Vergelijk: Honda CBR650F versus Kawasaki Ninja 650

Sinds de Ninja 650 op de redactie werd geparkeerd als langeduur project is er geen speld te krijgen geweest tussen Ed en “zijn” Ninja, dus dat proberen we maar niet eens. Al is er wel genoeg te zeggen over de twee motoren. Behalve hun cilinderinhoud hebben de twee motoren maar weinig gemeen. Je hebt een tweecilinder versus een viercilinder, qua gewicht Wat zeg je? Nog een keertje langsrijden omdat de zon schijnt? Vooruit dan maar...is er een fors verschil, wendbaarheid, bescherming en stabiliteit, maar ook bagagecapaciteit, noem maar op.

Dat heeft natuurlijk een reden. Eigenlijk zijn deze twee motoren naar elkaar toe gegroeid, nog maar een paar jaar geleden zou je er niet aan dénken deze twee in één adem te noemen. Maar tijden veranderen en als je nu een ‘sport toer 600’ zoekt, kom je wel een beetje hierop uit. Eenvoudig omdat er weinig andere opties zijn en al helemaal niet meer als je een kuip erbij wilt. Maar deze twee machines hebben wel een heel andere achtergrond: de Kawa is een doorontwikkeling van de ER-6, een heel graag gezien model bij heel veel rijscholen. Dankzij dezelfde pluspunten als de motor nog steeds heeft: laag gewicht, wendbaar en ook: niet te groot qua omvang. Dat maakt ‘m toegankelijk en praktisch en dat is nog altijd onveranderd. De Honda daarentegen kent een heel andere achtergrond en heeft het voor de introductie van de 600RR zelfs geschopt tot officiële Oh wat is dat Schotland toch saai... ahum.supersport 600 machine. Dat komt ook uit een volkomen ander tijdperk, toen iedereen wel een 600cc viercilinder moést hebben, anders hoorde je er niet bij.

Nou zijn beide motoren wat meer richting de allround gegroeid en dan kom je elkaar vanzelf een keer tegen. En als we dan toch als gegeven met de Kawa onderweg gaan naar Ierland en Schotland, kan daar net zo goed een passende reisgenoot bij.  In z’n eigen klasse is de Honda een beetje een einzelgänger, dus mag ‘ie gezellig met deze trip mee.

Nou hoef je de details niet allemaal nog eens te lezen, dat staat uitgebreid beschreven in de rest van dit artikel, maar mij is gevraagd om mijn kijk op de zaak dus daar komt ie. De Kawasaki is van deze twee met voorsprong de spring-in-‘t-veld, waar de Honda de veel meer serieuze, to the point machine is. Dat merk je aan alles en tot zover is er niks nieuws. Maar dat plaatst beide motoren in de praktijk wel in een andere hoek: van de Kawa zou je zo snel niet bedenken zo’n reis te ondernemen, terwijl dat bij de Honda vanzelfsprekend is. Dat Ed hierbij een lans breekt en bewijst dat de Ninja het weldegelijk kan en je er –een soort van- comfortabel mee kunt kilometervreten siert hem, maar tot op zekere hoogte is dat ook een schot voor open doel. Met een GS kun je ook over een crossbaan rossen als je wilt, het zal nog wel heel blijven ook, en ik ken iemand die minstens zo duidelijk heeft bewezen dat je met een Fireblade en R1 ook makkelijk de wereld rond kunt, inclusief een poolexcursie en Sahara-expeditie. Het kán. Het kan makkelijk.

Zo zijn er nog veel meer motoren die makkelijk verder komen dan hun label en dat is ook helemaal de bedoeling. Neem een willekeurige groep vrienden en ze hebben allemaal een andere motor, maar doen er precies hetzelfde mee. Op dat moment dan tenminste. Daar is het een rit met vrienden voor, of weekend, of bezoek aan een MotoGP race, of wat dan ook. Ik heb zelf ook met m’n RD125 nog wel een weekendje Terschelling gedaan. Is even doorbijten op de snelweg, maar het is te doen. Die bergen daar achter, daar komen we dus vandaan. En buiten beeld zijn er nog meer... En al is de Kawa veel beter geschikt om vele kilometers te rijden, zeker met z’n zijtasjes en volle kuip, toch blijft het… ja, eh… iets minder vanzelfsprekend dan met de Honda.  Ik heb het onderweg nog anders bedacht: ik vond de Ninja een soort dapper, terwijl ik bij de Honda meer het idee had ‘natuurlijk doet ‘ie dat’.  Zo’n gevoel. De CBR maak je de pis niet lauw, de Ninja is het lammetje dat al springend en stuiterend voor het eerst de wei in mag. Dat is heel aanstekelijk en voor je het door hebt word je daar zelf ook heel vrolijk van, maar eigenlijk voelde ik me op de CBR ook heerlijk op m’n gemak. Nee, ik bedoel júist heerlijk op m’n gemak. En op een lange tocht als deze vind ik dat wel prettig. Bovendien heeft de Honda power te over. Nou goed, dat komt pas echt tot z’n recht als je meer toeren maakt dan de Kawa lief is, wat ook een mooie prestatie is van de twin, maar de viercilinder loopt tot dat moment veel mooier, veel rustiger en heeft daarna nog een eindschot. De stabiliteit van het rijwielgedeelte is vanzelfsprekend, daar kun je bij elke snelheid op bouwen, dus als het echt hard moet, dan kán dat ook.

Ik kan zo nog wel even doorgaan met andere analogieën, maar het lijkt me wel duidelijk. Het zijn twee totaal verschillende motoren waarbij je eigen voorkeur waarschijnlijk heel zwaar meetelt. Wil je gewoon relaxed tot het eind van de wereld rijden en zeker weten dat je nog makkelijk twee keer zo ver had gekund, dan kies je waarschijnlijk de Honda. Wil je frivool reizen en bewijzen dat je het toch maar weer geflikt hebt, dan is de Kawa je uitgewezen keus.