Vergelijk: Honda CBR650F versus Kawasaki Ninja 650

Eenmaal in Noord-Ierland gearriveerd worden de kaarten volledig door elkaar geschud. Zo eindeloos lang en druk als de doorgaande route A75 was naar Cairnryan, zo fris en fruitig – en niet onbelangrijk, met amper verkeer – is het hier. De wegen zijn niet alleen ontzettend smal en kronkelig – geflankeerd door hoge heggen die je elk zicht ontnemen waardoor bijna alles blind moet worden ingestuurd, bovendien
Verschillende bagagemogelijkheden, waarbij Kawasaki een heel klein beetje eh.. nou ja, vals spelen

is het niet. Best een leuke oplossing, maar ook zonder de zijtassen is er slim nagedacht over de

mogelijkheid iets mee te nemen. Haakjes blijven haakjes. Simpelgaat het continue omhoog en omlaag (wat soms fraai met ‘hidden dips’ wordt aangeduid) waardoor het in een sportief tempo al snel op een oneindig lange achtbaan lijkt. Wie hier eenmaal is geweest snapt meteen waarom Road Racing zo ontzettend populaire sport hier is en waarom wijlen Joey Dunlop zoveel TT-overwinningen op naam heeft staan. Sluit twee wegen af en je hebt een circuit, elke twee wegen – zolang ze maar op elkaar aansluiten. Het is de Ninja 650 in ieder geval op het lijf geschreven, de zwartgeklede straatvechter geeft duidelijk aan zich hier als een vis in het water te voelen. Zó goed dat het ons niet zou verbazen als een groot deel van het uitgebreide testwerk hier is gedaan.

Met speels gemak kan de Ninja van het ene op het andere oor worden gelegd en de comfortabele vering alle hobbels en bobbels perfect worden geabsorbeerd, waardoor we écht het gevoel krijgen de Ulster Grand Prix aan het rijden te zijn (nu we d’r toch zijn…). Terwijl een blik op de snelheidsaanduiding van de TomTom, die deze schitterende kronkelroute heeft bedacht, ons leert dat we geeneens de hier geldende maximumsnelheid van 60 mijl per uur aan het overschrijden zijn. Het gemak waarmee de Ninja 650 Ja, wij hadden een witte nog mooier gevonden. Maar het rijdt toch even goed in het grijshet Noord-Ierse asfalt absorbeert en te allen tijde nog te corrigeren is staat in schril contrast met de CBR650F, voor wie het allemaal een beetje té veel van het goede lijkt te zijn. Te smal, te onoverzichtelijk en te hobbelig. Waardoor op deze wegen het pretpakket van de CBR650F amper kan worden benut, de fiets een stuk zwaarder aanvoelt en minder frivool de hoek om te zetten is. Anders gezegd: waar de Ninja 650 ons te kennen geeft tot aan de laatste paardenkracht te kunnen worden uitgeperst laat de CBR650F direct weten dat dát niet verstandig is. Boven de 9.000 toeren schreeuwt de CBR het weliswaar naar hartenlust uit, maar komt alles in z’n sneltreinvaart op je af dat je uit lijfsbehoud al snel besluit het een tikkie rustiger aan te doen. Het snelheidsgebied waar bij de CBR de pret begint ligt een flink stuk hoger dan de Ninja. Nu kun je daar dus de conclusie uit trekken dat je Of Kawasaki het zonder groen ook kan? Je ziet het... en toch mag 'ie van ons wel in z'n eigen kleurmet de CBR veel langer door kunt halen en dus veel harder zult kunnen gaan, zolang je ballen maar groot genoeg blijken te zijn. Ofwel: de 650 tweecilinder geeft je pret vanaf de eerste klap maar raakt daardoor ook snel buiten adem, de 650 viercilinder moet eerst worden opgewonden maar kan daardoor wel veel langer door.

Het heerlijk speelse karakter heeft de Ninja 650 echter aan meer factoren te danken dan alleen het frivole motorblok dat van onderuit direct en sterk oppakt. De Ninja wordt opgegeven voor een rijklaargewicht van 193 kilo en dat is maar liefst 20 kilo minder dan de Honda rijklaar op de weegschaal brengt, heeft een kortere wielbasis van 1.410 mm (!>450 mm voor de CBR) en heeft een smallere (160/60 t.o.v. 180/50) achterband. Daarnaast is ook de vering van de Ninja een heel flink stuk zachter afgesteld,
Zoek de verschillen... of de overeenkomsten? Twee keer 650cc, daar houdt 't op van binnen

Van buiten hebben ze dan stiekem toch meer overeenkomsten dan je zou denken

Nee heus, links is Honda, rechts Kawawaardoor hij veel gemakkelijker van richting te veranderen is. Bovendien worden op minder strakke wegen oneffenheden veel beter geabsorbeerd, waardoor je harder zult durven en kunnen te gaan. Bij de CBR is het op dat soort wegen al snel een beetje overkill, maar geef de Honda wat meer ruimte en strakker asfalt en hij knalt er als een jekko vandoor. Ook wat remmen betreft is de Big Red een stuk sportiever dan Team Green. Beide motoren weten weliswaar een goede vertraging te realiseren, maar de CBR geeft je meer het gevoel dat het nog altijd harder kan en heeft net effe wat meer bite.

De Ninja 650 en CBR650F mogen wat motorconfiguratie en rijkarakter betreft elkaars tegenpolen zijn, maar grappig genoeg was daar niets van te merken als bij de pomp moest worden afgetankt. De verschillen in verbruik waren verwaarloosbaar klein. Volgens het logboek had de Kawasaki over een totaalafstand van 1838 kilometer 82,62 liter euro95 verbruikt, wat neerkomt op een gemiddeld verbruik van 1:22,2, terwijl de Honda over een totaalafstand van 1831 kilometer 85,71 liter benzine nodig had gehad, ofwel een verbruik van 1:21,4. De eerste tankbeurt in Lockerbie bleek de enige tankstop te zijn geweest waar bij beide motoren een waarde onder de 1:20 werd genoteerd, Wat is toch die grote gele bol in de lucht? En dat blauw, wat is dat dan?terwijl wat de zuinigste waarde betreft exact dezelfde waarde van 1:24,5 werd genoteerd. Ook wat tripafstanden betreft waren de verschillen tussen beide motoren verwaarloosbaar klein.

Hoe langer we met beide motoren onderweg zijn en hoe meer we eenmaal in de Schotse Hooglanden gearriveerd worden geconfronteerd met typisch Schots weer, hoe meer de voorkeur stiekem naar die grijze Honda uitgaat. Niet alleen omdat het gebied veel uitgestrekter is waardoor de wegen veel vloeiender en overzichtelijker zijn (man wat is het hier gaaf, écht een aanrader), waardoor het superflitsende karakter van de Ninja lang niet meer zo’n groot voordeel is, maar vooral omdat de CBR veel beter de elementen trotseert Rijden in de zeikende regen is op de Honda een stuk minder erg en dat maakt ‘m een stuk aantrekkelijker wanneer je langere tijd van huis wilt gaan. Of je het nou sport, toer, sport/toer of nog anders noemt, echt veel maakt dat nou ook weer niet uitEen groter windscherm voor betere bescherming en een iets hoger zadel voor een ruimere zit zou de Ninja zeker niet misstaan, gelukkig zitten beide in het accessoirepakket. Daar staat tegenover dat de zadeltassen uit het Touring pakket ruim genoeg zijn om spullen voor een weekendje weg op te bergen (het is dat wij laptops en fotoapparatuur mee moesten slepen en een extra outfit voor de fotoshoot, anders hadden de zadeltassen wel volstaan). Bovendien heeft de Ninja ook nog eens mooi spinnehaakjes in de duo-voetsteunen verwerkt, waardoor je gemakkelijk een nog een bagagerol op de duozit kunt vastsjorren. Daar steekt de Honda dan weer schril tegen af met enkel spinnehaakjes ter hoogte van het duozitje. Het vastzetten van zadeltassen en bagagerol was in eerste instantie dan ook puzzelwerk en bleef eenmaal uitgedokterd telkens weer een tijdrovende klus.