Test: Kawasaki Versys-X 300

Dachten we in de ochtend al aardig onder de indruk te zijn, blijkt Bruno Langlois nog maar amper te zijn opgewarmd en leren we al snel dat de Versys-X nóg veelzijdiger is dan we tot dan hadden gedacht. De route varieert van superstrak tot superhobbelig en alsof dat niet veelzijdig genoeg is gaat het ook nog eens kortstondig regenen.
Een iets grotere schijf voor en uitschakelaar ABS achter was 't helemaal perfect geweest om ongegeneerd te boenderen

Achtershock is eenvoudig te verstellen, opbergruimte onder 't zadel is goed over nagedacht Precies lang genoeg om enerzijds het wegdek kletsnat te maken en anderzijds te ontdekken dat de tophalf kuip en het windscherm het bovenlijf goed tegen de elementen weten te beschutten. Enkel m’n broekspijpen zijn ter plaatse van mijn onderbenen best nat, als gevolg van het spatwater van Bruno’s Versys-X, maar zodra de zon weer doorbreekt zijn ze ook binnen no-time weer opgedroogd. 

De grootste verrassing in de regen kan echter op het conto van de IRC Trail Winner banden worden geschreven. Dat het misschien wel oudste Japanse bandenmerk tegenwoordig goede banden voor droge omstandigheden maakt is niet zo verrassend, maar ook in de regen zetten de IRC’s geen stap verkeerd. Natuurlijk, het tempo was door Bruno wel aan de omstandigheden aangepast, Eigenlijk zouden ze d'r een vakantie naar hier bij moeten doen. Om zelf even een blokkie om met Bruno te doenmaar het verbaasde me hoe hard er nog met de banden in de regen kon worden geremd en ingestuurd. Indrukwekkend, zeker als even kort boven op een brug wordt gestopt om van het uitzicht te genieten en ik bijna op m’n gat val, zo ontzettend glad als het asfalt is. Terwijl ik daar met rijden totaal niets van had gemerkt.

Als het wegdek weer is opgedroogd blijken zowel Bruno als de Versys-X nóg meer in hun mars te hebben. De bergweg slingert als spaghetti door het prachtige landschap en het asfalt is in eerste instantie van perfecte kwaliteit, waardoor de weg zo hard als het kan wordt genomen. De Versys-X ligt er niet wakker van en is met speels gemak van het ene op het andere oor te leggen, daarbij in de bocht met de voetsteunen over het asfalt schrapend van plezier. Het enige wat de Versys in dit tempo opbreekt is de voorrem, die voor dit soort exercities onderbemeten is. Doet 'ie met gemak, dat zandhappen. De Versys-X welteverstaanDenk trouwens niet dat iemand daar in Nederland over zal klagen, daarvoor zul je toch echt op een eiland als dit en met een coureur/lokale held als Bruno Langlois op pad moeten zijn. De Versys-X blijkt het echter niet alleen op strak asfalt uitzonderlijk goed te doen, maar geeft ook als het hobbelig en bobbelig wordt geenenkele krimp en worden door de vering oneffenheden bijna perfect geabsorbeerd. Niks ‘om de hobbels en bobbels heenrijden’, gewoon de snelste lijn en als dat bij toeval vol over oneffenheden is, het zei zo. Zoals gezegd, de Versys-X ligt er niet wakker van, ook niet wanneer een Belgische collega de bocht iets té enthousiast instuurt en een klein stukje berm meeneemt. Het mag dan misschien ‘El Cheapo’ zijn, maar de vering is beter in balans dan een Multistrada 950 of Multistrada 1200 met veel duurdere en al dan niet elektronisch geregelde vering. Die hadden in dit tempo al lang de witte vlag moeten hijsen.

Trouwens, nu we ’t toch over uitstapjes hebben, we hadden graag nog een stukje over onverharde wegen met de Versys-X 300 gestuurd. Kawasaki had weliswaar een offroad fotomoment ingepland, maar dat was maar een kort stukje en smaakte bovendien naar meer. Zeker omdat de kwaliteit van het weggetje slecht genoeg was en de Versys-X daar geen enkele moeite mee had. Niet dat het aan te bevelen is om meteen in te schrijven voor een Enduro rit in de Achterhoek, maar met onverharde wegen heeft de fiets geen enkel probleem en dat is precies wat de insteek van de X is geweest.