat klinkt terwijl de motor stationair aan het pruttelen is. Toen de motor drie jaar geleden op de markt werd gezet leek het onmogelijk dat Stuart Wood en z’n team zulk een mooi klinkende uitlaat Euro4 goedgekeurd zouden krijgen, Gelukkig hebben ze dat bij Triumph ook ingezien. 65 pk is inderdaad véél betermaar dat is ze gelukt. Geniet daarna van de extreem lichte koppeling, die rijden in druk verkeer of de binnenstad heerlijk relaxt maakt. 

Wat nog leuker is, is de duidelijk merkbare extra punch die de vernieuwde 900cc Street Twin motor nu levert en niet alleen wat topvermogen betreft, maar met name het breder uitgesmeerde koppel. De grootste teleurstelling van het 2016 model was dat, om aan Euro4 te voldoen, Wood & Co. de motor in feite hadden teruggetuned. Ten opzichte van de 865cc T100 Bonnie die 67 pk bij 7.250 tpm leverde was de nieuwe 900cc twin goed voor slechts 54 pk bij 5.900 tpm – ofwel slechts driekwart van het vermogen van het oude motorblok. Natuurlijk, het blok leverde 18% meer koppel en het maximum van 80 Nm was al bij 3.230 tpm beschikbaar, wat het gebrek aan vermogen enigszins compenseerde. Maar toch…

Dat was echter toen en we zijn nu in het hier en nu, en Triumph heeft de status quo hersteld door het vermogen op te krikken naar 64 pk bij 7.500 tpm – daarbij vasthoudend aan het maximum koppel dat nu nog meer is uitgesmeerd en dankzij de 500 toeren extra nu zelfs nog iets breder is. Nu zul je van die extra toeren in de praktijk niet vaak gebruik van maken, maar eerder de hele dag juist surfen op het vlakke koppel tussen de 3.000 en 5.500 tpm. Derde of vierde versnelling kun je prima aanhouden op een bochtige weg door de bergen, om op een lang recht stuk op te schakelen naar de vijfde en tevens hoogste versnelling. In vijf laat de Street Twin zich afknijpen tot 2.000 tpm zonder te hikken of verslikken, haast als een automaat, wat ‘m ideaal voor beginners maakt. Aan het andere eind van de schaal voelt de motor zich het best op z’n gemak wanneer je 120-130 km/u in vijf aan het cruisen bent, het blok draait dan 4.200 tpm.