Test Yamaha XSR900

Enfin, terug naar de XSR. Net als voorheen is ook deze gebaseerd op de MTvariant met dezelfde onderzijde: blok, frame en wielen zijn allemaal identiek aan de MT-09 en daarmee kun je je een goede indruk maken van hoe de machine werkt. Bovendien is het allemaal even goed en tot slot scheelt dit weer in de kosten. Daar boven wordt het anders, met de nieuwe tank, subframe, zadel, instrumenten en het uiterlijk wat ‘m onderscheidt. MEn ik wou alleen maar een koffietent vindenaar er is net nog wat meer gedaan. De tank is langer dan de MT-09 tank en het zadel is anders gevormd. Daardoor zit je net een beetje (15mm) hoger en (5 cm) verder naar achteren, wat de zitpositie dus net dat kleine beetje anders maakt.

En dat merk je. Vanuit het zadel heb je echt het gevoel dat je op een ‘big bike’ te zitten, de XSR voelt wat potiger aan dan de 700, wat ‘ie in feite ook is. Het past ‘m wel, ook op journalistentempo rijdend voelt de XSR te allen tijde prettig aan met een klein retrorandje, precies wat je zou verwachten bij zo’n machine. De bediening is gelijk aan die van de MT-09, wat betekent dat er meer knopjes zijn. zoals Yamaha het vaker doet zijn er drie mappings te kiezen, waarbij de middelste de standaard is. Naar wens kun je dan kiezen voor een iets scherpere reactie of een iets softere, waarbij de verschillende mappings voor de XSR net iets gefinetuned zijn, deze zijn dus niet identiek aan de MT. Ze werken wél, er is merkbaar verschil tussen standaard, A en B modus waarbij de scherpe A-modus de motor wel heerlijk scherp laat reageren, mNee, dan heb ik liever m'n eigen klaverblad om de hoekaar ook op een vulkanisch eiland als Fuerteventura is dit niet nodig. De B-modus is inderdaad merkbaar wat softer, maar daarvoor ligt het tempo toch net niet soft genoeg dus eigenlijk is de basissetting gewoon prima. Toch leuk om te ontdekken dat je het eens bent met de ‘chef mapping’, de basismodus is niet voor niets de standaard.

Hetzelfde geldt voor de tractiecontrole, ook deze is op maat gesneden voor de XSR. Hierbij is keus uit twee standen of compleet uitschakelen. Stand 2 is de meest ingrijpende en het best voelbaar, hoewel het systeem wel heel netjes werkt met een combinatie van gaskleppen, injectie en ontsteking. Met een druk op de knop op je linker stuurhelft is -ook rijdend- door te schakelen naar stand 1, welke een stuk meer toestaat. Nu wil het achterwiel af en toe laten merken dat de a 
Dit is nou dus Faster Sons... nieuw en klassiek naadloos gecombineerd
 
Combineer zwart staal met blank aluminium en je krijgt dus zoiets
 
Het komt allemaal van een MT09 natuurlijk, dus hebben we ook hier gewoon degelijk spulchterste S20 het zwaar heeft. Maar in deze stand kun je ook moeiteloos het volle potentieel van de crossplane driecilinder voelen en kiest het voorwiel te pas en te onpas ongehinderd het luchtruim. En dan kan de tractiecontrole ook nog volledig uit, maar wie heeft dat nog nodig als standje 1 alles doet wat je zou willen?

Die driecilinder, daar gaat het uiteindelijk om. Net als alle andere weet ook de XSR de gevoelige snaar weer perfect te raken, zij het toch net weer een tikje anders dan de andere merken. Toch sluit het motorkarakter perfect aan bij het gevoel wat de XSR weet te geven. De vermogensafgifte is heerlijk lineair en met 115 pk is er ruim voldoende power aan boord om het echt leuk te maken. Geeft je de motor op z’n donder, dan zal hij niet nalaten het voorwiel naar de zon te richten en door de supermooie kromme blijft het wiel ook precies evenhoog hangen door de gehele toerenschaal. Geen verrassingen, geen plots stijgen of dalen, wel de kick. Schakelen gaat beter dan ooit door de toevoeging van een slip/assist koppeling, welke de MT-09 voortaan ook krijgt. Wat wil je nog meer…

De vering is opnieuw opvallend onopvallend, wat in normale taal betekent ‘gewoon goed’. wel is deze iets aangepast om de 195 kilo van de motor in lijn te houden, wat de heren Engineers perfect gelukt is. Ietsje stugger dan de MT, maar daar houwen we van, zogezegd. Veel valt er niet in te stellen, enkel de veervoorspanning, maar met deze basis is dat ook nergens voor nodig. De remmen zijn ook meeverhuisd en werken dMaar nog even over die motor, issie cool of niet? Nee serieus, de rijder beginnen we niet overus ook precies zoals op de MT, waar we ook al weinig over te klagen hadden. Op een motor als deze zit je helemaal niet te wachten op een te giftige bite, maar wel is de motor met alle kilo’s rijder, benzine en kinetische energie met ruime marge in een ogenblik stil te zetten.

Qua afwerking en uitrusting is de motor in standaardtrim al perfect, er is ruim voldoende oog voor detail, waar het uiteindelijk ok om te doen is. Opnieuw is de motor compleet te verbouwen, met net als vorige keer heel eenvoudig vervangbare tankpanelen en spatborden. Maar ook het subframe is opnieuw snel te wisselen, voor als je een ander zadel zou willen. De eigenaar krijgt alle ruimte om zijn motor precies zo te maken als hij of zij zou willen, met een complete vrachtwagenlading aan direct beschikbare onderdelen. Van zijtassen tot een café racerstuur, alles is er. Maar het is niet nodig, ook de standaard gebruikte materialen, van de suede stukjes van het zadel tot de blank aluminium koplampsteunen en zijplaatjes van het subframe, tot de boutjes en moertjes rondom zijn allemaal een voorbeeld van wat Yamaha er bij voorbaat al aan gedaan heeft.